梅雨のじめじめとした特有の湿気が立ち込める。衛藤葵は土砂降りの雨の中、

梅雨のじめじめとした特有の湿気が立ち込める。衛藤葵は土砂降りの雨の中、小さな傘を引っ立てて歩いていた。小さな傘では大粒の雨を防ぎきれず、買い直した制服のズボンの裾が既にびしょ濡れで、それが肌に引っ付く感覚に嫌気がさした。
これが高校生活最後の梅雨の季節なんだと思ってもしみじみと感じる訳がない。

歩いている道の曲がり角を右に曲がればもうすぐ家がを見えてくる。そうすればこの土砂降りともお別れだ。

葵が曲がり角を曲がった途端にピタリと雨が止んだ。「なんだよ」と心の中で呟くと、まだ水滴の残る傘を閉じる。傘の水を払うように大きな音を立てながら傘を振った。傘の水がもう払えなくなった頃には家が目の前だった。

傘立てに傘を入れようとする。しかしそこには見慣れない傘が二本入っており、その意味が分かると無造作に傘をそこに投げ込んだ。

家に入っても玄関に見知らぬ靴が二足。また来ているのかと少し呆れる気持ちもあれば、会えるかもしれないという嬉しさも僅かながらに込み上げていた。

靴を脱ぎ、「ただいま」の一声さえかけずに、一先ず自分の部屋を目指した。階段を駆け上り自分の部屋を開ける。

扉の開いた音と共に「お帰りなさい」の声が葵の耳を塞いだ。


「ただいま」


葵はそう言うと背負っていたスクールバックを椅子にかける。


「冷たいよ。もう少し優しくしないの？」


甘えたような声で彼女は葵の腰に手を回して、自分のいるベッドまで無理矢理に動かした。不意のその力に葵は足を取られてそのままベッドの上へ。

湿気によってべたついた肌が触れるのを葵は嫌う。けれど彼女の腕が離れる気配はなかった。
とりあえず離れてほしい、そんなことを言ったところで彼女が離れてくれないのは目に見える。

葵は身体を反転させて、彼女の顔と自分の顔を対面させた。僅かその距離15センチ。彼女の吐息が唇に触れる。


「奈々未、好きだよ」


顔を横にずらし、彼女ーー橋本奈々未を押し倒す。

そうすると自然に奈々未の腕の力が弱まった。葵はゆっくりとその手枷を外すと、奈々未から離れる。
奈々未はさぞ不満そうに顔を膨らますと、また葵を捕まえようとするがするりとその腕は葵の前で空を切った。


「今はやめよ。今はくっつきたくない」


「なんでよ。別にいいじゃん」


「下にみんないるのにイチャイチャなんて出来ねぇよ。それに今ベタついてて気持ち悪いしさ」


なんとか奈々未を説き伏せると、葵は部屋着と共に風呂場へ向かった。早くにこの鬱陶しさを流し去りたい、そんな思いが強まっていた。
奈々未を説き伏せればいつも勝てる、そんな条理が葵と奈々未の間にはある。普段は冷静で冷たい奈々未だが、彼氏である葵の前では誰にも見せない甘えを顕す。



風呂場から上がり髪をタオルで不器用に乾かしながらリビングに入る。リビングには奈々未、姉の美彩、2人の親友の深川麻衣がいた。
この3人は同じ大学の同じ学部の同級生で、いつも仲が良い。こうして衛藤家に訪れることが多いのだ。勿論沢山訪れている彼女らを葵は認知している。


「姉ちゃんみたいな大学生って暇なのかよ」


葵は椅子に座ると、リビングでテレビを眺めながら携帯を弄っている美彩に向かって言い放った。


「暇じゃないわよ。レボートあったりして大変なんだから」


「その割に奈々未とか麻衣めっちゃ来てんじゃん」


「それは美彩の家がいいとこにあるからなんだけど……ダメだった？」


麻衣が申し訳なさそうな顔で見つめてくる。何ともその愛くるしい表情で見られてしまったら何も言えなくなる。


「いや、やっぱいいよ」


照れたように葵が笑うと、鋭い視線がその笑っている眼に突き刺さった。


「デレてんの？まいまいに言われてデレてんの？」


表情こそ柔らかいが目の奥が笑っていない奈々未が葵に擦り寄る。思わず後退りしながら奈々未のその今にも殴りそうなその腕を掴んだ。


「デレてねえって！それにこの拳やめろよ」


「怒ってなんかないよ？」


そう告げる割には目の奥から炎のようなメラメラとした熱気が見て取れる。


「結局こうやってななみんが来てるから嬉しいんでしょ。全く……姉として恥ずかしいよ」


美彩が諌めるように呟く。そんな美彩の言葉に葵と奈々未は一気にシュンとなった。


「ななみんも満更じゃないみたいだね」


普段はとても優しい麻衣であっても、この美彩に便乗して冷やかしを始める。これには奈々未も困ったような表情を浮かべ、握っていた拳の力を緩めた。


「やっぱななみんと葵はお似合いだわ」


声高々と笑った美彩は指を指す。


「べ、別にそんなんじゃないから……」


「ななみんが照れることないじゃない。2人とも付き合ってるんだしさ」


「奈々未がみんなの前で照れるなんて珍しいかもな」


照れている奈々未とは対照的に葵はそんな様子もなく普段通りに接していた。そんな葵に言われて腹が立ったのか、奈々未は掌を大きく広げて葵の背中を強く叩く。


「いってぇな！」


「……バカ」


「ったく……。困ったもんだな」


そう言って微笑みながら美彩と麻衣の元まで奈々未を動かした。奈々未がソファに座ると、3人とは少し離れた位置に葵の腰掛ける。

熱りが冷めたのか3人とも携帯をいじっていた。そんな風景を葵は目の当たりにして、何しにここに来たんだと思わざるを得なくなった。

すると麻衣が呆れたように携帯を閉じると、先程まで葵のように周りを見渡す。葵と目が合うと、苦笑いを浮かべて直ぐに目を逸らした。


「ねぇ、みさみさ暇だよ」


痺れを切らしたのか麻衣は美彩の腕を取りながらそう告げた。


「ってか暇ならなんで来たんだよって話だよな」


「え？お泊まり会だからだよ」


「は？お泊まり会？」


「うん！だから来たんだよ！」


楽しそうに話す麻衣だが、彼女らのお泊まり会は2日振りで、そんな頻度で行われることに葵は何とも呆れるしかなかった。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชื้นที่เฉพาะในช่วงฤดูฝน และหมอก อีมี 引t立tete เล็กร่มกลางสายฝน การจัดอันดับ ไม่สามารถป้องกันหยดฝนเล็ก ๆ ร่มขนาดใหญ่ เครื่องแบบหลังซื้อกางเกงอยู่เปียก มัน 引t付ku ผิว disenchanted ฤดูฝนนี้เป็นช่วงสุดท้ายที่โรงเรียนมัธยม และผมคิดว่า ผมยังรู้สึกไม่ หลังจากเดินไปตามมุมถนนเลี้ยวขวาบ้านมาดู ดังนั้นคุณลากับฝนนี้ ทันทีที่อาโออิเป็นเพียงรอบมุมและฝนหยุด ปิดร่มญี่ปุ่นในใจของฉันสิ่งที่ฉันกล่าวว่า และยังคง อยู่ของแบบหยดน้ำ ค่าจ้างร่มน้ำส่งเสียงดังขณะส่ายร่มของฉัน เมื่อปฏิบัติงานอื่นเป็น ร่มเป็นด้านหน้าของบ้าน ใส่ร่มในร่ม อย่างไรก็ตาม มันประกอบด้วยร่มมีสองเป็นที่คุ้นเคย และเข้าใจของร่มที่มีความหมาย และก็ทิ้ง ป้อนอยู่ทางเข้าบ้านในรองเท้าคนแปลกหน้าแบบสองขา อารมณ์เป็นสุขอาจถ้ารู้สึกประหลาดใจนิด ๆ และคืออะไรมา เล็กน้อยเกินไป ถอดรองเท้า 1 แม้ "ทันที" โดยไม่ต้องเล็งที่แรกในห้องของเขา เปิดห้องพักเอง วิ่งขึ้นบันได ประตูเปิด ด้วย "ยินดีต้อนรับกลับ" ของบล็อกเสียงของ AOI"อยู่" หลังโรงเรียนพกว่า AOI และวางบนเก้าอี้"ฉันหนาว ไม่บางชนิดของ 」 เสียงเหมือนเธอ คือ AOI เอวขึ้นเตียงได้บังคับให้ตนเองย้ายไปยัง SkyDrive ที่กองกำลังรัฐประหารจะนำเท้าลงบนนอนโดยตรง เกลียดคือการ สัมผัสที่ silencers ผิวชื้น แต่ไม่มีสัญญาณของการออกจากอ้อมแขนของเธอได้ มองเห็นได้สำหรับเวลาต้องการ คำพูดที่เธออยู่ห่างจากฉัน AOI จะพลิกร่าง ใบหน้าของเธอและใบหน้าเป็นแบบเผชิญหน้า นิดเก็บ 15 เซนติเมตร ริมฝีปากสัมผัสลมหายใจของเธอ"นานายังคงชื่นชอบ ถัดไป เลื่อนใบหน้า เธอ - กดลง Nanae เหมือนยังไม่ได้อ่าน และดังนั้นจึงลดลงแรงของแขนของนานา อิช้าจะเอายก ห่างนานา นานายังมีบ่นหน้าตาปูด และยัง พยายามจับอิเล็ดรอดแขนหน้าหั่นผ่านอากาศ"ตอนนี้เลิก ฉันไม่ต้องการติดขณะนี้ดูไม่ อยู่กันผมดูในหัวข้อของผมไม่เล็กของมัน มัน และตอนนี้ผิวมัน และน่าขยะแขยง なんとか奈々未を説き伏せると、葵は部屋着と共に風呂場へ向かった。早くにこの鬱陶しさを流し去りたい、そんな思いが強まっていた。 奈々未を説き伏せればいつも勝てる、そんな条理が葵と奈々未の間にはある。普段は冷静で冷たい奈々未だが、彼氏である葵の前では誰にも見せない甘えを顕す。 風呂場から上がり髪をタオルで不器用に乾かしながらリビングに入る。リビングには奈々未、姉の美彩、2人の親友の深川麻衣がいた。 この3人は同じ大学の同じ学部の同級生で、いつも仲が良い。こうして衛藤家に訪れることが多いのだ。勿論沢山訪れている彼女らを葵は認知している。「姉ちゃんみたいな大学生って暇なのかよ」 葵は椅子に座ると、リビングでテレビを眺めながら携帯を弄っている美彩に向かって言い放った。「暇じゃないわよ。レボートあったりして大変なんだから」「その割に奈々未とか麻衣めっちゃ来てんじゃん」「それは美彩の家がいいとこにあるからなんだけど……ダメだった？」 麻衣が申し訳なさそうな顔で見つめてくる。何ともその愛くるしい表情で見られてしまったら何も言えなくなる。「いや、やっぱいいよ」

照れたように葵が笑うと、鋭い視線がその笑っている眼に突き刺さった。


「デレてんの？まいまいに言われてデレてんの？」


表情こそ柔らかいが目の奥が笑っていない奈々未が葵に擦り寄る。思わず後退りしながら奈々未のその今にも殴りそうなその腕を掴んだ。


「デレてねえって！それにこの拳やめろよ」


「怒ってなんかないよ？」


そう告げる割には目の奥から炎のようなメラメラとした熱気が見て取れる。


「結局こうやってななみんが来てるから嬉しいんでしょ。全く……姉として恥ずかしいよ」


美彩が諌めるように呟く。そんな美彩の言葉に葵と奈々未は一気にシュンとなった。


「ななみんも満更じゃないみたいだね」


普段はとても優しい麻衣であっても、この美彩に便乗して冷やかしを始める。これには奈々未も困ったような表情を浮かべ、握っていた拳の力を緩めた。


「やっぱななみんと葵はお似合いだわ」


声高々と笑った美彩は指を指す。


「べ、別にそんなんじゃないから……」


「ななみんが照れることないじゃない。2人とも付き合ってるんだしさ」


「奈々未がみんなの前で照れるなんて珍しいかもな」


照れている奈々未とは対照的に葵はそんな様子もなく普段通りに接していた。そんな葵に言われて腹が立ったのか、奈々未は掌を大きく広げて葵の背中を強く叩く。


「いってぇな！」


「……バカ」


「ったく……。困ったもんだな」


そう言って微笑みながら美彩と麻衣の元まで奈々未を動かした。奈々未がソファに座ると、3人とは少し離れた位置に葵の腰掛ける。

熱りが冷めたのか3人とも携帯をいじっていた。そんな風景を葵は目の当たりにして、何しにここに来たんだと思わざるを得なくなった。

すると麻衣が呆れたように携帯を閉じると、先程まで葵のように周りを見渡す。葵と目が合うと、苦笑いを浮かべて直ぐに目を逸らした。


「ねぇ、みさみさ暇だよ」


痺れを切らしたのか麻衣は美彩の腕を取りながらそう告げた。


「ってか暇ならなんで来たんだよって話だよな」


「え？お泊まり会だからだよ」


「は？お泊まり会？」


「うん！だから来たんだよ！」


楽しそうに話す麻衣だが、彼女らのお泊まり会は2日振りで、そんな頻度で行われることに葵は何とも呆れるしかなかった。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชื้นเฉพาะที่ชื้นในม้วนฤดูฝน อาโออิ Eto ในสายฝนเทเดิน Hittate ร่มขนาดเล็ก ขนาดเล็กในร่มไม่สามารถป้องกันได้อย่างสมบูรณ์โดยหยดใหญ่ของฝนมิ้มแล้วของกางเกงเครื่องแบบซื้อใหม่ให้เปียกโชกมันเป็นแบบไม่ใช้ออกซิเจนถูกชี้ไปที่ความรู้สึกของ Hittsuku ให้กับผิว
นี่คือเหตุผลที่จะรู้สึกไม่มาที่บ้านแม้ว่าฉันมีชีวิตที่โรงเรียนมัธยมที่ผ่านมาในช่วงฤดูฝน

ถ้าคุณเปิดมุมของถนนเดินไปทางขวามาเห็นเร็ว ๆ นี้บ้าน m 'ออกจากที่นี่กับฝนที่ตกลงมานี้ถ้าเป็นเช่นนั้น

มันได้หยุดอยู่ที่ไหนสักแห่งทางตอนใต้และมีฝนเร็วที่สุดเท่าที่อาโออิเป็นรอบมุม และบ่นอยู่ในใจของฉัน "มันเป็นสิ่งที่" ยังคงใกล้เคียงร่มเหลือหยดน้ำ เขาส่ายร่มของเขาในขณะที่เสียงดังจะจ่ายร่มของน้ำ ตามเวลาที่ร่มของน้ำจะไม่สามารถที่จะจ่ายในบ้านอื่น ๆ ด้านหน้าของตา

เพื่อพยายามที่จะนำร่มขาตั้งในร่ม แต่ได้เข้าร่มที่ไม่คุ้นเคยเป็นสองจะมีโยนในที่มีร่มตั้งใจและความหมายของมันเป็นที่เข้าใจ

รองเท้าแปลกสองขาไปที่ประตูหน้ากันเข้ามาในบ้าน นอกจากนี้ยังมียังเป็นผู้หนึ่งที่มีความรู้สึกประหลาดใจเล็ก ๆ น้อย ๆ มามันก็ซึมขึ้นมาในเล็กน้อยยังมีความสุขว่ามันอาจจะตอบสนองความเป็น

ถอดรองเท้าของคุณโดยการใช้จ่ายแม้แต่เสียงร้องของ "ฉันบ้าน" อยู่ในร่างจุดมุ่งหมายของห้องของคุณ เปิดห้องของฉันบันได

เสียงของ "Welcome Back" อาโออิเสียบหูพร้อมกับเสียงประตูเปิด


"ฉันบ้าน"


อาโออินำกลับมาโรงเรียนที่ได้รับภาระกับการพูดเพื่อให้อยู่ในเก้าอี้


"ผมเย็น. อย่าคุณเบา ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ?"


เธอเป็นนิสัยเสียเป็นเหมือนเสียงด้วยการเปลี่ยนสะโพกของอาโออิก็ย้ายผลบังคับใช้จนถึงเตียงที่คุณได้ เพื่อบังคับของอาโออิฉับพลันบนเตียงในขณะที่มันจะได้รับการเดินเท้า

สัมผัสผิวของคุณด้วยเหนียวจากความชื้น Aoi ความเกลียดชัง แต่ไม่มีวี่แววของการออกจากแขนของเธอไม่มี
สำหรับตอนนี้ฉันต้องการให้คุณออกจากเธอไม่ได้ฉันออกไปในสถานที่ที่กล่าวว่าสิ่งนั้นจะมองเห็นได้

AOI โดย inverting ร่างกายเป็นใบหน้าเพื่อใบหน้าที่มีใบหน้าและใบหน้าของคุณเธอ เพียงระยะทาง 15 ซม. ลมหายใจของเธอสัมผัสริมฝีปาก


"นานาไม่เหมือนฉัน"


ขยับข้างหน้าผลักเธอลงได้กว่านามิโมโตะ

จากนั้นลดลงในอ้อมแขนของพลังของธรรมชาตินานาไม่ อาโออิช้าและลบกุญแจมือห่างจากนานาไม่
นามิและขยายมองไม่พอใจสงสัยยังแขนลื่น แต่คุณพยายามที่จะจับอ้อยตัดท้องฟ้าในด้านหน้าของอาโออิ


"ผมเลิกตอนนี้. ตอนนี้ฉันไม่ต้องการที่จะติด"


"คุณทำไม. นอกเหนือจากนั้นเป็นหนึ่งในดี."


"ฉันไม่สามารถ Nante เจ้าชู้สำหรับผู้ชายที่อยู่ภายใต้. และมีความรู้สึก Tsuite ไม่ดีที่เป็นของแข็งตอนนี้"


และมีการจัดการที่จะชักชวนให้นานายังไม่ได้ห้องพักอาโออิ ผมไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับการสวมใส่ ต้องการที่จะออกหลั่ง vexatiousness ก่อนหน้านี้คิดดังกล่าวได้รับการเจริญเติบโต
ชนะเสมอถ้า Tokifusere นานาไม่เช่น Jori อยู่ระหว่างอาโออิและนานาไม่ สงบและเย็นนานายังมักจะมีแสดงให้เห็นถึงพระหรรษทานที่ไม่ได้แสดงให้ทุกคนในด้านหน้าของแฟนของอาโออิ



ในขณะที่เงอะงะแห้งผมเพิ่มขึ้นด้วยผ้าขนหนูจากห้องน้ำเข้าไปในห้องนั่งเล่น ที่อาศัยอยู่ไม่นานาน้องสาวของ YoshiAya เป็นซื้อเชียงใหม่ Fukagawa สองเพื่อนที่ดีที่สุด
ทั้งสามคนในเพื่อนร่วมชั้นของกรมเดียวกันของมหาวิทยาลัยเดียวกันเสมอข้อตกลงที่ดี ดังนั้น Eto มักจะเยี่ยมชมบ้าน ที่เราได้เยี่ยมชมของหลักสูตรจำนวนมากของอาโออิได้รับการยอมรับ


"ผมว่าเวลาว่างผมชอบน้องสาวนักศึกษาวิทยาลัย"


อาโออิและนั่งในเก้าอี้เป็น Ihana มีต่อ YoshiAya ที่ toying มือถือขณะที่ดูทีวีในห้องนั่งเล่น


"ฉันจะไม่ได้เป็นเวลาว่าง. ตั้งแต่ฉันหรือยากที่จะมี Reboto"


"แจนานาไม่ Toka เชียงใหม่อย่างแท้จริง Kiten จะแยก"


"มันเป็น ...... ไม่ดีฉันเช่นนี้เพราะที่บ้านของ YoshiAya อยู่ใน Toko ดีหรือไม่? "


เชียงใหม่มาจ้องมองที่ใบหน้าขอโทษ สิ่งที่ยังจะไม่พูดถ้าคุณรอนานเกินไปและสิ่งที่เห็นในรูปลักษณ์ที่น่ารัก


"ไม่ฉันคิดว่าดีด้วย"


และอาโออิเป็นหัวเราะเป็นขี้อาย, ติดอยู่ในตาจ้องมองที่คมชัดหัวเราะว่า


"คุณกำลังทำมันมีการกล่าวถึง Dereten หรือไม่ทั้งหมดและ delle?"


สีหน้าคือสิ่งที่อ่อนนุ่ม แต่ก็นานาไม่ว่าไม่หัวเราะเป็นด้านหลังของดวงตาวาดใกล้ชิดกับอาโออิ เขาคว้าสัญชาตญาณหดตัวในขณะที่นานาที่ชนะแนวโน้มแขนถึงตอนนี้ยังไม่ได้


"ผมหยุด! และกำปั้นนี้ฉันไม่ delle"


"ผมไม่ได้มีบางสิ่งบางอย่างโกรธ?"


การกระทำที่มีอากาศร้อนที่มาจากด้านหลังของตาและ Meramera เช่นเปลวไฟอยู่ในทั้งๆที่บอกเช่นนั้น


"จะทำมีความสุขเพราะพวกเขามาทำนามิทำเช่นนี้หลังจากทั้งหมด. All'm อายเป็น ...... น้องสาว"


YoshiAya พึมพำกับประท้วง อาโออิและนานาไม่ให้คำพูดของ YoshiAya ดังกล่าวกลายเป็นชุนในครั้งเดียว


"เลวร้ายทั้งหมดดูเหมือนไม่ได้เป็นยังทำนามิ"


แม้เชียงใหม่ง่ายมากมักจะเริ่มต้นที่จะเยาะเย้ยที่จะลงทุนใน YoshiAya นี้ นี้การแสดงออกทางสีหน้ายิ้มเช่นปัญหายังนานาไม่คลายอำนาจของกำปั้นที่ถูกถือ


"ผมคิดว่านานามินและอาโออิฉันน่ารัก"


YoshiAya หัวเราะเสียงดังคนและหมายถึงนิ้ว


"ฐานนอกเหนือจาก ...... เพราะ Sonnanja Neyo"


"มันฉันจะออกมาพร้อมกับ 0.2 คนไม่เคย Nanami ทำคืออาย"


"นานาเห็นไม่ผิดปกติสำหรับคุณอายในด้านหน้าของทุกคน"


นานาไม่ว่าขี้อาย ในทางตรงกันข้าม, อาโออิอยู่ในการติดต่อกับตามปกติโดยไม่ต้องรัฐใด ๆ ดังกล่าว ทำหน้าท้องมีการกล่าวถึงเช่นอ้อยยืนนามิถูกตีอย่างยิ่งที่ด้านหลังของอาโออิกระจายปาล์มขนาดใหญ่


"อย่าพูดว่าคุณต้องการ!"


" ... โง่"


"โธ่ .... มันลูบในปัญหาไม่ได้"


ย้ายนานาไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้นและกล่าวว่าในขณะที่รอยยิ้ม YoshiAya และเชียงใหม่ของเดิม เมื่อนานาได้นั่งบนโซฟาก็นั่งอยู่ในอ้อยห่างจากสามเล็ก ๆ น้อย ๆ

Netsuri ต้องเล่นรอบกับโทรศัพท์มือถือด้วยหรือสามคนถูกเย็น เช่นภูมิทัศน์ที่อาโออิเป็นพยานอะไรแล้วถูกบังคับให้คิดว่าผมมาที่นี่

แล้วปิดโทรศัพท์มือถือที่เป็นเชียงใหม่ประหลาดใจมองไปรอบ ๆ เป็นอาโออิไปก่อนหน้านี้ เมื่ออาโออิและตาตอบสนองก็หันไปทันทีตายิ้มรอยยิ้มขม


"เฮ้ MisaMisa ฉันเบื่อ"


เชียงใหม่ไม่วิ่งออกมาจากอาการชาบอกว่าดังนั้นในขณะที่การใช้แขนข้างหนึ่งของ YoshiAya


"เรื่อง Tteka ทำมัน 's ที่ฉันทำ แต่ผมทำไมมาถ้าเวลาว่าง."


"มันเป็นเพราะมันใช่มั้ย? Sleepover"


"คืออะไร? Sleepover?"


"ใช่! ดังนั้นฉันมาฉันฉัน!"


อย่างมีความสุขพูด แต่เชียงใหม่ พวกเขาของค้างเป็นแกว่งสองวันอาโออิเป็นเพียงคลุมเครือประหลาดใจที่จะดำเนินการดังกล่าวในความถี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมฆชื้น ความชื้น โดยเฉพาะในฤดูฝน ท่ามกลางสายฝน เอโต้ อาโออิ ทำให้ร่มขนาดเล็ก ร่มป้องกันฝนหยดขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ แต่ยังชุดทำงาน กางเกง กระโปรง มันได้ถูกชำระล้างความสนิทสนมระหว่างผิวรู้สึกขยะแขยงไม่มีเหตุผลที่จะรู้สึกและคิดว่านี้คือ ปลายฤดูฝน และชีวิตในโรงเรียนมัธยมถนนโค้งไปทางขวาของ เดินเจอคุณเร็วๆนี้ นี่เป็นการจากลาเมื่อฝนหยุดตก อาโออิ ทันทีที่มันเป็นสิทธิรอบมุม " อะไร " บ่นในใจของฉันยังคงปิดร่ม ขณะเขย่าร่มขนาดใหญ่ในร่มเพื่อจ่ายน้ำ เมื่อร่มไม่จ่ายน้ำรอบบ้านซึ่งอยู่ก่อนเราที่ใส่ร่มของคุณในร่มยืน อย่างไรก็ตาม ไม่มีร่ม คุ้นเคย และร่ม และผลกระทบของมันในนั้นแปลกรองเท้าที่ประตู และเข้าไปในบ้าน สองขา เนื้อหาของความรู้สึกใด ๆมา ผมอาจจะพบกระจายอยู่ทั่วประเทศเป็นจำนวนเงินที่เล็ก ๆมีความสุขถอดรองเท้าออก ไม่มีคำว่า " ตอนนี้ " เพื่อไปที่ห้องของเขา วิ่งขึ้นบันไดไปที่ห้องของผมเปิดประตู และเสียงของ " ยินดีต้อนรับกลับบ้าน " หู อาโออิ" ตอนนี้ "กับอาโออิและถือกระเป๋านักเรียน" หนาว ไม่ต้องอีกหน่อย ?ชอบเธอ " s ในด้านหลังของมือหมุน บังคับย้ายเตียงของคุณ snap บนพลังของมันให้อาโออิมันบนเตียงผมชอบ อาโออิ สัมผัสลื่นไหล โดยความชื้นของผิว ผมจะไม่ปล่อยแขนเธอฉันต้องการให้คุณทำอย่างนี้กันตอนนี้ เห็นไม่ไปเมื่อเธอกล่าวว่าอาโออิเหลียวใบหน้าเพื่อใบหน้าเพื่อใบหน้า ระยะทางขนาดเล็ก 15 ซม. ถอนหายใจของเธอสัมผัสริมฝีปาก" ฉันรักเธอ " นานามิการชดเชย , ใบหน้าของเธอลง . . นานามิ ฮาชิโมโตะแล้วในธรรมชาติของแรงแขนจะบอด นานะ อาโออิค่อยๆปลดกุญแจมือ นานามิ อยู่ห่างจากนานามิต้องไม่ชอบหน้า และยังยึดอาโออิลื่นแขนของเขาในด้านหน้าของท้องฟ้า" ผมยอมแพ้แล้ว ฉันไม่อยากยึดติด" อะไร ในอีก" ทำไมคุณทำออกด้านล่าง ตอนนี้ หรือรู้สึกไม่ดี "ชวน นานามิ อาโออิ และมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำในห้อง ได้อย่างรวดเร็วเปิดรอบ อยากปล่อยให้ไหลนี้ภายใต้ความคิดแบบนั้นนานามิ説き伏せれที่จะชนะเสมอ เหตุผลก็คือว่าในขณะที่อาโออิ นานา นานามิปกติ สงบ และเย็น แต่เด็กในด้านหน้าของแฟนของเธอจะไม่ยืนสำหรับจากห้องผมด้วยผ้าขนหนูให้แห้งในขณะที่อาศัยอยู่งุ่มง่าม ในห้องนั่งเล่น น้องนานามิ เชียงใหม่ ฟูคากาว่า W , สองเพื่อนที่ดีที่สุดสามคนที่ร่วมมหา"ลัยเดียวกันเสมอในแง่ที่ดี บ่อยๆ เอโต้ มาที่บ้าน แน่นอนหลายคนที่ได้ยอมรับว่า อาโออิ ของพวกเขามหาวิทยาลัยชีวิตเป็นเหมือน " พี่ "อาโออินั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องนั่งเล่นและร้องให้มิสะนิ้วเพื่อดูทีวี" ฉันไม่ได้มีเวลา มีเรือหรือเรียกร้อง”" อย่างไรก็ตาม หรือเชียงใหม่ นานามิ งั้นคุณมา ?" แต่มันคือสถานที่ที่ดีของบ้านจาก W . . . . . . . . ไร้ประโยชน์ ?เชียงใหม่ ผมมองเป็นเชิงขอโทษ ทุกอย่างที่คุณไม่สามารถเห็นได้ในลักษณะที่น่ารัก" ใช่ฉันสามารถ .อาโออิหัวเราะเขิน แต่เหลือบมองฉันสายตาคมที่กำลังหัวเราะ" ทำยังไงดี เชียงใหม่เชียงใหม่ เดอ ชี้ว่า " ?นานามิ อาโออิจะตัดกับสีหน้านุ่มแต่ไม่หัวเราะที่ด้านหลังของตา ในขณะที่ก้าวกลับมาเป็นส่วนหนึ่งของยายจะตีด้วยแขนฉัน ` D และหยุดหมัดนี้ . "" คุณไม่โกรธเหรอ ? "ข้อมูลจากด้านหลังของตา เช่น ร้อนไฟเปลวไฟที่เห็นได้ชัดคือ" หลังจากที่ทั้งหมดนี้