だが、今目の前にいる男の顔には、見たことのないような笑顔が浮かんでいる

だが、今目の前にいる男の顔には、見たことのないような笑顔が浮かんでいる。こういう顔をする男だっただろうか。金城の知っている福富とは、少しかけ離れているように感じたのだ。
「金城。今日は来てくれてありがとう」
食事があらかた終わった頃になって改めて言われ、金城は微笑んだ。
「おまえと戦った高校時代から、二年が経ったな」
「そうだな」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม การลอยยิ้มเคยเห็นบนใบหน้าของคนหน้าผมขณะนี้ ฉันพบถ้าดังกล่าวเป็นใบหน้าคน มันเป็นความรู้สึกที่ห่างไกลจากน้อยรู้ว่า Kinjo Fukutomi กล่าวว่า"คาเนชิโร่ ขอบคุณสำหรับมาวันนี้ เกือบเสร็จแล้วรับประทานอาหารตามเวลาที่อ้างอิงถึงครั้ง Kinjo ยิ้มการ "2 ปีแล้วตั้งแต่มัธยมและสู้"ใช่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ในตอนนี้ใบหน้าของชายคนหนึ่งครั้งในด้านหน้าก็จะลอยรอยยิ้มอย่างที่ไม่เคยเห็น ผมเป็นคนที่สงสัยสำหรับชนิดของใบหน้านี้ Fukutomi รู้ Jincheng และเขารู้สึกเหมือนเล็ก ๆ น้อย ๆ ห่างไกล
"Jincheng. วันนี้ผมขอขอบคุณสำหรับผมที่มา."
ว่ากันอีกครั้งจะกลายเป็นเวลาอาหารเสร็จสิ้น Arakata ที่ Jincheng ยิ้ม
"ทำไม่ได้มาจากโรงเรียนมัธยมต่อสู้กับคุณได้ผ่านสองปี"
และ "ใช่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่สายตาของใบหน้าของมนุษย์ที่เห็นรอยยิ้ม มันคือใบหน้าของชายผู้นี้ fukutomi คินโจ และรู้ว่ามันรู้สึกเหมือนไกล .
「 . ขอบคุณที่มาในวันนี้ โดยเวลาทานอาหารเสร็จใน พ.ศ. 2536 ถึง คินโจพูดและยิ้ม จากโรงเรียน
สูง「ทะเลาะกับคุณ สองปีผ่านไป」
「ทำ”