暗い。 どこまでも黒く塗りたくられ、光を感じることができない。 最初に

暗い。
どこまでも黒く塗りたくられ、光を感じることができない。

最初に違和感を感じたのは臭い。鼻が痛むほど、生臭い。呼吸器官からヘドロがせりあがってくるかのような錯覚に陥る。
僕はその不快さに驚き、目を見開いて飛び起きる。

「――っ！！」

視界に飛び込んできたのは暗い回廊。
光は差し込んでいないはずなのに、ぼんやりと発光する石造りの空間。

辺りを見回すと、僕の背後には小さな祭壇のようなものが鎮座していた。注意深く観察して、ようやく「祭壇」であると気づける小さなそれは、今にも崩れそうなほど風化している。
小さな石台に、二本の蝋燭の残りかす。動物の皮らしきものが供えられており、それに矢が刺さっている。

「なにこれ……」

僕は呟いた。
独り言の多い僕は、自然と言葉を零した。

「意味がわからない……。気持ちが悪い……」

言葉を重ねると共に、心臓の鼓動が大きくなる。跳ね上がってくる。
言葉通り、意味がわからない。状況を理解できない。

寝て、起きたのか？
けれど、ここには暖かなベッドでもなく、うるさい機械仕掛けの目覚まし時計もなく、カーテンからこぼれる朝の日差しも、電球の明かりもない。
不衛生で冷たい石床。鼻を潰すかのような異臭。気味の悪い仄かな石の発光。

気持ちが悪い……。

僕は口を押さえて吐き気が通り過ぎるのを待った。
そして、遠くから聞こえる咆哮。

「――ウォァアァアアアっ！！」

それは理性を感じさせない慟哭だった。
まるで手負いの獣の放つ怒声のような、熱と殺意の振動。

「――まて、まてまて待って」

自分の出す言葉も把握できない。何が起きているのかがわからないから、何を言っているのかもわからない。

混乱に振り回されるがまま、聞こえてきた咆哮の逆方向へと僕は走り出した。

石造りの回廊を走り抜ける。
何度か折れ曲がって、でもまったく変わらない景色に苛立ちながらも、ただ遠くへと逃げ出す。

その途中、ぐちゃりと気味の悪い、へしゃげた音がした。
何か角ばったものを踏み抜いた感触がして、僕はスニーカーの足の裏を確認する。
そこには、断末魔をあげる握りこぶしほどの昆虫が――

「う、うぁっ！」

その惨状に僕は声を上げる。
僕は昆虫が特に苦手なわけではない。けれど、コンクリートに囲まれた都会では絶対に出遭うことはない大きめの虫に、生理的嫌悪が走ったのだ。

昆虫がキィキィと鳴く。まるで助けを叫んでいるかのように見えた。
僕はふと寒気を感じて顔を上げる。視線を次の曲がり角へと向ける。

その曲がり角から、人の大きさほどの昆虫が顔を覗かせていた。

およそ常識ではありえない大きさ。
その身体はギチギチと嫌な音をたて、昆虫特有の角ばった手足を動かせている。ぱっと見たところ、クワガタムシに近い。ただ、その異常な大きさと、異常な形の二本の角が僕の正気を削っていく。

「――っ！」

もう声をあげることもできない。あげてしまえば、その怪物は僕へと飛び掛ってきそうで、僕はすぐさま後ろへと走り出すしかなかった。

走って、走って、走り続ける。

道を選ぶことも頭になく、ただ移動し続けることでしかできない。

体力が尽きるまで走り続け、息が切れる。
そこで僕はささやかな理性を取りもどす。

「――ウォァアァアアアっ！！」

獣の怒声。
今度はもっと近い。僕は馬鹿なことに、逃げた道を戻ってしまっていたのだ。

さっと血の気が引いていき、身体が硬直する。
しかし、その怒声に近づいたことにより、他の音も拾えるようになっていた。
それは人の話す声だった。

「――っ、―――っ！！」

僕は見えない光に誘われるかのように、その声のするほうへと歩き出していた。
僅かに回転する脳が、他人を、『人』を求めていた。
近づいていくことで獣の声も大きくなっていくが、人の話し声もはっきりと聞き取れるようになっていく。

「距離をとれっ！ 距離をとって、時間をかせげ！！」

大人びた男の低い声。
ある男が、近くにいる人間たちに号令をあげている。

それはおとぎ話のような光景だった。
博物館でしか見られないような皮の鎧、木の弓を身につけている者。無骨な鉄の剣を力任せに振り回す者。機械的な要素のない木の杖から火を噴かせている者。
現実味のない人間たちが、2メートルほどの狼と大立ち回りを演じていた。

その激戦の中に飛び込めるほどの勇気は僕になかった。
だから僕は、遠くで立ち止まって、見続けることしかできない。

「時間をかせげば、なんとかなる！ 粘れ！」

リーダー格と思われる男が、大剣を持った戦士に指示を飛ばす。

大剣を大きく振りかぶり、打ち下ろそうとする戦士。巨大な狼はそれを察してか、恐ろしいスピードで戦士に体当たりを行う。戦士はゴム玉が跳ねるように吹き飛ばされた。
急接近により剣を潜り抜けた狼が次に目をつけたのは、火を噴く杖を持った女性だ。それに気づいた他の人間たちは女性を守るように大きく陣形を変えていく。

それにともない、大幅な移動も行われる。

移動の末、戦いが僕のほうへと近づいてくる。

僕は混乱していた。そして、恐怖もしていた。

もしも冷静であり、余裕もあったならば、ここを移動することもできていただろう。
しかし、僕はただ呆然と立ち尽くすことしかできなかった。

そして、細剣を持ったリーダー格の男と目が合う。

「なっ、おまえ、誰だ！？」

男はひどく驚いた顔で僕に怒鳴りつけた。

「ぼ、僕は迷って――、た、助けてくださいっ！」

僕はとっさに助けを求めた。
そして、僕の足はゆっくりと男のほうへと進んでいた。
僕の言葉は途切れ途切れだったが、それでも意思は伝わったはずだ。

はずだったが、男の反応はひどく冷たいものだった。

「助けて、だと――。おまえ馬鹿か？」
「――え？」

肯定でも、否定でもない。
そんな要求は論外であると言わんばかりの侮蔑が答えだった。

常時の僕だったならば気づけただろう。
この人間たちにそんな余裕がないこと。この人間たちがそんな優しさを持っていないこと。その装い、手にする凶器、狂った獣、危険でしかない状況、気づけないはずがなかった。

ただ、今の僕にそこまでの思考力はなかった。

「迷宮、それも『管理外領域』にいるんだ。覚悟の上だよな、ガキ」

男が続けた言葉はさらに冷たい言葉だった。

そして、男の持つ冷たい細剣が僕の太ももを撫で、切り裂いた。
批判してあげてください。喜びます。
一日目開始

PS.2015/6/4
進んでいくにつれステータス表記方法や書き方そのものが大きく変わったりします。ＷＥＢでは、どの手法が最も見易いのか常に試行錯誤しています。すみません。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มืด ที่เคยคุณรู้สึกแสง และไม่ดำ scorn กลิ่นรู้สึกอึดอัดในตอนแรก จมูกเจ็บ คาวมากขึ้น ตะกอนประกอบมาจากอวัยวะทางเดินหายใจจะหลอก ฉันประหลาดใจและรู้สึกไม่สบาย ควรเปิดตาของคุณ「――っ！！ 」 ในอาคารที่มืดทึมมาเข้าดูได้ หินควรแทรกแสง แต่แสงสว่างคลุมเครือ และพื้นที่ มองรอบ ๆ และเช่น เดียวกับแท่นบูชาขนาดเล็กยืนอยู่ข้างหลังผม และดูใจ "บูชา" ครั้งสุดท้ายที่สร้างขนาดเล็กที่มีสภาพให้พร้อมเพื่อยุบ เป็นหินขนาดเล็ก สองเทียนเหลือบริเวณ มีการติดลูกศร และนำเสนอสิ่งที่ดูเหมือนจะทำจากหนังสัตว์"มันคืออะไรกัน... " ญี่ปุ่น พรุ่งนี้ Word ให้ Zenya ธรรมชาติของฉัน"ไม่ทราบความหมาย รู้สึกไม่ดี..." กลุ่มคำ พร้อมกับหัวใจเพิ่มขึ้น กำลังมาถึง คำ ไม่ทราบความหมาย ไม่เข้าใจสถานการณ์ เกิดอะไรขึ้นไปนอน แต่ไม่รั่วไหลจากม่านโดยไม่ต้องมีนาฬิกาปลุกนาฬิกาไขลานจุกจิก อบอุ่นไม่ได้นอนที่นี่พระอาทิตย์ยามเช้าและหลอดไฟ ชั้นหินสกปรก และเย็น บดขยี้จมูกกลิ่นอะไร บางหินผี ๆ แสง มันรู้สึกไม่ดี ฉันรอผ่านปากและคลื่นไส้ และเสียงคำรามจากระยะไกล"-Woaaaaaa !! 」 มันก็ไม่ได้ให้เหตุผลที่จะ wail การสั่นสะเทือนของชั้นว่าเผชิญสัตว์ร้ายหน่อ ความร้อน และ murderous-รอ รอ omusubi.Mate เมท " ไม่สามารถหาคำพูดของเขา ผมไม่ทราบ หรือไม่ทราบสิ่งที่เกิดขึ้น อะไรที่คุณได้กล่าวว่า ฉันเริ่มแผด ได้ยินความสับสนจะต้องเปี่ยมไป ด้วยทิศทางตรงข้าม ผ่านทางเดินหิน ในขณะที่งอมุมมองผิดหวังหลายครั้ง ยังไม่เปลี่ยนทั้งหมด เพียงห่าง และหนี ตลอดทาง ยามางูจิเนี้ยน (s) เสียความรู้สึก hesha ฟังดูไร้สาระ การตรวจสอบพื้นของรองเท้าผ้าใบ ผมแล้วยืมรู้สึกบางมุม suppurated แมลงเป็นกำปั้นขึ้นชายาตาย ไม่ มี-"ว้าวดี !! 」 การทำลายล้างเพิ่มเสียงของฉัน ผมไม่ชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งแมลงไม่ แต่เมืองโอบล้อม โดยคอนกรีตไม่เคยวิ่งทางสรีรวิทยาไม่ชอบหนอนขนาดใหญ่ คุณจะพบ เปลือกมีแมลง มันเหมือน หรือไม่เหมือนกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ผมก็รู้สึกเย็น และมองขึ้น ตาหันไปมุมถัดไป จากมุมของแมลงที่มีขนาดใหญ่ มากมี peeped หน้า ขนาดไม่ได้เกี่ยวกับสามัญสำนึก สดบทกวีและเสียงร่างกาย แมลงออกกำลังกายแขนขามุม ไกลเหมือนใกล้คีม แต่การแกะสลักของแตรขนาดใหญ่ผิดปกติ และมีรูปร่างผิดปกติสติของฉัน「――っ！ 」 คุณสามารถตะโกนอีกครั้ง มันทำให้ฉันและมอนสเตอร์ เมื่อคุณให้ ฉันทันทีวิ่งไปด้านหลัง วิ่ง วิ่ง วิ่ง โดยเลือกวิธีไม่ มีหัว ไม่เฉพาะเพียงแค่ก้าว ช่วยให้ทำงานจนกว่าคุณเรียกใช้จากความแข็งแกร่งและลมหายใจ ดังนั้น ฉันจะกู้คืนเหตุผลเล็กน้อย"-Woaaaaaa !! 」 Clatter ของสัตว์ร้าย ตอนนี้ใกล้ชิดกัน มันผมหนีไปในทางที่โง่ เราดึงภาพ ร่างกายแข็ง อย่างไรก็ตาม มันเป็นเหมือนการรับเสียงอื่นที่ไม่ใช่พูดโดยชั้น มันเป็นเสียงของคน「――っ、―――っ！！ 」 แนะนำเครื่องเสียง ว่าเชิญมองไม่เห็นแสงก็ออกมาเดิน สมองหมุนเล็กน้อย แต่คนอื่น ๆ ที่กำลังมองหา 'คน' สัตว์ยังเติบโตใกล้ แต่ยังมีเพื่อนบ้าน และชัดเจนจะเป็นเสียง"กลับบ้าน!! ใช้ตั้งเวลา 「the 」 เสียงฟู่ของคนโตขึ้น คนที่จะมาทำงานได้ มันเป็นปรากฏการณ์เช่นนางฟ้า ผู้ที่จะสวมเกราะสกินที่พบเฉพาะในพิพิธภัณฑ์ ธนูไม้ ของเหล็ก clunky wielding ดาบบังคับให้ ใครเป็น 噴kasete ไฟจากไม้ไม้องค์ประกอบไม่ใช่กล คนจริงที่ได้เล่นกับหมาป่า 2 เมตร กล้าก้าวในการต่อสู้นั้น ผมไม่ ดังนั้น ผมหยุดในระยะทาง ไม่เพียงแต่ให้''ถ้าลดเวลา รับ 粘re 」 คำแนะนำการบินนักรบ มีดาบคนและผู้นำ นักรบดาบดีปั่นและ 打chi下rosou ที่หมาป่ายักษ์ จับที่นักรบเร็วน่ากลัวกับ RAM นักรบถูกเป่าลูกยางใหญ่ Dragnet ดาบเข้าหาหมาป่าที่พบต่อไปนี้ก็เป็นผู้หญิงที่ มีไม้เท้าหายใจไฟ คนอื่นสังเกตเห็นเพื่อปกป้องผู้หญิงก่อตัวใหญ่จะเปลี่ยนแปลง เนื่องจากว่า ผู้ย้ายที่สำคัญ ย้ายที่สิ้นสุดของการต่อสู้มาใกล้กับฉัน สับสนได้ และก็ยังกลัว จะทำได้แม้ว่าความสงบและถ้ามีมาแม้สามารถจะย้ายมาที่นี่ อย่างไรก็ตาม ฉันเพียงสามารถยืนมหาศาล แล้ว พบกับผู้นำ ด้วยดาบดีชายตา"ผม คุณ และใคร 」 เขาที่ฉันตะโกนกับใบหน้าตกใจ"ข้าว หาย--ช่วยเหลือสาว 」 ฉันถูกถามสำหรับความช่วยเหลือ และเท้าของฉันก้าวช้าคน ผมไม่เสีย แต่ยัง ควรนำทำ ที่ควรจะเป็นปฏิกิริยาของคนที่ถูกความเย็นชะมัดดูความช่วยเหลือ และ คุณโง่หรือไม่ 」「――え？ 」 บวก ลบไม่ Scornfully พูด เรียกร้องดังกล่าวคือจากคำถามในคำตอบนี้ ถ้าตลอดเวลาที่สามารถสังเกตเห็นได้ ในกรณีของมนุษย์เช่นอะไหล่ ว่า มนุษย์มีความเมตตาดังกล่าว ควรเงื่อนไขไม่เพียง แต่สัตว์บ้า อันตราย วางตัวเป็นอาวุธมือ ขาด อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ฉันไม่คิดมาก"เขาวงกต มันยังเป็น" พื้นที่หลอดไม่มีจัดการ ' กับฉัน ฉัน:เตรียม เด็ก คำที่เก็บไว้คนก็ยิ่งเย็น และเย็นเล็กดาบกับคนลูบต้นขาของฉัน ตัดขึ้นวิจารณ์ ความสุขเริ่มต้นวันตาPS.2015/6/4ขณะที่คุณย้าย เปลี่ยนสถานะสัญลักษณ์และวิธีเขียนตัวเอง หรือบนเว็บ วิธีซึ่งจะเห็นได้ง่ายที่สุดได้เสมอลองผิด ขอโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มืด
ไกลแค่ไหนก็ยัง Nuritakura สีดำคุณไม่สามารถรู้สึกแสง ครั้งแรกที่จะได้กลิ่นมันให้ความรู้สึกอึดอัด ในฐานะที่เป็นจมูกเจ็บคาว ตกอยู่ในภาพลวงตาเช่นถ้าตะกอนจากอวัยวะระบบทางเดินหายใจมาผักชีฝรั่ง ผมประหลาดใจให้กับความรู้สึกไม่สบายกระโดดไปที่เท้าของคนที่มีดวงตาที่เปิด "- ซึ !!" ทางเดินมืดได้กระโดดลงไปในมุมมอง แต่มันควรจะสว่างไม่ใส่หินพื้นที่กับแสงสลัว และมองสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ในด้านหลังของฉันได้รับการประดิษฐานเหมือนแท่นบูชาขนาดเล็ก ระมัดระวังสังเกต Kizukeru ขนาดเล็กก็คือการเป็นที่สุด "แท่นบูชา" ก็มีสภาพพอที่จะมีแนวโน้มที่จะยุบในขณะนี้ ในแพลตฟอร์มหินขนาดเล็กสองของเทียนของขยะที่ สิ่งที่ดูเหมือนว่าหนังสัตว์ได้รับการเสนอจะได้ติดลูกศร "สิ่งนี้ ...... " ฉันพึมพำ จำนวนมากของการพูดคนเดียวผมก็ทะลักธรรมชาติและคำพูด "ความหมายผมไม่ทราบว่า .... ความรู้สึกที่ไม่ดี ... " พร้อมกับคำซ้อนทับเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น มันเพิ่มขึ้นมา แท้จริงความหมายไม่ทราบ ฉันไม่เข้าใจสถานการณ์ นอนหลับหรือเกิดขึ้น? แต่ที่นี่ค่าเตียงอบอุ่นโดยไม่ต้องนาฬิกาปลุกใด ๆ ของกลไกเครื่องมีเสียงดังดวงอาทิตย์ยามเช้า spilling จากผ้าม่าน, ไม่มีหลอดไฟ ชั้นหินเย็นในสกปรก กลิ่นที่น่ารังเกียจเช่นถ้ายุบจมูก หินที่ละเอียดอ่อนที่น่าขนลุกของการปล่อยก๊าซ รู้สึกไม่ดี .... ผมกำลังรอการส่งผ่านโดยถือคลื่นไส้ปาก และก็ได้ยินเสียงคำรามจากระยะไกล "- Woaaaaaa ซึ !!" มันเป็นร่ำไห้ไม่รู้สึกเหตุผล เหมือนเช่นเสียงคำรามปล่อยสัตว์ร้ายได้รับบาดเจ็บ, การสั่นสะเทือนของความร้อนและความตั้งใจฆาตกรรมที่ "- รอหรือจะรอรอ" ยังไม่สามารถเข้าใจคำที่ฉันใส่ออกจาก ผมไม่ทราบว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณกำลังพูดคุยเกี่ยวกับ แต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสับสนยังคงอยู่และในทิศทางตรงกันข้ามกับเสียงคำรามที่ได้รับการได้ยินและฉันเริ่มที่จะเรียกใช้ มันวิ่งผ่านทางเดินหิน ก้มหลายครั้ง แต่ยังมีการระคายเคืองต่อทัศนียภาพที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ทุกคนเพียงแค่เรียกใช้ออกไปเพื่อที่อยู่ห่างไกล เกี่ยวกับวิธีการที่ไม่ดี Guchari และความรู้สึกและเสียงที่ Heshage และผมรู้สึกว่า Fuminui ผู้ให้อากาศบางสิ่งบางมุมผมตรวจสอบด้านหลังของรองเท้าของเท้า - มีแมลงประมาณกำปั้นเพิ่มอาการปวดเกร็งตายก็มี"นกอ้ายงั่วเอื้อ" เพื่อการทำลายล้างฉันยกเสียง ฉันแมลงไม่อ่อนแอโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่ในเมืองที่ได้รับการล้อมรอบด้วยคอนกรีตในแมลงที่มีขนาดใหญ่ไม่ตรงตามออกมาอย่างมีความเกลียดชังทางสรีรวิทยาวิ่ง กาแมลงและ Kyikyi เกือบจะดูเหมือนกับตะโกนขอความช่วยเหลือ ฉันยกใบหน้าก็รู้สึกเย็น สายสายตาหันไปเปิดต่อไป มุมแมลงเกี่ยวกับขนาดของคนที่มีเหลือบของใบหน้า ขนาดที่ไม่เป็นความรู้สึกเกี่ยวกับการร่วมกัน ร่างกายของมันจะถูกสร้าง Gichigichi และไม่พอใจเสียงและไม่ย้ายแมลงเฉพาะแขนขา angulated ได้อย่างรวดเร็วก่อนสถานที่ที่เป็นใกล้กับงานเลี้ยง แต่ด้วยขนาดที่ผิดปกติของสองมุมของรูปแบบที่ผิดปกติเป็นไปตัดสติของฉัน ! "- Tsu" ยังไม่สามารถอีกต่อไปเพิ่มเสียง ยกเมื่อมอนสเตอร์ที่มีแนวโน้มที่จะมีเพิ่มขึ้นกับฉันฉันไม่ได้เป็นเพียงเริ่มต้นทำงานทันทีไปทางด้านหลัง มันวิ่งไปวิ่งให้ทำงาน นอกจากนี้ยังไม่ได้อยู่ในหัวจะเลือกถนนเพียงไม่เพียง แต่สามารถอย่างต่อเนื่องโดยที่จะย้าย ยังคงทำงานจนกว่าความแข็งแรงจะหมดลมหายใจหมดอายุ ดังนั้นฉันกลับมาที่จะใช้เหตุผลที่เจียมเนื้อเจียมตัว "- Woaaaaaa ซึ !!" เสียงคำรามของสัตว์ เวลานี้ใกล้มากขึ้น ผมจะเป็นคนงี่เง่าผมมีอากาศกลับมาอยู่บนถนนที่วิ่งหนีออกมา ได้อย่างรวดเร็วซีดเป็นไปดึงร่างกายแข็ง อย่างไรก็ตามโดยใกล้กับเสียงโกรธที่มันควรจะยังรับเป็นเสียงอื่น ๆ มันเป็นเสียงที่พูดถึงคน ! "- ทสึซึ ---" ถ้าเป็นผมจะได้รับเชิญให้แสงที่มองไม่เห็นได้เดินเข้าไปในดีกว่าที่จะเสียงว่า สมองที่เล็กน้อยหมุนคนอื่น ๆ ได้ถามว่า "คน" มันจะกลายเป็นขนาดใหญ่ยังเสียงของสัตว์ด้วยวิธี แต่จะกลายเป็นเสียงอย่างชัดเจนนอกจากนี้ยังพูดเสียงของประชาชน "ระยะทางที่จะใช้เหยียบ! ระยะทาง !! ได้รับเวลา" ชายคนโตขึ้นด้วยเสียงต่ำ ชายคนหนึ่งได้ทำคำสั่งของมนุษย์ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง มันเป็นฉากเช่นเทพนิยาย เกราะของผิวเพื่อไม่ให้มองเห็นได้เฉพาะที่พิพิธภัณฑ์ที่จะสวมใส่ธนูของต้นไม้ แรงโง่ที่จะกวัดแกว่งดาบที่เหล็ก clunky ผู้ที่ไม่ได้เช็ดไฟจากอ้อยที่ไม่มีต้นไม้องค์ประกอบกล ความเป็นจริงของมนุษย์เราเคยเล่นประมาณสองเมตรหมาป่าและ Otachimawari ความกล้าหาญพอที่ Tobikomeru ในการต่อสู้ที่รุนแรงของมันไม่ได้สำหรับฉัน ดังนั้นฉันเท่านั้นที่สามารถหยุดในระยะทางที่ให้ดู "ถ้าคุณได้รับเวลาทำอย่างใด! Nebare!" ชายคนหนึ่งคุณคิดว่าผู้นำข้ามคำแนะนำเพื่อนักรบด้วยดาบ ดาบขนาดใหญ่ใหญ่แกว่งนักรบที่จะออก Oroso หรือหมาป่ายักษ์ guessed มันดำเนินร่างกายตีนักรบในความเร็วที่น่ากลัว นักรบถูกเป่าออกมาเป็นแสงลูกบอลยาง หมาป่าที่หายไปดำน้ำดาบโดยวิธีการอย่างฉับพลันได้แล้วด้วยตาผู้หญิงที่มีอ้อยที่หายใจไฟไหม้ ผู้ชายคนหนึ่งที่ตระหนักถึงมันอีกจะเปลี่ยนรูปแบบขนาดใหญ่เพื่อปกป้องผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับมันยังทำไปอย่างมีนัยสำคัญ ในตอนท้ายของการเคลื่อนไหวต่อสู้จะมาใกล้ชิดและใกล้ชิดต่อข้าพเจ้า ผมสับสน และมันก็ยังกลัว ถ้าสงบถ้ายังมีห้องพักก็จะได้รับยังเป็นไปได้ที่จะย้ายที่นี่ แต่ผมก็ไม่เพียง แต่อาจจะยังคงยืนตะลึง และของผู้นำปรับชายดาบและตาพบ "กลายเป็นคุณคุณเป็นใคร !?" ชายคนนั้นตะโกนให้ฉันใบหน้าประหลาดใจชะมัด "หม้อผมสงสัย - เป็น Tsu โปรดช่วย" ฉันถามเพื่อขอความช่วยเหลือในการตอสสา และเท้าของฉันกำลังจะไปช้าที่มีต่อชายคนนั้น คำพูดของผมก็ขาด ๆ หาย ๆ แต่ยังคงความตั้งใจที่ควรจะได้ส่ง ก็จะได้รับ แต่ปฏิกิริยาของชายคนนั้นคือคนที่เย็นชะมัด "ความช่วยเหลือที่ -. หรือคุณหลอก?" ? "- อี" ยังเป็นบวกไม่ลบ คำขอดังกล่าวก็ดูถูกคำตอบก็ไม่บอกว่าจะออกจากคำถาม ทุกครั้งของการจะได้สังเกตเห็นว่ามันเป็นฉัน ว่าไม่มีการตั้งค่าเผื่อดังกล่าวในมนุษย์นี้ ชายคนนี้ที่ไม่ได้มีเช่นความเมตตา เครื่องแต่งกาย, อาวุธมือสัตว์บ้ามีเพียงสถานการณ์ที่เป็นอันตรายไม่มีไม่ควรสังเกต แต่ไม่มีความคิดขึ้นมีในของฉันตอนนี้ "เขาวงกตก็ยังฉันต้อง" พื้นที่ที่ไม่มีการจัดการ. "การเตรียมความพร้อมใน Do'm ในเด็ก" คำที่คนยังคงถูกคำเย็นต่อไป และลูบต้นขาดาบที่ดีของฉันเย็นกับผู้ชายคนนั้นมันถูกชำแหละ โปรดให้การวิจารณ์ คุณมีความสุข วันหนึ่งหลังจากที่จุดเริ่มต้นของPS.2015 / 6/4 สัญกรณ์สถานะและการเขียนตัวเองเป็นหรือมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเป็นความคืบหน้า เว็บซึ่งมีวิธีการทดลองและมักจะผิดพลาดหรือมากที่สุดง่ายต่อการอ่าน ฉันขอโทษ