ฉาก/สถานท
ี่ ภายในห้องผู้ป่วยโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง, หน้าบ้านของสเชษฐ ุ ์
ตัวละคร สุเชษฐ์ แพรวา คิม
เวลา บ่าย, เช้า
เปิดฉาก
ภายในห้องผู้ป่วยร่างของคมนอนแน ิ ่นิ่งอยบนเต ู่ ียงแขนข้างหนงม
ึ่ ีสายน
ํ ้
าเกลือห้อยอยู่ สุเชษฐ์กับ
แพรวาร้องไห้อยู่ข้างๆร่างลกชาย ู
สุเชษฐ์ : คิม..ลูกพ่อไม่น่าโชคร้ายแบบน
ี ้
เลย (พูดพร้อมกบจั บมั ือลูก)
แพรวา : ฮือๆๆๆ คิม อยาท่ ิ ้
งแมไป่ อยาท่ ิ ้
งแมไป่ ฮือๆๆๆๆ (ร้องไห้สะอกสะอ ึ ื ้
นพร้อมเขยาร่ ่างของลูก)
สุเชษฐ์ : ไม่คิดเลยวาครบรอบว ่ นเก ั ิดลกจะเป ู ็นแบบน
ี ้ (พูดจบเงยหน้าขึ้น เหมอมองออกไปน ่ กภาพ ึ
วันวาน ตั้งแตฉากท ่ ี่ 2-4)
หลงจากท ั ี่นึกภาพในอดีต
สุเชษฐ์ : หลบให ั ้สบายเถอะลูก หากชาตหนิ ้ามีจริงขอให้เราได้พบกนอั ีกนะลูก (พูดพร้อมกบเอาม ั ือลูบ
หัวลูก)
หนงส
ึ่ ปดาห ั ์ต่อมา ยามเช้าวนหน ั งหล
ึ่
งจากจ ั ัดงานศพลูกชายเสร็จแล้ว สุเชษฐ์และแพรวาทําบุญ
ตักบาตรอยู่ที่หน้าบ้าน
แพรวา : พ่อแมหว่ งวั าล่ กคงร ู ับรู้ได้ว่าเรารักเขา ทําเพ
ื่
อเขา
สุเชษฐ์ : จ้ะแม ่ ลูกไปสบายแล้วไม่ต้องทนทกขุ ์ทรมาน นับจากน
ี ้
เราก็หมนท
ั่ ําบญไปให ุ ้ลูกกนนะ ั
แพรวา : (พยกหน ั ้า) เดยวเราเอาพวงมาล
ี๋ ยไปวางท ั ี่โกฏเก็บกระดกลู กกู นเถอะ ั
สุเชษฐ์ : ได้จ้ะ
สุเชษฐ์ แพรวา เดนเข ิ ้าบ้านไป