ในอดีตกาลมีพราหมณ์หนุ่มคนหนึ่งได้เล

ในอดีตกาลมีพราหมณ์หนุ่มคนหนึ่งได้เล่าเรียนมนต์เสกมะม่วงให้ออกผลได้ในชั่วพริบตาโดยอาจารย์ซึ่งเป็นจัณฑาล มีข้อแม้ว่า "มนต์นี้หาค่ามิได้ อาศัยมนต์นี้แล้วจะได้ลาภสักการะมากมาย ถ้ามีคนถามว่าเรียนมนต์นี้มาจากใคร ให้บอกตามความเป็นจริงว่าศึกษามาจากอาจารย์ผู้เป็นจัณฑาล มิฉะนั้นแล้วมนต์ก็จะเสื่อม"
พราหมณ์หนุ่มใช้มนต์เสกมะม่วงในการเลี้ยงชีพ วันหนึ่งคนรัษาพระราชอุทยานของพระเจ้ากรุงพาราณสีซื้อมะม่วงที่เกิดจากมนต์ไปถวายพระราชา พระองค์ทรงติดใจรสชาติของมะม่วง จึงให้ถามพราหมณ์หนุ่มว่าเรียนมนต์เสกมะม่วงมาจากใคร ด้วยความละอายที่จะบอกว่าอาจารย์ของตนเป็นจัณฑาล พราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลเป็นเท็จว่าได้เล่าเรียนมนต์มาจากทิศาปาโมกข์แห่งกรุงตักศิลา ทันทีที่พราหมณ์กล่าวเท็จ มนต์ก็เสื่อมโดยไม่รู้ตัว เมื่อพระราชารับสั่งให้เสกมะม่วงให้เสวย แม้พราหมณ์จะร่ายมนต์อย่างไร ก็ไม่ได้ผลอย่างเช่นเคย พราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลความจริงว่าตนได้เรียนมนต์มาจากอาจารย์จัณฑาล
เมื่อพระราชาทรงทราบความจริงก็กริ้วพราหมณ์หนุ่ม แล้วตรัสว่า "บุคคลใดรู้แจ้งธรรมจากอาจารย์ใด ไม่ว่าเป็นกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร คนจัณฑาล อาจารย์นั้นแลเป็นคนที่ประเสริฐสุดของเขา" เมื่อตรัสแล้วพระราชาก็รับสั่งให้เฆี่ยนพราหมณ์หนุ่ม และขับไล่ออกจากพระนคร
พราหมณ์หนุ่มกลับไปยังที่อยู่ของอาจารย์จัณฑาล กราบแทบเท้าอาจารย์แล้วสารภาพความผิด และขอเรียนมนต์ใหม่ แต่อาจารย์จัณฑาลกล่าวว่า " เราประสาทมนต์แก่เจ้าโดยธรรม เจ้าก็รับเอาไปโดยธรรม ถ้าเจ้าตั้งอยู่ในธรรม มนต์ก็จะไม่เสื่อม ดูก่อนเจ้าทรามปัญญา มนต์นั้นเจ้าได้มาโดยลำบาก เป็นของหายากที่จะหาได้ในมนุษย์ในโลกนี้ เราอุตส่าห์ถ่ายทอดให้เจ้าเพื่อเป็นเครื่องมือเลี้ยงชีพ แต่เจ้ากลับทำลายด้วยการพูดเท็จ หลอกลวง เจ้าคนชั่วเอย มนต์ใดจะมีแก่เจ้า เราไม่มีวันถ่ายทอดมนต์ให้เจ้าอีกแล้ว" เมื่อกล่าวจบ อาจารย์จัณฑาลก็ขับไล่พราหมณ์หนุ่มไปให้พ้นจากบ้านของตน พราหมณ์หนุ่มออกจากบ้านอาจารย์จัณฑาลด้วยจิตใจแตกสลาย คิดว่าตนจะมีชีวิตอยู่ทำไม ตายเสียดีกว่า แล้วก็เดินทางเข้าป่า ตายอย่างคนอนาถา

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอดีตกาลมีพราหมณ์หนุ่มคนหนึ่งได้เล่าเรียนมนต์เสกมะม่วงให้ออกผลได้ในชั่วพริบตาโดยอาจารย์ซึ่งเป็นจัณฑาลมีข้อแม้ว่า "มนต์นี้หาค่ามิได้อาศัยมนต์นี้แล้วจะได้ลาภสักการะมากมายถ้ามีคนถามว่าเรียนมนต์นี้มาจากใคร ให้บอกตามความเป็นจริงว่าศึกษามาจากอาจารย์ผู้เป็นจัณฑาลมิฉะนั้นแล้วมนต์ก็จะเสื่อม" พราหมณ์หนุ่มใช้มนต์เสกมะม่วงในการเลี้ยงชีพวันหนึ่งคนรัษาพระราชอุทยานของพระเจ้ากรุงพาราณสีซื้อมะม่วงที่เกิดจากมนต์ไปถวายพระราชาพระองค์ทรงติดใจรสชาติของมะม่วงจึงให้ถามพราหมณ์หนุ่มว่าเรียนมนต์เสกมะม่วงมาจากใคร ด้วยความละอายที่จะบอกว่าอาจารย์ของตนเป็นจัณฑาลพราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลเป็นเท็จว่าได้เล่าเรียนมนต์มาจากทิศาปาโมกข์แห่งกรุงตักศิลาทันทีที่พราหมณ์กล่าวเท็จมนต์ก็เสื่อมโดยไม่รู้ตัวเมื่อพระราชารับสั่งให้เสกมะม่วงให้เสวย แม้พราหมณ์จะร่ายมนต์อย่างไรก็ไม่ได้ผลอย่างเช่นเคยพราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลความจริงว่าตนได้เรียนมนต์มาจากอาจารย์จัณฑาล เมื่อพระราชาทรงทราบความจริงก็กริ้วพราหมณ์หนุ่มแล้วตรัสว่า "บุคคลใดรู้แจ้งธรรมจากอาจารย์ใดไม่ว่าเป็นกษัตริย์พราหมณ์แพศย์ศูทรคนจัณฑาลอาจารย์นั้นแลเป็นคนที่ประเสริฐสุดของเขา" เมื่อตรัสแล้วพระราชาก็รับสั่งให้เฆี่ยนพราหมณ์หนุ่มและขับไล่ออกจากพระนคร พราหมณ์หนุ่มกลับไปยังที่อยู่ของอาจารย์จัณฑาลกราบแทบเท้าอาจารย์แล้วสารภาพความผิดและขอเรียนมนต์ใหม่แต่อาจารย์จัณฑาลกล่าวว่า "เราประสาทมนต์แก่เจ้าโดยธรรมเจ้าก็รับเอาไปโดยธรรมถ้าเจ้าตั้งอยู่ในธรรมมนต์ก็จะไม่เสื่อม ดูก่อนเจ้าทรามปัญญามนต์นั้นเจ้าได้มาโดยลําบากเป็นของหายากที่จะหาได้ในมนุษย์ในโลกนี้เราอุตส่าห์ถ่ายทอดให้เจ้าเพื่อเป็นเครื่องมือเลี้ยงชีพแต่เจ้ากลับทําลายด้วยการพูดเท็จหลอกลวงเจ้าคนชั่วเอยมนต์ใดจะมีแก่เจ้า เราไม่มีวันถ่ายทอดมนต์ให้เจ้าอีกแล้ว "เมื่อกล่าวจบอาจารย์จัณฑาลก็ขับไล่พราหมณ์หนุ่มไปให้พ้นจากบ้านของตนพราหมณ์หนุ่มออกจากบ้านอาจารย์จัณฑาลด้วยจิตใจแตกสลายคิดว่าตนจะมีชีวิตอยู่ทําไมตายเสียดีกว่าแล้วก็เดินทางเข้าป่า ตายอย่างคนอนาถา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในห้างหุ้นส่วนจำกัดอดีตกาลมีพราหมณ์ที่คุณหนุ่มของคุณคนคุณหนึ่งได้ เล่าเรียนมนต์เสกมะม่วงให้ออกผลได้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดชั่วพริบคุณตาโดยอาจารย์ซึ่งเป็นจัณฑาลมีข้อแม้ว่า "มนต์นี้หาค่ามิได้อาศัยมนต์นี้แล้วจะ ได้ลาภสักการะมากมายถ้ามีคนถามว่าเรียนมนต์นี้มา Cak Khir Hi Bxk Tam Khwam ปากกา Cring วามัธยมศึกษาปีที่ Ma Cak Xacary ภูปากกา canthal Mi Chanan Laew Mnt K Ca Seuxm "
Phrahmn Hnum จิ Mnt Sek Mamwng Ni Kar Leiyng Chiph Wan Hnung KHN รสาพระ Rach Xuthyan Khxng Phracea กรุง Phara N ศรี sux Mamwng ที่เกิดจากเนชั่มนต์ไปถวายที่คุณพระราชา พระองค์คุณทรงติดใจรสชาติของมะม่วงจึงให้ถามพราหมณ์ที่คุณหนุ่มว่าได้เรียนมนต์เสกมะม่วงมาจากเนชั่ใครด้วยความสามารถละอายที่จะนี่เพื่อดูรูปภาพว่าได้อาจารย์ของตนเป็นจัณฑาลพราหมณ์ที่คุณหนุ่มจึงกราบทูลเป็นเท็จว่าได้ได้เล่าเรียนมนต์มา จากเนชั่ทิศาปาโมกข์แห่งกรุงตักศิลาทันทีที่ พราหมณ์กล่าวเท็จมนต์ก็เสื่อมโดยไม่รู้คุณตัวเมื่อที่คุณพระราชารับสั่งให้เสกมะม่วงให้เสวยแม้พราหมณ์จะร่ายมนต์อย่างไรก็ไม่ได้ผลอย่างเช่นเคยพราหมณ์ที่คุณหนุ่มจึงกราบทูลความสามารถจริงว่าได้ตนได้เรียนมนต์ Ma Cak Xacary canthal
Meux พระราชา Thrng Thrab Khwam Cring K Kriw Phrahmn Hnum Laew Tras วา "Bukhkhl Di Ru Caeng Thrrm Cak Xacary ดีหมีวาปากกา Ksatriy Phrahmn Phaesy Suthr KHN canthal Xacary Nanlae ปากกา KHN Thi Praserith Sud Khxng Khea" Meux Tras Laew พระ ราชา K Rabsang Hi Kheiyn Phrahmn Hnum Laea Khab Li_xxk Cak Phrankhr
Phrahmn Hnum Klab Pi ยาง Thi Xyu Khxng Xacary canthal Krab Thaeb Thea Xacary Laew Sarphaph Khwam สศคร Laea KHX Reiyn Mnt พระองค์ Tae Xacary canthal Klaw วา "Rea Prasath Mnt แก Cea Doy Thrrm Cea K รับเอาไปโดยธรรมถ้าเจ้าตั้ง ขณะนี้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดธรรมมนต์ก็จะไม่เสื่อมดูก่อนเจ้าทรามปัญญามนต์นั้นเจ้าได้มาโดยลำบากเป็นของหายากที่จะหาได้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดมนุษย์ในห้างหุ้นส่วนจำกัดโลกนี้เราอุตส่าห์ถ่ายทอดให้เจ้าเพื่อเป็นเครื่องมือเลี้ยงชีพ แต่เจ้ากลับทำลายด้วยหัวเรื่อง: การพูดเท็จ หลอกลวงเจ้าของคุณคนชั่วเอยมนต์ใดจะมีแก่เจ้าเราไม่มีการธนาคารวันถ่ายทอดมนต์ให้เจ้าอีกแล้ว "เมื่อกล่าวจบอาจารย์จัณฑาลก็ขับไล่ พราหมณ์หนุ่มไปให้พ้นจากบ้านของตนพราหมณ์หนุ่มออกจาก อาจารย์จัณฑาลร้านบ้านด้วยจิตใจแตกสลายคิด ว่าได้ตนจะมีชีวิตขณะนี้ทำไมตายเสียดีกว่าแล้วก็เดินทางเข้าป่าตายอย่างของคุณคนอนาถา