「お前、っ、本気か」「同じことを何度も聞くな」「俺は――っ！抱っ――か

「お前、っ、本気か」
「同じことを何度も聞くな」
「俺は――っ！抱っ――かれるのに！いい、っ思い出が、ないんだ！！」

一瞬。
ほんの一瞬だけ、福富が眉を顰め――痛みをこらえるような表情をした。それが何故なのか、金城には分からなかったのだが。

「その記憶も、全て、俺で上書いてしまえばいい」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณ ฉัน จริง ๆ ? ""จะได้ยินบ่อย ๆ"ผม - หายไป ถือออก - ไม่ว่าจะเป็น ไม่มีความทรงจำ 」 ทุกช่วงเวลา มีน้อย - ไม่เหมือนอาการปวด เพียงประเดี๋ยวเดียว คิ้ว 顰me Fukutomi ดู มันทำไมคุณไม่รู้ของคาเนชิโร่"ฉันเขียนทับหน่วยความจำ ความดีคุณได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณซึร้ายแรงหรือ"
"สิ่งเดียวกันยังไม่ฟังสิ่งที่ระดับ"
"ผม - ซึซึ Idaku - ที่จะได้รับเสียงแหบพูดความทรงจำสึ Nainda !!" ช่วงเวลา เพียงเศษเสี้ยวของวินาที Fukutomi คือคิ้วขมวด - ฉันเป็นเช่นยับยั้งการแสดงออกของความเจ็บปวด มันเป็นเหตุผลที่ว่า แต่เขาไม่ทราบว่าใน Jincheng "นั่นยังถูกเก็บไว้ทั้งหมดผมเคยเขียนในของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณหมายความว่า เหมือนกัน」
「อีกครั้ง . . . ฉันได้ยิน」
「 ! olding -- ให้ตัวเอง ! ฉัน ฉัน ฉัน ไม่ ! ช่วงเวลาด้วย ในขณะนี้ เป็นเพียงการแสดงออก fukutomi คิ้วขมวดคิ้ว -- เช่นปวดหลัง มันคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่รู้ ความทรงจำทั้งหมดของคุณ , ฉัน

「เมื่อราชบัลลังก์ "