Saudi Arabia Saudi Arabia is by far

Saudi Arabia Saudi Arabia is by far the largest country of the GCC in terms of surface; it also owns almost 16% of the world’s petroleum reserves, possessing 268.350 billion barrels of proved reserves of crude oil and 290.811 trillion cubic feet of natural gas in 2014, ranking the country as the largest energy-exporter state. Thus, its economy is clearly dependent on oil resources. Despite its energy abundance, Saudi Arabia has the lowest income per capita of the GCC14. Consequently the main problems pointed out by the national administration are youth unemployment, low living standards and income disparities within the local population. However, this does not mean that the country has not undertaken some economic reforms to lower its dependency on the energy sector. Indeed, the Ministry of Economic and planning (MoEP) promoted during the 2000’s several policies to push the privatization process. The private sector’s contribution to the non-hydrocarbon GDP thus increased from 2000 to 2011 (cf. Figure 2). Saudi Arabia is also the second most diversified economy of the GCC (cf. Figure 1). With its new long-term strategy released in 2004, Saudi Arabia aims at enlarging further the role of the private sector, in order to finally shift from an allocative to a productive state. More precisely, they are making considerable efforts to improve the business framework and reach a business-friendly environment to attract more FDI. Reinforcing the regional and global integration of the country is a related objective, the Kingdom having applied to become an official member of the WTO in 2005. The national development plan set a target of $500 billion investment, mainly “to attract FDI in the field of high technology (…), and to encourage the private sector to move towards knowledge- based and high value-added production and services activities”15 before 2024. The priorities remain « to raise the national economy to the level of advanced economies, which implies doubling the per capita income between 2004 and 2024, creating jobs for the fast- growing and thus young population, increasing the role of non-oil production in the economy and reducing the share of oil and gas in total exports from 72% to 37% during the plan period

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซาอุดีอาระเบียซาอุดีอาระเบียเป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดของ GCC ในแง่ของพื้นผิว มันยังเป็นเจ้าของขอสงวนปิโตรเลียมของโลกเกือบ 16%, 268.350 ล้านบาร์เรลจริงสำรองน้ำมันดิบ และ 290.811 ล้านลูกบาศก์ฟุตก๊าซธรรมชาติในการครอบครอง การจัดอันดับประเทศที่เป็นรัฐผู้ส่งออกพลังงานที่ใหญ่ที่สุด เศรษฐกิจของประเทศจึงขึ้นอยู่กับทรัพยากรน้ำมันอย่างชัดเจน แม้ มีความอุดมสมบูรณ์ของพลังงาน ซาอุดีอาระเบียมีรายได้ต่ำสุดของ GCC14 ดังนั้น ปัญหาหลักที่ชี้ให้เห็น โดยการบริหารประเทศมีเยาวชนว่างงาน คุณภาพชีวิตต่ำ และความแตกต่างรายได้ภายในท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ได้หมายความ ว่า ประเทศได้ดำเนินการปฏิรูปทางเศรษฐกิจบางอย่างเพื่อลดการพึ่งพารัฐบาล จริง กระทรวงเศรษฐกิจและการวางแผน (MoEP) การส่งเสริมในช่วงปี 2000 หลายนโยบายเพื่อผลักดันกระบวนการแปรรูป ส่วนของภาคเอกชนทำให้ GDP ไม่ใช่ไฮโดรคาร์บอนจึงเพิ่มจาก 2000 2011 (ษรูปที่ 2) ประเทศซาอุดิอาระเบียเป็นสองสุดหลากหลายเศรษฐกิจของ GCC (ษรูปที่ 1) ของใหม่ระยะยาวกลยุทธ์การเผยแพร่ในปี 2004 จุดมุ่งหมายของซาอุดิอาระเบียที่ขยายเพิ่มเติมบทบาทของภาคเอกชน เพื่อสุดท้าย จากการ allocative ไปยังสถานะการทำงาน ได้แม่นยำมากขึ้น พวกเขาจะทำให้ความพยายามอย่างมากเพื่อปรับกรอบการทำงานของธุรกิจ และสภาพแวดล้อมของธุรกิจในการดึงดูด FDI เพิ่มเติม และระดับภูมิภาค และระดับโลกรวมถึงประเทศประสงค์ ราชอาณาจักรที่มีกับเป็น สมาชิกอย่างเป็นทางการขององค์การการค้าโลกในปี 2005 แผนพัฒนาแห่งชาติที่ตั้งเป้าหมายลงทุน 500 ล้านเหรียญสหรัฐ ส่วนใหญ่ "ใน การดึงดูด FDI ในฟิลด์ของเทคโนโลยี (...), และ การสนับสนุนให้ภาคเอกชนเข้าสู่ ฐานความรู้ และมีมูลค่าการผลิตและบริการกิจกรรม" 15 ก่อน 2024 ความสำคัญยังคง «ยกเศรษฐกิจระดับของเรื่อง ซึ่งหมายถึงการเพิ่มรายได้ต่อหัวระหว่าง 2004 และ 2024 สร้างงานสำหรับการเติบ โตเร็ว และหนุ่มสาวดังนั้นประชากร บทบาทของไม่ใช่น้ำมันที่เพิ่มขึ้น การผลิตในเศรษฐกิจและลดส่วนแบ่งของน้ำมันและก๊าซในการส่งออกทั้งหมดจากร้อยละ 72 ถึง 37 เปอร์เซ็นต์ในช่วงแผน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซาอุดีอาระเบียซาอุดีอาระเบียคือไกลโดยประเทศที่ใหญ่ที่สุดของ GCC ในแง่ของพื้นผิวที่มันยังเป็นเจ้าของเกือบ 16% ของปริมาณน้ำมันสำรองของโลกที่มี 268.350 ล้านถังสำรองที่พิสูจน์แล้วของน้ำมันดิบและ 290811000000000 ลูกบาศก์ฟุตของก๊าซธรรมชาติในปี 2014 การจัดอันดับประเทศที่เป็นรัฐพลังงานส่งออกที่ใหญ่ที่สุด. ดังนั้นเศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างชัดเจนขึ้นอยู่กับแหล่งน้ำมัน. แม้จะมีความอุดมสมบูรณ์ด้านพลังงานของประเทศซาอุดิอารเบียมีรายได้ต่อหัวต่ำที่สุดของ GCC14 ได้. ดังนั้นปัญหาหลักที่ชี้ให้เห็นโดยการบริหารแห่งชาติ มีการว่างงานของเยาวชน,​​ มาตรฐานการครองชีพต่ำและความแตกต่างของรายได้ภายในประชากรท้องถิ่น. แต่นี้ไม่ได้หมายความว่าประเทศที่ยังไม่ได้ดำเนินการปฏิรูปทางเศรษฐกิจบางส่วนเพื่อลดการพึ่งพาภาคพลังงาน. แท้จริงกระทรวงเศรษฐกิจและการวางแผน (MoEP) การส่งเสริมการลงทุนในช่วงปี 2000 หลายนโยบายที่จะผลักดันกระบวนการแปรรูป. การมีส่วนร่วมของภาคเอกชนกับจีดีพีที่ไม่ใช่ไฮโดรคาร์บอนจึงเพิ่มขึ้น 2,000-2,011 (cf รูปที่ 2). ซาอุดิอารเบียยังเป็นที่สองเศรษฐกิจที่หลากหลายมากที่สุดของ GCC (cf รูปที่ 1). กับกลยุทธ์ระยะยาวใหม่ที่เปิดตัวในปี 2004 ซาอุดิอารเบียมีจุดมุ่งหมายที่จะขยายต่อไปบทบาทของภาคเอกชนในการสั่งซื้อไปจนเปลี่ยนจากการจัดสรรงบประมาณไปยังรัฐที่มีประสิทธิผล. อย่างแม่นยำมากขึ้นพวกเขาจะทำให้ความพยายามมากในการ ปรับปรุงกรอบการดำเนินธุรกิจและการเข้าถึงสภาพแวดล้อมที่เหมาะสำหรับธุรกิจที่จะดึงดูดการลงทุนโดยตรงมากขึ้น. เสริมบูรณาการในระดับภูมิภาคและระดับโลกของประเทศที่เป็นวัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับราชอาณาจักรที่มีการสมัครเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการขององค์การการค้าโลกในปี 2005 แห่งชาติกำหนดแผนพัฒนา เป้าหมายของการ $ 500 พันล้านลงทุนส่วนใหญ่ "ที่จะดึงดูดการลงทุนโดยตรงในด้านของเทคโนโลยีชั้นสูง ( ... ) และเพื่อส่งเสริมให้ภาคเอกชนจะย้ายไปทางความรู้และเพิ่มมูลค่าการผลิตและการบริการกิจกรรมสูง" 15 ก่อน 2024 ลำดับความสำคัญ ยังคง«เพื่อยกระดับเศรษฐกิจของประเทศให้อยู่ในระดับของเศรษฐกิจขั้นสูงซึ่งหมายถึงสองเท่าของรายได้ต่อหัวของประชากรระหว่างปี 2004 และ 2024 การสร้างงานสำหรับการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วและประชากรหนุ่มสาวจึงเพิ่มบทบาทของการผลิตที่ไม่ใช่น้ำมันในทางเศรษฐกิจและ ลดส่วนแบ่งของน้ำมันและก๊าซในการส่งออกรวมจาก 72% เป็น 37% ในช่วงระยะเวลาแผน