[Killing people? I don’t particular

[Killing people? I don’t particularly think it’s painful…...I think that that part of me probably broke when I fell into the abyss. That’s why I can’t sympathise with you]
[........]

Towards Hajime’s words, Aiko’s face distorts in bitterness. Something important in Hajime was broken and, in a single strike, Aiko’s state of mind further tightened up.

[.....No one…..blames me]
[Eh?]

Aiko leaked out her voice as if she couldn’t endure it.

[No one blames me. The eyes of the children in our class doesn’t look at me any differently, as for the Kingdom’s citizens, they were looking at me with praise]

That was a fact. All classmates, had a strong impression from Hajime who was too gruesome in his battle, they didn’t really have much feelings about Aiko’s assistance in homicide, rather they were under the impression that Aiko fought for herself and took on the brunt of the load for their sakes, the Kingdom aristocrats and government officials were thankful that the brainwashing problem was solved.

[Though I’ve talked about it all to David-san and them, even they wanted a bit of time to think about and left it rather than immediately blaming me. Even though I robbed them of their important things]

Blood dripped from her lip that she bit. Aiko probably wanted to be blamed for it. The act of killing a person…..is heavy. As long as they’re not a maniac or rotten person, normally their minds would be hurt by the blades named guilt and ethics. So for such people, taking the blame and accepting the punishment, are in a sense a kind of salvation.

Aiko herself probably unconsciously seeked for that. However, that wasn’t given to her.

Although Hajime can agree that she played a part in overthrowing the church, he believed that even without Aiko, Teio would have still somehow managed to exterminate them someway or another, he thought that bearing the burden alone was a bit much, so as if he was troubled he scratched his cheek as he opened his mouth.

[Even if you say that, Sensei. The direct cause was due to Teio’s breath, Sensei only helped out a little? I don’t think you should take on the burden as if everything was your fault…..]
[Those kind of things don’t matter! I certainly…...understood the possibility of them being killed but I still helped Teio-san. That’s no different than directly murdering them!]

Unexpectedly, Aiko gave out her rebuttal strongly. Aiko herself probably felt ashamed that she raised her voice as she shrank down apologetically. Looking at Aiko with a side glance, after a moment of silence, Hajime calmly asked.

[.....Do you regret it?]
[~......No, at that time, I was resolute with Teio-san…..because I couldn’t overlook what the church was doing….to help you…..if that was left alone then the students would surely have had terrible experiences…..that’s why…..]

While Aiko was holding back a painful voice, she replied that she “Had no regrets”.

At that time, when she looked at Ishtar and them who had cornered Hajime, not just for Hajime but also for the sake of her students to not have to fight, her resolution to dirty her hands was real. Even now that was still unshaken. However, she was suffering while carrying the people who she’s killed on her back, it wasn’t something that reasoning could solve.

Hajime let out a small sigh that wouldn’t be noticed by Aiko as he glanced towards the side at Aiko who looked like she was suffering. Why did a teacher like Aiko reveal such heavy feelings to a student like me. Even though I only came here to kill some time…...he grieved in his mind.

And, suddenly, he recalled Aiko’s feelings that Yue and Shizuku pointed out earlier in the day and worried if that was the cause. It appears that Hajime was leaving Aiko’s student category in full-blast.

Hajime’s eyes were wandering around. He was completely looking for words.

[About Sensei, will you still be a Sensei from now on?]
[Eh?]

Towards Hajime’s abrupt question, Aiko’s expression unintentionally became blank. And she remembered that she was asked the same question once before. At that time, she should have answered with confidence, [Naturally!]

[..............]

Now she was unable to immediately answer. That was because she questioned herself if she should declare herself as a teacher after having killed people. Aiko was tightly clenching her teeth and her expression distorted. He understood that Aiko was having an extreme conflict whirling within her mind.

As if he expected it, on behalf of Aiko who couldn’t answer, Hajime began to talk.

[If, Sensei says that she’ll continue being our Sensei from now on…...will you listen to my selfishness as a student]
[Selfishness…..is it?]

Aiko who had a bad complexion and seemed to collapse at any moment, showed a perplexed expression from the words that came out of Hajime’s mouth.

[Yeah, my selfishness]

Hajime removed his sights from the monument while nodding and faced Aiko to match their eyes together. As she was being stared at Hajime, from somewhere within her, warmth was starting to well up and as if attracted by it Aiko also stared back.

After Hajime confirmed that he was firmly reflected in Aiko’s eyes, he slowly said his words. Exactly as Hajime said before, they were hopelessly selfish words.

[Sensei…..I want Sensei to feel guilty about it. I want you to shoulder it’s weight. Justly fighting, justly shouldering it, justly suffering, and justly complaining. To be human-like is slightly dazzling. I’m already unable to feel anything after all…...you’ll be a good example for me to not forget my “Humanity”. So that’s why, continue shouldering it from now on. I’ll properly watch such a human-like Sensei after all. If I do so then even after I return to Japan, I’ll be able to live humanely]
[Nagumo-kun……]

Aiko’s eyes opened up widely towards Hajime’s words. She would have never thought in her dreams that he’d not blame her nor cheer her, but instead tell her to continue suffering from now on. But, towards that selfishness, in a sense, made her remember the shock which came from killing as it formed ominous clouds within Aiko’s heart.

The results of her determination and actions were serious. All the more it was painful as well. She wanted to run away and almost became broken. Her natural character made it extra painful because she was determined and resolute.

But, when she looked at herself, she had people who were willing to help her. The important things that were lost, there’s a person who can’t feel but remember them.

Aiko thought.

------Ahh, how very selfish. What mercilessly gentle selfishness

A transparent drop ran down Aiko’s cheeks. Everything she’s endured up until now in order to not cry easily crumbled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[ฆ่าคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคิดมันเป็นความเจ็บปวด ผมคิดว่า เป็นส่วนหนึ่งของฉันคงยากจนเมื่อฉันล้มลง คือเหตุผลที่ทำไมฉันสามารถ ' t sympathise กับคุณ][........]ต่อคำของ Hajime หน้าของ Aiko distorts ในรสขม สิ่งที่สำคัญใน Hajime ถูกตัดขาด และ ในตีเดี่ยว Aiko เป็นสภาวะของจิตใจเพิ่มเติมทำให้รัดกุมขึ้น[..... ไม่มีใคร... blames ฉัน][เอ๊ะ]Aiko หลุดออกเสียงของเธอว่าเธอไม่สามารถทน[ไม่มีใคร blames ฉัน สายตาของเด็กใน doesn เราคลาส ' t ดูฉันใดต่าง ส่วนพลเมืองของอาณาจักร พวกเขาได้มองที่ฉันกับสรรเสริญที่เป็นความจริง เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมด มีผลดีจาก Hajime ที่สยดสยองเกินไปในการต่อสู้ของเขา จริง ๆ มีมากความรู้สึกเกี่ยวกับความช่วยเหลือของ Aiko ในฆาตกรรม แทนที่จะ อยู่ภายใต้ความประทับใจที่ Aiko สู้เพื่อตัวเธอเอง และใช้เวลาในการ brunt ของ การ โหลดสำหรับการ sakes, aristocrats ราชอาณาจักร และเจ้าหน้าที่ของรัฐได้ขอบคุณ brainwashing ปัญหาถูกแก้ไข[แม้ว่าฉันได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดกับ David ซังพวกเขา แม้ว่าพวกเขาต้องการ เวลาคิด และทำ มากกว่าทันที blaming ฉัน แม้ว่าสิ่งสำคัญของพวกเขาพวกเขาปล้นฉัน]เลือด dripped จาก lip ของเธอที่เธอบิต Aiko คงอยากจะตำหนิเรื่องการ การกระทำของการฆ่าคน...เป็นหนักขึ้น ตราบใดที่พวกเขาไม่บ้ามอเตอร์ไซค์หรือคนเน่า โดยปกติคนจะจะบาดเจ็บจากใบมีดที่ตั้งชื่อผิดและจริยธรรม ดังนั้น สำหรับคนดังกล่าว การป้ายความผิด และโทษ ยอมรับได้ในความรู้สึกชนิดรอดAiko ตัวเองคงรับ seeked ที่ อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้ให้เธอแม้ว่า Hajime สามารถยอมรับว่า เธอเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการโค่นคริสตจักร เขาเชื่อว่า แม้ไม่ มี Aiko, Teio จะมียังคงมีจัดการอย่างใด เพื่อกำจัด someway หรืออื่น เขาคิดว่า แบกภาระคนเดียวถูกมากมาก เพื่อว่าเขา ปัญหาเขามีรอยขีดข่วนแก้มของเขา ตามที่เขาเปิดปาก[แม้ว่าคุณบอกว่า อาจารย์ สาเหตุโดยตรงเกิดจากลมหายใจของ Teio อาจารย์เฉพาะช่วยเล็กน้อย ผมไม่คิดว่า คุณควรใช้เวลาในภาระว่าทุกอย่างมีข้อบกพร่องของคุณ..."[ชนิดของสิ่งเหล่านั้นไม่ได้เรื่อง ผมแน่นอน...ความเข้าใจของพวกเขาถูกฆ่าตาย แต่ยังช่วย Teio ซัง ก็ไม่แตกต่างจากการฆ่าพวกเขาโดยตรง]โดยไม่คาดคิด Aiko ให้เธอ rebuttal อย่างยิ่ง Aiko ตัวเองคงรู้สึกละอายใจที่เธอยกของเธอเสียงเธอ shrank ลง apologetically หาที่ Aiko คร่าว ๆ ด้าน Hajime เบา ๆ ถาม หลังจากช่วงเวลาของความเงียบ[..... ทำคุณเสียใจมัน"[~...... ไม่ ครั้งที่ ผมเด็ดกับ Teio ซัง...เนื่องจากผมไม่สามารถมองเห็นสิ่งคริสตจักรทำ...ลง...ที่ถูกซ้ายเพียงอย่างเดียวแล้วนักเรียนจะย่อมมีกลัวประสบการณ์...ซึ่งเหตุผล...]ในขณะที่ Aiko ได้จับกลับเสียงเจ็บ เธอตอบว่า เธอ "มี regrets ไม่"ครั้งที่ เมื่อเธอมองอิชทาร์และพวกเขาก็จนมุม Hajime สำหรับ Hajime ไม่เพียง แต่ เพื่อนักเรียนของเธอจะไม่มีการต่อสู้ ความละเอียดของเธอสกปรกมือของเธอมีจริง ถึงตอนนี้ที่มียัง unshaken อย่างไรก็ตาม เธอถูกทรมานในขณะที่แบกคนที่เธอถูกฆ่าตายบนหลังของเธอ มันไม่ได้สิ่งที่เหตุผลสามารถแก้ปัญหาHajime ให้ออกแยกกันขนาดเล็กที่ไม่สังเกต โดย Aiko เป็นเขา glanced ไปทางด้านที่ Aiko ซึ่งดูเหมือนว่าเธอมีความทุกข์ ทำไมไม่เป็นครูเช่น Aiko เปิดเผยความรู้สึกหนักเช่นนักเรียนชอบฉัน แม้ว่าฉันเท่านั้นมาที่นี่เพื่อฆ่าเวลา...เขา grieved ในจิตใจของเขาก ทันที เขาเรียกคืนความรู้สึกของ Aiko ยิวและรับชี้ให้เห็นก่อนหน้านี้ในวัน และกังวลว่าที่มีสาเหตุ ปรากฏ Hajime ถูกออกของ Aiko นักเรียนประเภทระเบิดเต็มที่ตาของ Hajime เตร่ เขาถูกมองคำอย่างสมบูรณ์[เกี่ยวกับอาจารย์ คุณจะยังคงเป็นอาจารย์จากนี้? "[เอ๊ะ]ต่อคำถามอย่างทันทีทันใดของ Hajime นิพจน์ของ Aiko ตั้งใจกลายเป็นว่างเปล่า และเธอจำได้ว่า เธอถูกถามคำถามเดียวกันครั้งก่อน ในขณะนั้น เธอจะได้ตอบ ด้วยความมั่นใจ, [ธรรมชาติ! "[..............]ตอนนี้ เธอไม่สามารถตอบได้ทันที ที่ถูก เพราะเธอสอบสวนตัวเองถ้าเธอควรประกาศตัวเองเป็นครูหลังจากมีฆ่าคน Aiko ได้แน่นเด็กนอนกัดฟันของเธอและเธอนิพจน์ที่ผิดเพี้ยน เขาเข้าใจว่า Aiko มีการขัดแย้งมาก whirling ภายในใจของเธอถ้าเขาคาดหวัง แทน Aiko ที่สามารถ ' t ตอบ Hajime เริ่มพูด[อาจารย์กล่าวว่า เธอจะยังคงเป็นอาจารย์ของเราจากนี้...จะคุณฟังความเห็นแก่ตัวของฉันเป็นนักเรียน ถ้า][ความเห็นแก่ตัว...มัน?]Aiko ที่มีผิวดี และดูเหมือนจะ ยุบตลอดเวลา แสดงนิพจน์งงจากคำที่มาจากปากของ Hajime[ใช่ ความเห็นแก่ตัวของฉัน]Hajime เอาแหล่งของเขาจากอนุสาวรีย์ในขณะที่ nodding และประสบ Aiko ให้ตรงกับตาของพวกเขากัน เป็นเธอกำลังจ้องไปที่ Hajime จาก ที่ใดที่หนึ่งภายในเธอ อบอุ่นถูกเริ่มดีขึ้น และถ้าดึงดูดโดย Aiko ยังจ้องไปกลับหลังจาก Hajime ยืนยันว่า เขาได้อย่างมั่นคงสะท้อนออกมาในตาของ Aiko เขาช้ากล่าวคำพูดของเขา ตรงตาม Hajime กล่าวก่อน พวกเห็นแก่ตัวมีคำ[อาจารย์ อยากให้อาจารย์รู้สึกผิดเกี่ยวกับเรื่อง ผมอยากให้ไหล่น้ำหนักของคุณ ต่อสู้ ศรีวิชัยศรีวิชัย shouldering ทุกข์ศรีวิชัย และบ่นศรีวิชัย จะเหมือนมนุษย์เป็นนี่เล็กน้อย ฉันแล้วไม่รู้สึกอะไรจาก...คุณจะเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับฉันจะไม่ลืมฉัน "มนุษย์" เพื่อ ที่ว่าทำไม shouldering จากนี้ต่อไป ผมอย่างจะดูอาจารย์เป็นเหมือนบุคคลเช่นจาก ถ้าผมทำเช่นนั้นแล้วแม้หลังจากที่กลับไปญี่ปุ่น ฉันจะอยู่ humanely][Nagumo-kun...]Aiko ' ต่อขึ้นอย่างกว้างขวาง s ตาเปิดของ Hajime คำ เธอจะไม่เคยคิดในความฝันของเธอว่า เขาจะไม่โทษเธอและ ไม่ให้กำลังใจเธอ แต่แทน บอกเธอต้องทุกข์ทรมานจากการ แต่ ต่อว่าความเห็นแก่ตัว ความรู้สึก ทำเธอจำช็อตซึ่งมาจากการฆ่ามันเกิดเมฆดคิลภายในหัวใจของ Aikoผลลัพธ์ของการกำหนดและการดำเนินการของเธอได้อย่างจริงจัง ทั้งหมดมากกว่าก็เจ็บปวดเช่นกัน เธอต้องวิ่งหนี และเกือบจะกลายเป็นเสีย อักขระของธรรมชาติทำให้เพิ่มความเจ็บปวด เพราะเธอเด็ด และกำหนดได้ เมื่อเธอมองตัวเอง เธอมีคนที่เต็มใจที่จะช่วยเธอ สิ่งสำคัญที่สูญหาย และมีคนที่ไม่รู้สึก แต่จำคิดว่า Aiko---ตื่นเต้น วิธีมากเห็นแก่ตัว สิ่งอ่อนโยนความปรานีวางโปร่งใสวิ่งไปตามแก้มของ Aiko ทุกอย่างที่เธอจะทนจนถึงตอนนี้เพื่อที่จะไม่ร้องไห้ง่าย ๆ ได้ขยี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[คนฆ่าหรือไม่ฉันไม่คิดว่ามันเป็นความเจ็บปวดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ... ... ผมคิดว่านั่นคือส่วนหนึ่งของฉันอาจจะยากจนเมื่อฉันตกลงไปในเหว. นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่สามารถ Sympathise กับคุณ]
[....... .] ต่อคำพูดของฮาจิเมะใบหน้าไอโกะบิดเบือนในความขมขื่น. สิ่งที่สำคัญในการฮาจิเมะถูกหักและใน Strike เดียวรัฐไอโกะของจิตใจเพิ่มเติมกระชับขึ้น. [..... ไม่มีใคร ... ฉัน ..Blames] [เอ๊ะ? ] ไอโกะรั่วไหลออกเสียงของเธอราวกับว่าเธอไม่สามารถทนได้. [ไม่มีใครโทษฉัน. สายตาของเด็กในชั้นเรียนของเราไม่ได้มองมาที่ฉันใด ๆ ที่แตกต่างกันในขณะที่สำหรับประชาชนในราชอาณาจักรของพวกเขาถูกมองที่ผมด้วย สรรเสริญ] นั่นคือความเป็นจริง. เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดมีความประทับใจที่แข็งแกร่งจากฮาจิเมะที่ถูกเกินไปน่ากลัวในการต่อสู้ของเขาพวกเขาไม่ได้จริงๆมีความรู้สึกมากเกี่ยวกับการให้ความช่วยเหลือในไอโกะฆาตกรรม แต่พวกเขาอยู่ภายใต้ความประทับใจที่ไอโกะต่อสู้เพื่อตัวเองและ เอาความรุนแรงของการโหลดเพื่อประโยชน์ของพวกเขา, ราชอาณาจักรขุนนางและเจ้าหน้าที่ของรัฐที่มีความกตัญญูล้างสมองปัญหาก็แก้ไขได้. [แต่ผมได้พูดคุยเกี่ยวกับทุกอย่างให้เดวิดซังและพวกเขาแม้พวกเขาต้องการบิตของเวลาที่จะ คิดและทิ้งมันไว้ทันทีแทนที่จะโทษฉัน. แม้ว่าฉันจะปล้นพวกเขาในสิ่งที่สำคัญของพวกเขา] เลือดหยดจากริมฝีปากของเธออย่างที่เธอกัด. ไอโกะอาจต้องการที่จะตำหนิสำหรับมัน. การกระทำของการฆ่าคน ... ..Is หนัก . ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้บ้าหรือบุคคลเน่าปกติจิตใจของพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บจากใบมีดชื่อผิดและจริยธรรม. ดังนั้นสำหรับคนเช่นการตำหนิและยอมรับการลงโทษที่มีอยู่ในความรู้สึกชนิดของความรอดไอโกะตัวเองอาจจะไม่รู้ตัว seeked สำหรับที่. แต่ที่ไม่ได้ให้กับเธอ. แม้ว่าฮาจิเมะสามารถเห็นด้วยอย่างที่เธอเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการล้มคริสตจักรที่เขาเชื่อว่าแม้จะไม่มีไอโกะ, Teio จะยังคงมีการจัดการอย่างใดเพื่อกำจัดพวกเขาบางวิธีหรือ อีกเขาคิดว่าแบกภาระคนเดียวเป็นบิตมากดังนั้นราวกับว่าเขากำลังมีความสุขที่เขามีรอยขีดข่วนแก้มของเขาในขณะที่เขาเปิดปากของเขา. [แม้ว่าคุณจะบอกว่าอาจารย์. สาเหตุโดยตรงเนื่องจากลมหายใจ Teio ของอาจารย์เท่านั้น ช่วยออกน้อยหรือไม่ฉันไม่คิดว่าคุณควรใช้ในภาระเช่นถ้าทุกอย่างเป็นความผิดของคุณ ... .. ] [ชนิดของสิ่งเหล่านั้นไม่ได้เรื่อง! แน่นอนฉัน ... ... เข้าใจความเป็นไปได้ของพวกเขาถูกฆ่า แต่ ฉันยังคงช่วย Teio ซัง. ที่ไม่แตกต่างกันกว่าโดยตรงฆ่าพวกเขา!] โดยไม่คาดคิดไอโกะให้ออกมาโต้แย้งของเธออย่างยิ่ง. ไอโกะตัวเองอาจจะรู้สึกละอายใจที่เธอขึ้นเสียงของเธอขณะที่เธอหดตัวลงขอโทษ. มองไปที่ไอโกะกับสรุปด้านหลัง ช่วงเวลาแห่งความเงียบ, ฮาจิเมะใจเย็นถาม. [..... คุณเสียใจมัน?] [~ ...... ไม่มีในเวลานั้นผมเด็ดเดี่ยวกับ Teio ซัง ..Because ... ฉันไม่สามารถ สามารถมองเห็นสิ่งที่คริสตจักรได้ทำ ... .TO ช่วยให้คุณ ... หากว่าที่เหลืออยู่คนเดียวแล้วนักเรียนแท้จริงจะมีประสบการณ์ที่น่ากลัว ... ..That เป็นเหตุผลที่ ... .. ] ในขณะที่ไอโกะถูกจับกลับมาเสียงเจ็บปวดเธอตอบว่าเธอ "มีไม่เสียใจ". ในเวลานั้นเมื่อเธอมองที่อิชตาร์และพวกที่มีมุมฮาจิเมะไม่เพียง แต่สำหรับฮาจิเมะ แต่ยังเพื่อประโยชน์ของนักเรียนของเธอที่ไม่ต้องต่อสู้มติของเธอที่จะสกปรกมือของเธอเป็นเรื่องจริง. แม้ ตอนนี้ก็ยังไม่หวั่นไหว. แต่เธอกำลังทุกข์ทรมานในขณะที่แบกคนที่เธอถูกฆ่าตายบนหลังของเธอก็ไม่ได้มีอะไรบางอย่างที่สามารถแก้ปัญหาการให้เหตุผล. ฮาจิเมะให้ออกถอนหายใจขนาดเล็กที่จะไม่ถูกสังเกตเห็นโดยไอโกะในขณะที่เขามองต่อ ด้านที่ไอโกะที่ดูเหมือนเธอกำลังทุกข์ทรมาน. ทำไมครูเช่นไอโกะเปิดเผยความรู้สึกหนักดังกล่าวเพื่อนักศึกษาอย่างผม. แม้ว่าฉันมาที่นี่เพื่อฆ่าเวลา ... ... เขาเสียใจในใจของเขา. และก็ เขาเล่าความรู้สึกของไอโกะที่ยูและชิสุกะชี้ให้เห็นก่อนหน้านี้ในวันและเป็นกังวลถ้านั่นเป็นสาเหตุ. ปรากฏว่าฮาจิเมะกำลังจะออกจากหมวดหมู่นักศึกษาไอโกะในเต็มระเบิด. ตาฮาจิเมะที่กำลังเดินไปรอบ ๆ . เขาได้อย่างสมบูรณ์มองหาคำพูด[เกี่ยวกับอาจารย์คุณจะยังคงเป็นอาจารย์จากตอนนี้?] [เอ๊ะ?] ต่อคำถามอย่างกระทันหันฮาจิเมะของการแสดงออกไอโกะไม่ตั้งใจกลายเป็นที่ว่างเปล่า. และเธอจำได้ว่าเธอเป็นคนที่ถามคำถามเดียวกันอีกครั้งก่อน. ในช่วงเวลาที่เธอควรจะมี ตอบด้วยความมั่นใจ [ธรรมชาติ] [.............. ] ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถที่จะตอบทันที. นั่นเป็นเพราะเธอถามตัวเองถ้าเธอควรจะประกาศตัวเองเป็นครูหลังจากที่มีการฆ่าคน . ไอโกะถูกกำแน่นฟันของเธอและการแสดงออกของเธอบิดเบี้ยว. เขาเข้าใจว่าไอโกะก็มีความขัดแย้งมากขว้างภายในใจของเธอ. ถ้าเป็นเขาคาดหวังว่าในนามของไอโกะที่ไม่สามารถตอบฮาจิเมะเริ่มที่จะพูดคุย. [ถ้า อาจารย์บอกว่าเธอจะดำเนินการต่อการเป็นอาจารย์ของเราจากนี้ไป ... ... คุณจะรับฟังความเห็นแก่ตัวของฉันเป็นนักศึกษา] [เห็นแก่ตัว ... ..Is มัน?] ไอโกะที่มีผิวที่ไม่ดีและดูเหมือนจะยุบในขณะใด ๆ แสดงให้เห็นว่าการแสดงออกงงงวยจากคำที่ออกมาจากปากของฮาจิเมะ. [ใช่ความเห็นแก่ตัวของฉัน] ฮาจิเมะลบออกสถานที่ท่องเที่ยวของเขาจากอนุสาวรีย์ในขณะที่พยักหน้าและประสบไอโกะเพื่อให้ตรงกับสายตาของพวกเขาร่วมกัน. ขณะที่เธอกำลังถูกจ้องมองมาที่ฮาจิเมะจากที่ไหนสักแห่งภายในของเธอ , ความอบอุ่นก็เริ่มที่จะดีขึ้นและเป็นถ้าดึงดูดโดยไอโกะยังจ้องกลับ. หลังจากที่ฮาจิเมะได้รับการยืนยันว่าเขากำลังสะท้อนมั่นในสายตาของไอโกะของเขาค่อย ๆ กล่าวว่าคำพูดของเขา. ตรงตามที่ฮาจิเมะกล่าวว่าก่อนที่พวกเขามาอยู่ที่คำพูดที่เห็นแก่ตัวไร้ความหวัง. [อาจารย์ ... ..I ต้องการอาจารย์รู้สึกผิดเกี่ยวกับมัน. ฉันต้องการให้คุณแบกรับน้ำหนักของมัน. ยุติธรรมต่อสู้ยุติธรรม shouldering มันยุติธรรมทุกข์และเป็นธรรมบ่น. ในการเป็นมนุษย์เหมือนเป็นพราวเล็กน้อย. ฉันแล้วไม่สามารถที่จะรู้สึก อะไรหลังจากทั้งหมด ... ... คุณจะเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับผมที่จะไม่ลืมฉัน "มนุษยชาติ". ดังนั้นที่ว่าทำไมยังคงต้องแบกรับมันจากนี้ไป. ฉันจะดูอย่างถูกต้องเช่นอาจารย์เหมือนมนุษย์หลังจากทั้งหมด. ถ้า ฉันจะเป็นอย่างนั้นแม้หลังจากที่ฉันกลับไปที่ญี่ปุ่นผมจะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมนุษย์] [Nagumo คุง ... ] ตาไอโกะเปิดขึ้นอย่างกว้างขวางต่อคำพูดของฮาจิเมะ. เธอจะไม่เคยคิดในความฝันของเธอว่าเขาไม่ได้ต้องการตำหนิ เธอไม่เชียร์เธอ แต่แทนที่จะบอกเธอที่จะดำเนินการต่อความทุกข์ทรมานจากตอนนี้. แต่ต่อความเห็นแก่ตัวที่ในความรู้สึกทำให้เธอจำช็อตซึ่งมาจากการฆ่าในขณะที่มันเกิดขึ้นเมฆเป็นลางไม่ดีที่อยู่ในหัวใจของไอโกะ. ผลที่ได้จากการกำหนดของเธอและ การกระทำที่มีความจริงจัง. ทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นความเจ็บปวดเช่นกัน. เธออยากจะวิ่งหนีและเกือบจะกลายเป็นเสีย. ตัวละครที่เป็นธรรมชาติของเธอทำให้มันเจ็บปวดเป็นพิเศษเพราะเธอมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว. แต่เมื่อเธอมองที่ตัวเองเธอมีคนที่มีความ ยินดีที่จะช่วยให้เธอ. สิ่งสำคัญที่หายไปมีคนที่ไม่สามารถรู้สึก แต่โปรดจำไว้ว่าพวกเขา. ไอโกะคิด. ------ อ่าวิธีที่เห็นแก่ตัวมาก. สิ่งที่เห็นแก่ตัวอ่อนโยนหฤโหดลดลงโปร่งใสวิ่งลงแก้มของไอโกะ . ทุกอย่างที่เธอทนจนถึงขณะนี้เพื่อที่จะไม่ร้องไห้ร่วงได้อย่างง่ายดาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าคุณมองไปที่ใต้ดวงตาของเธออย่างละเอียดแล้วคุณจะสังเกตเห็นว่าเธอมีวงกลมสีเข้มที่เธอพยายามฝาครอบขึ้นด้วยการแต่งหน้าที่เป็นที่ชัดเจนว่าเธอลูกค้าสามารถนอนหลับ t ' สำหรับหลายวันที่ผ่านมามัน ' s เป็นไปได้ที่เธอก็กำลังฝันร้ายได้

ความเงียบลงบันไดลงหนึ่งครั้งอีกครั้งหาก Hajime แสกน ' t พูดอะไรและหยุดยืนนิ่งอยู่ที่เธอไม่สามารถทนต่อบรรยากาศอีกต่อไปหรือไม่ ?การฆ่าผู้คนหรือไม่ ? ฉันไม่คิดว่า ' t ' s โดยเฉพาะความรู้สึกเจ็บฉัน ... ว่าส่วนหนึ่งของฉันคิดว่าอาจจะทำลายสถิติเมื่อฉันตกอยู่ในห้วงเหวที่ว่าฉันคือเหตุผลที่สามารถ ' ' t sympathise กับคุณ


ไปทาง Hajime .... ’ s คำ , Aiko ' s ในความขมที่บิดเบือนใบหน้าที่สำคัญบางอย่างได้ถูกทำลายในและ Hajime ให้อยู่ในเครื่องเดียวในการนัดหยุดงาน , Aiko ' s สภาพจิตของขันให้แน่นขึ้นอีก

..... ไม่มีใคร ... ฉัน , กล่าวโทษ
เรอะ ? ,

Aiko รั่วไหลออกไปเป็นเสียงของเธอถ้าเธอไม่สามารถ ' t ทนอยู่ได้

ไม่มีตำหนิฉันที่หนึ่งในสายตาของเด็กในคลาสของเราไม่ได้มองฉัน t ทุกที่แตกต่างกันดังที่สำหรับพลเมืองของ Kingdom ให้พวกเขามองมาที่ฉันด้วยคำสรรเสริญ

ว่านั่นเป็นความจริงทั้งหมดที่เพื่อนร่วมชั้นก็เกิดความประทับใจอย่างแรงกล้าต่อจากคนที่น่าสยดสยองเกินไป Hajime ในการต่อสู้ของเขา