The second generation’s experiences

The second generation’s experiences
Though it is an extension of the first generation’s issues, the experiences of the
second generation are in some respects quite different from those of first generation
Vietnamese refugees. Firstly, the majority of the second generation
was raised inside the Japanese education system. Most of the day they spend in
school and after school they also spend time with Japanese friends. For them,
Japanese language skills are no longer a serious problem. On the other hand,
since they have less opportunity to learn Vietnamese and Vietnamese culture,
there can be rifts with the first generation in terms of having a common language
in which to communicate inside the family. Whereas first generation
Vietnamese refugees had a very limited choice of job due to their lack of Japanese language skills and limited understanding in Japan of their situation, second
generation has wider future economic and career choices. They have acquired
Japanese fluency and their comprehension of Japanese values is similar
to that of other Japanese who grew up their neighbourhoods in Japan. This
explains why there can be cases where children are actually able to facilitate the
integration of their own parents by what they have acquired. (Nishino, Kurata
2001:33)
The second generation themselves are aware of the differences with the first
generation. As one of the interviewees expressed it:
‘You know, my base is in Japan. I am too ‘soaked’ in the Japanese cultural
space. So even though my father and myself have been in Japan for
the same period of time, we think differently about many things. I am
from Vietnam but for me, Vietnam is a foreign country. I don’t remember
Vietnam. When I came to Japan, I was 5, and I was a refugee. But
now I am ‘new style’ and ‘refugee’ is my past.’

What this conveys is that he also sees himself as not Japanese like others and
not Vietnamese like his father, but a new one. However, there still seem to be
some obstacles to ‘new style’ living in Japan for second generation Vietnamese.
This implies that language fluency and an ‘insider’ understanding of Japanese
culture do not automatically make participation in Japanese society smooth for
“non-Japanese”. The particular focus here will be on obstacles of education
and employment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสบการณ์ของรุ่นที่สองแม้ว่าจะเป็นส่วนขยายของรุ่นแรกปัญหาและประสบการณ์ของการรุ่นสองมีบางประการที่แตกต่างจากรุ่นแรกผู้ลี้ภัยที่เวียดนาม ประการแรก ส่วนใหญ่ของรุ่นที่สองขึ้นภายในระบบการศึกษาที่ญี่ปุ่น วันที่พวกเขาใช้จ่ายในโรงเรียน และ หลังโรงเรียนพวกเขายังใช้เวลากับเพื่อนญี่ปุ่น สำหรับพวกเขาทักษะภาษาญี่ปุ่นจะไม่มีปัญหาร้ายแรง ในทางตรงข้ามมีน้อยกว่าโอกาสที่จะเรียนรู้วัฒนธรรมเวียดนาม และเวียดนามมี rifts รุ่นแรกในแง่ของการมีภาษาทั่วไปในการสื่อสารภายในครอบครัว ในขณะที่รุ่นแรกเวียดนามผู้ลี้ภัยได้เลือกจำกัดมากของงานเนื่องจากขาดความเข้าใจจำกัดญี่ปุ่นสถานการณ์ของพวกเขา และภาษาที่สองรุ่นกว้างอนาคตเศรษฐกิจและตัวเลือกอาชีพได้ พวกเขาได้รับญี่ปุ่นเกิดความชำนาญและความเข้าใจของตนของญี่ปุ่นค่าจะคล้ายที่ญี่ปุ่นอื่นๆ ที่เติบโตขึ้นของพวกเขามาเยือนญี่ปุ่น นี้อธิบายเหตุผลอาจมีกรณีที่เด็กมีจริงสามารถอำนวยความสะดวกในการรวมของพ่อแม่ของตัวเองโดยสิ่งที่พวกเขาได้รับ (Nishino การแปรผันปี 2544:33)รุ่นที่สองที่ตัวเองรับทราบถึงความแตกต่างกับครั้งแรกรุ่นนี้ เป็นหนึ่งในผู้ให้สัมภาษณ์แสดงมัน:' คุณรู้ว่า เป็นฐานของฉันในญี่ปุ่น ฉัน:เกินไป 'แช่' ในวัฒนธรรมญี่ปุ่นพื้นที่ ดังนั้นแม้ว่า พ่อและตัวเองได้ในประเทศญี่ปุ่นเราคิดแตกต่างเกี่ยวกับสิ่ง และระยะเวลาเดียวกัน ผมแต่สำหรับฉัน จากเวียดนาม เวียดนามเป็นประเทศ ฉัน ' จำเวียดนาม เมื่อผมมาญี่ปุ่น ผม 5 และผมผู้ลี้ภัย แต่ตอนนี้ฉัน 'รูปแบบใหม่' และ 'ลี้ภัย' คือ ฉัน.'สิ่งนี้สื่อได้ว่า เขายังมองเห็นตัวเองเป็นภาษาญี่ปุ่นไม่เหมือนคน และเช่นพ่อ เวียดนามไม่ แต่ใหม่ อย่างไรก็ตาม ก็ดูเหมือนจะอุปสรรคบางอย่างกับ 'ใหม่ 'ชีวิตสไตล์ญี่ปุ่นสำหรับรุ่นที่สองที่เวียดนามบ่งชี้ว่าสื่อและ 'ภายใน' เข้าใจญี่ปุ่นวัฒนธรรมโดยอัตโนมัติทำการมีส่วนร่วมในสังคมญี่ปุ่นเรียบสำหรับ"ไม่ใช่ญี่ปุ่น" จะเน้นเฉพาะที่นี่ในอุปสรรคของการศึกษาและการจ้างงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประสบการณ์รุ่นที่สอง'S
แม้ว่ามันจะเป็นส่วนขยายของรุ่นแรกของประเด็นประสบการณ์ของ
รุ่นที่สองอยู่ในการเคารพบางค่อนข้างแตกต่างจากรุ่นแรก
เวียดนามผู้ลี้ภัย. ประการแรกส่วนใหญ่ของรุ่นที่สอง
ถูกยกขึ้นภายในระบบการศึกษาของญี่ปุ่น . มากที่สุดในวันที่พวกเขาใช้เวลาอยู่
ในโรงเรียนและโรงเรียนหลังจากที่พวกเขายังใช้เวลากับเพื่อนญี่ปุ่น. สำหรับพวกเขา
ทักษะภาษาญี่ปุ่นจะไม่เป็นปัญหาร้ายแรง. บนมืออื่น ๆ ,
นับตั้งแต่พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะเรียนรู้ภาษาเวียดนามและภาษาเวียดนามวัฒนธรรม
สามารถมีได้ Rifts ด้วยรุ่นแรกในแง่ของการมีภาษาทั่วไป
ที่ต้องการการติดต่อสื่อสารภายในครอบครัว. ขณะที่รุ่นแรก
เวียดนามผู้ลี้ภัยมีทางเลือกที่ จำกัด มากของงานเพราะพวกเขาขาดทักษะภาษาญี่ปุ่นและเข้าใจที่ จำกัด ในประเทศญี่ปุ่นของ สถานการณ์ที่สอง
รุ่นมีกว้างอนาคตทางเศรษฐกิจและการเลือกอาชีพ. พวกเขาได้รับ
ความคล่องแคล่วญี่ปุ่นและความเข้าใจของพวกเขาของค่าญี่ปุ่นที่คล้ายกัน
กับที่อื่น ๆ ของญี่ปุ่นที่เติบโตขึ้นมาอยู่อาศัยของพวกเขาในประเทศญี่ปุ่น. นี้
อธิบายว่าทำไมสามารถมีได้กรณีที่เด็กมีความจริงสามารถ เพื่ออำนวยความสะดวก
การรวมกลุ่มของพ่อแม่ของเขาเองโดยสิ่งที่พวกเขาได้รับ (Nishino, คุราตะ.
2001: 33)
รุ่นที่สองของตัวเองมีความตระหนักในความแตกต่างกับครั้งแรก
รุ่นเป็นหนึ่งในผู้ให้สัมภาษณ์แสดงออก:.
'คุณรู้ฐานของฉัน อยู่ในประเทศญี่ปุ่น. ฉันกำลังเกินไป 'แช่ "ในวัฒนธรรมญี่ปุ่น
อวกาศ. ดังนั้นแม้ว่าพระบิดาของเราและตัวผมเองได้รับในญี่ปุ่นสำหรับ
งวดเดียวกันของเวลาที่เราคิดแตกต่างกันเกี่ยวกับสิ่งที่หลาย. ฉันกำลัง
จากเวียดนาม แต่สำหรับฉันเวียดนาม ต่างประเทศคือ. ฉันจำไม่ได้ว่า
เวียดนาม. เมื่อฉันมาที่ญี่ปุ่นผมก็ 5, และผมเป็นผู้ลี้ภัย. แต่
ตอนนี้ฉัน 'รูปแบบใหม่' และ 'ผู้ลี้ภัย' เป็นอดีตของฉัน. ' สิ่งที่บ่งบอกถึงนี้ก็คือว่า นอกจากนี้เขายังมองว่าตัวเองไม่ได้เป็นผู้ญี่ปุ่นเหมือนคนอื่น ๆ และไม่เวียดนามเหมือนพ่อของเขา แต่หนึ่งใหม่. แต่ยังคงดูเหมือนจะเป็นอุปสรรคบางอย่างกับการใช้ชีวิต 'สไตล์ใหม่' ในประเทศญี่ปุ่นรุ่นที่สองของเวียดนาม. นี่ก็หมายความว่าภาษาคล่องแคล่วและ 'วงใน' เข้าใจของญี่ปุ่นวัฒนธรรมไม่ได้โดยอัตโนมัติทำให้การมีส่วนร่วมในสังคมญี่ปุ่นเรียบ"Non-ญี่ปุ่น". โดยเฉพาะอย่างยิ่งโฟกัสที่นี่จะอยู่ในอุปสรรคในการศึกษาและการจ้างงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุ่นที่สองของประสบการณ์แต่ปัญหา มันเป็นส่วนขยายของรุ่นแรกของประสบการณ์ของประการที่สองรุ่นจะค่อนข้างแตกต่างจากในบางรุ่นแรกเวียดนามมีผู้ลี้ภัยจากส่วนใหญ่ของรุ่นที่สองถูกยกญี่ปุ่นภายในระบบการศึกษาของวันพวกเขาใช้จ่ายมากที่สุดโรงเรียนและหลังเลิกเรียน พวกเขายังใช้เวลากับเพื่อนญี่ปุ่นสำหรับพวกเขาทักษะภาษาญี่ปุ่นภาษาไม่ได้เป็นปัญหาร้ายแรงในมืออื่น ๆ ,เนื่องจากพวกเขามีน้อยโอกาสที่จะเรียนรู้ และ เวียตนาม เวียตนาม , วัฒนธรรมมันสามารถเป็นวิตกจริตกับรุ่นแรก ในแง่ของการเป็นภาษาสามัญซึ่งในการสื่อสารภายในของรุ่นแรกและครอบครัวผู้ลี้ภัยชาวเวียดนามมีตัวเลือก จำกัด มากเนื่องจากการขาดของทักษะทางภาษา และความเข้าใจ จำกัด ของญี่ปุ่น จากสถานการณ์ในญี่ปุ่น ครั้งที่สองรุ่นอนาคตได้กว้างขึ้นอาชีพเศรษฐกิจและทางเลือกที่พวกเขาได้รับความสามารถภาษาญี่ปุ่นและความเข้าใจของค่าของพวกเขาเป็นภาษาญี่ปุ่นคล้ายคลึงกันที่ญี่ปุ่นอีกคนที่โตในญี่ปุ่นของพวกเขา 13 มิถุนายนอธิบายว่าทำไมสามารถมีกรณีที่เด็กมีจริงสามารถให้การรวมกลุ่มของพ่อแม่ของพวกเขาเอง โดยสิ่งที่พวกเขาได้รับ นิชิโนะ คุราตะ 0.0 ,2544 ( 33 )สองรุ่นเองก็ตระหนักถึงความแตกต่างกับก่อนหนึ่งของคนรุ่นที่แสดงออกมันฉันรู้ว่าคุณเป็นฐานในญี่ปุ่นก็เหมือนกัน ผมแช่ในวัฒนธรรมญี่ปุ่นพื้นที่แม้ว่าพ่อและตัวเองได้ในญี่ปุ่นระยะเวลาเดียวกันของเวลา เราคิดแตกต่างกันเกี่ยวกับหลายสิ่งที่ฉันแต่สำหรับฉัน เวียดนาม เวียดนาม จากต่างประเทศ คือ ฉันจำไม่ได้ที่เวียดนาม เมื่อมาอยู่ที่ญี่ปุ่น ฉันอายุ 5 ขวบ และผมก็เป็นแต่ผู้ลี้ภัยตอนนี้ฉันฉันใหม่สไตล์และรูปแบบและผู้ลี้ภัยที่เป็นอดีตของฉันสิ่งที่บ่งบอกว่าเขาเห็นตัวเองเป็นภาษาญี่ปุ่นและไม่เหมือนคนอื่น ๆไม่เหมือนพ่อของเขา ที่เวียดนาม แต่อันใหม่แต่ยังคงมี ดูเหมือนจะเป็นและอุปสรรคในชีวิตสไตล์ใหม่ในญี่ปุ่นรุ่นที่สองที่เวียดนามของญี่ปุ่นนี้หมายถึงภาษาเก่งและถ้าคู่สัญญา " เข้าใจวัฒนธรรมไม่โดยอัตโนมัติให้เรียบสำหรับการมีส่วนร่วมในสังคมญี่ปุ่น" นี่ญี่ปุ่นฤดูร้อนที่นี่จะมีอุปสรรคของการศึกษาและ การจ้างงาน