JudgesThe quality of the decisions

Judges
The quality of the decisions in refugee cases reflected the simple fact that judges lacked
experience with the subject matter. By 1999, only 48 court proceedings relating to refugee status
were recorded. The lack of experience deprived the judges of the opportunity to evolve their legal
consciousness in examining refugee cases and adapt appropriate legal rules and techniques from
other state parties. For Japanese refugee law judges, the chance to think seriously and comparatively
about the compatibility, adaptability and universality of refugee law was also limited.
The deficiency in the training and experience of judges in international human rights law is also
relevant to the quality of decisions. Attorneys in human rights cases have complained of the lack of
understanding by Japanese judges of international human rights law. Japanese judges are
inadequately trained in international law, and even less so in international human rights law. To avoid
awkwardness in an area with which they are unfamiliar, courts sometimes utilise interpretations from
municipal law and apply domestic standards, principles and reasoning to a comparable situation in
international human rights cases. Consequently, the courts tend to dismiss arguments based on
international human rights law without detailed analysis of their substance. 43
Refugee law was not immune from this tendency. Without any question or analysis, for instance,
Japanese courts seemingly assumed that the legal onus and standard of proof in refugee
determination was the same as that of domestic Japanese law, in spite of the differing nature of
refugee law. The lack of knowledge or awareness of the unique principles of credibility assessment in
refugee cases also had its roots in this tendency.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้พิพากษาคุณภาพของการตัดสินใจในกรณีผู้ลี้ภัยสะท้อนความจริงที่ว่าผู้พิพากษาขาดพบกับสาระ โดย 1999 เพียง 48 ศาลคดีที่เกี่ยวข้องกับสถานะผู้ลี้ภัยมีบันทึก ขาดประสบการณ์ขาดผู้พิพากษาของโอกาสในการพัฒนากฎหมายของตนสติในการตรวจสอบผู้ลี้ภัยกรณี และปรับกฎกฎหมายเหมาะสมและเทคนิครัฐ สำหรับผู้พิพากษากฎหมายญี่ปุ่นผู้ลี้ภัย การคิดอย่างจริงจัง และค่อนข้างเกี่ยวกับความเข้ากันได้ และ การปรับตัว และสากลของผู้ลี้ภัย กฎหมายก็จำกัดขาดในการฝึกอบรมและประสบการณ์ของผู้พิพากษาในกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศยังเป็นเกี่ยวข้องกับคุณภาพของการตัดสินใจ ทนายความในกรณีสิทธิมนุษยชนมีการร้องเรียนของทำความเข้าใจ โดยผู้พิพากษาที่ญี่ปุ่นของกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ มีผู้พิพากษาที่ญี่ปุ่นคสฝึกในกฎหมายระหว่างประเทศ และแม้แต่น้อยดังนั้นในกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ เพื่อหลีกเลี่ยงทำอย่างไรดีในพื้นที่ที่มีความคุ้นเคย ศาลบางครั้งใช้การตีความจากเทศบาลกฎหมาย และใช้มาตรฐานภายในประเทศ หลักการ และเหตุผลสถานการณ์ที่เทียบได้ในกรณีสิทธิมนุษยชนนานาชาติ ดังนั้น ศาลมักจะ ยกเลิกอาร์กิวเมนต์ตามกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ โดยวิเคราะห์รายละเอียดของสารของพวกเขา 43กฎหมายผู้ลี้ภัยเป็นภูมิคุ้มกันจากแนวโน้มนี้ไม่ โดยไม่มีคำถามหรือวิเคราะห์ เช่นศาลญี่ปุ่นดูเหมือนสันนิษฐานที่ภาระทางกฎหมายและมาตรฐานของหลักฐานในการลี้ภัยกำหนดเป็นเดียวกันกับในประเทศญี่ปุ่นกฎหมาย ทั้ง ๆ ที่มีลักษณะแตกต่างกันของกฎหมายที่ผู้ลี้ภัย การขาดความรู้หรือการรับรู้หลักการเฉพาะของการประเมินความน่าเชื่อถือในกรณีผู้ลี้ภัยยังมีรากของแนวโน้มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้พิพากษา
คุณภาพของการตัดสินใจในกรณีผู้ลี้ภัยสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าผู้พิพากษาขาด
ประสบการณ์การทำงานกับเรื่องเรื่อง. โดยปี 1999 เพียง 48 ศาลดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวกับผู้ลี้ภัยในสถานะ
ที่ถูกบันทึกไว้. และการขาดประสบการณ์ปราศจากผู้พิพากษามีโอกาสที่จะวิวัฒนาการกฎหมายของพวกเขา
จิตสำนึกในการตรวจสอบกรณีผู้ลี้ภัยและปรับกฎหมายกฎระเบียบและเทคนิคที่เหมาะสมจาก
รัฐภาคีอื่น ๆ . สำหรับภาษาญี่ปุ่นผู้ลี้ภัยกฎหมายผู้พิพากษามีโอกาสที่จะคิดอย่างจริงจังและเปรียบเทียบ
เกี่ยวกับความเข้ากันได้ในการปรับตัวและความเป็นสากลของกฎหมายผู้ลี้ภัยที่ถูก จำกัด นอกจากนี้ยัง.
บกพร่องในการฝึกอบรมและ ประสบการณ์ของผู้พิพากษาระหว่างประเทศกฎหมายสิทธิมนุษยชนยังเป็น
ที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของการตัดสินใจ. ทนายความในคดีสิทธิมนุษยชนมีบ่นของการขาด
ความเข้าใจโดยผู้พิพากษาของญี่ปุ่นระหว่างประเทศกฎหมายสิทธิมนุษยชน. ผู้พิพากษาญี่ปุ่น
ผ่านการฝึกอบรมไม่เพียงพอในกฎหมายต่างประเทศและแม้แต่น้อย ดังนั้นในระหว่างประเทศกฎหมายสิทธิมนุษยชน. ในการหลีกเลี่ยง
ความอึดอัดอยู่ในพื้นที่ที่พวกเขาไม่คุ้นเคย, สนามบางครั้งใช้ประโยชน์จากการตีความจาก
กฎหมายเทศบาลและนำไปใช้ในประเทศมาตรฐานหลักการและเหตุผลไปสู่สถานการณ์เดียวกันใน
กรณีสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ. ดังนั้นศาลมีแนวโน้มที่จะ ยกเลิกข้อโต้แย้งขึ้นอยู่กับ
นานาชาติกฎหมายสิทธิมนุษยชนโดยไม่ต้องวิเคราะห์รายละเอียดของสารของพวกเขา. 43
ผู้ลี้ภัยกฎหมายก็หนีไม่พ้นจากแนวโน้มนี้. โดยไม่ต้องมีคำถามหรือการวิเคราะห์ตัวอย่างเช่น
ศาลญี่ปุ่นดูเหมือนจะสันนิษฐานได้ว่ากฎหมายความรับผิดชอบและมาตรฐานการพิสูจน์ในผู้ลี้ภัย
การกำหนดเป็น เช่นเดียวกับที่ของกฎหมายในประเทศญี่ปุ่น, ทั้งๆที่แตกต่างกันลักษณะของ
กฎหมายผู้ลี้ภัย. การขาดความรู้หรือการให้ความรู้ในหลักการที่ไม่ซ้ำกันของการประเมินความน่าเชื่อถือใน
กรณีผู้ลี้ภัยยังมีรากในแนวโน้มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้พิพากษาคุณภาพการตัดสินใจในกรณีของความจริงง่ายๆที่สะท้อนให้เห็นถึงผู้ลี้ภัยขาดผู้พิพากษาประสบการณ์กับเรื่อง โดยในศาลที่เกี่ยวข้องกับเพียง 48 สถานะผู้ลี้ภัยการขาดประสบการณ์ที่ถูกบันทึกไว้ถอดถอนผู้พิพากษาของโอกาสที่จะพัฒนาตนเองทางกฎหมายตรวจสอบสติในกรณีที่เหมาะสมและปรับผู้ลี้ภัยจากกฎและกฎหมายเทคนิคฝ่ายรัฐอื่น ๆกฎหมายผู้อพยพชาวญี่ปุ่น ผู้พิพากษา โอกาสที่จะคิดอย่างจริงจัง และเปรียบเทียบเกี่ยวกับความเข้ากันได้ง่ายและความเป็นสากลของกฎหมายผู้ลี้ภัยยังจำกัดข้อบกพร่องในการฝึกอบรมและประสบการณ์ของผู้พิพากษาในกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศก็ยังที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของทนายความในการตัดสินใจด้านสิทธิมนุษยชนของขาดก็บ่นความเข้าใจในญี่ปุ่นผู้พิพากษาผู้พิพากษากฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศเป็นชาวญี่ปุ่นนานาชาติ การฝึกอบรมไม่เพียงพอที่จะกฎหมาย และแม้แต่น้อยดังนั้นในกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ เพื่อหลีกเลี่ยงความอึดอัดพื้นที่ที่พวกเขาไม่คุ้นเคยกับศาลบางครั้งใช้ตีความจากกฎหมายเทศบาลและมาตรฐานในประเทศและหลักการ เหตุผล เพื่อเปรียบเทียบกับสถานการณ์ในต่างประเทศ สิทธิมนุษยชน คดีดังกล่าว ศาลมีแนวโน้มที่จะยกเลิกการขึ้นอยู่กับกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศโดยไม่มีการวิเคราะห์รายละเอียดของเนื้อหาสาระของ 43กฎหมายผู้ลี้ภัยไม่ภูมิคุ้มกันจากคำถามใด ๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยการวิเคราะห์แนวโน้มสำหรับอินสแตนซ์หรือญี่ปุ่นจึงสันนิษฐานว่าศาลและความรับผิดชอบทางกฎหมายของมาตรฐานการพิสูจน์ในผู้ลี้ภัยกำหนดเป็นเช่นเดียวกับที่ของกฎหมายในประเทศญี่ปุ่น ทั้งๆ ที่แตกต่างกันของธรรมชาติกฎหมายไม่มีความรู้หรือรู้หลักการเฉพาะของการประเมินความน่าเชื่อถือในผู้ลี้ภัยกรณีผู้ลี้ภัยยังมีรากของมันในแนวโน้มนี้