Chapter 11 - Trauma And AwarenessRi

Chapter 11 - Trauma And Awareness
Right now, I just sat down on a stump near the forest’s exit.

It’s been three days..... all this time, I just stayed at this place. When I got hungry, I would catch a rabbit or pick edible plants from the surroundings. If I wanted to go to the toilet, I would use use the bushes. Otherwise I had been crying the whole time while sitting on this stump.

I don’t want to do anything. It’s painful being alive.

Just as I tired from crying I somehow fell asleep.



Uuu~.....



I was in a melancholy mood when I woke up the next day. I had a dream, Sarona-san and Hero-sama was.....

..... I don’t want to remember.
A thought was floating on my head. The memory from the past.... ugh.... I thought I had forgotten everything about Aria.... but Sarona-san....

That day, once again I cried myself to sleep.

When I woke up, it was midnight. I scrubbed my eyes and absent-mindedly looked up to the sky

The stars were so beautiful~.....
Before I knew it, I fell back to sleep.

On the next day, I spent a whole day in daze.
On the next day, I spent a whole day in daze. I went to bed while crying.
On the next day, I spent a whole day in daze. The stars were sparkling
On the next day, I spent a whole day in daze.
On the next day, I braced myself up a little. Nuts are good.
On the next day, a monster had attacked. I Subjugated.it.
On the next day, my energy had returned.
On the next day, I washed My body and clothes in a river. I felt Refreshing.
On the next day, I went out of the forest and headed to the town.

There is a highway right after I exiting the forest. I don’t have any purpose in particular so I am just walking there leisurely.

The things about Aria, also Saronasan as well, even now I almost cried whenever I thought of it. I forced to convince myself that these two will surely be happy. We won’t meet each other anymore.... Yuyuna, Ruruna,
even though we had such good relationship. I feel so sad when I think about it, but it can’t be helped because they are Sarona-san’s friend....

Face forward. Even someone like me will find another friend later!!
I'm sure..... maybe..... probably.....!!

It’s better to give up looking for a lover.....
I didn’t believe there was someone who would fall in love with me right now.

Setting that aside, right now there was something on my mind.

Is about my status.
The battle at the Elf village doesn’t make any sense.... my opponent was too weak. No matter how much I was confident with my mediocrity, I can’t convince myself right now....

Don’t tell me.... it’s not like they are weak.... but I was too strong.... no.... no way.... but....

This is the first time I doubted my mediocrity.
At that time, when a horde monsters attacked the village, I thought they were just F-rank monsters.... but maybe... they were higher.... also, I thought my status was around an F-rank adventurer.... but, is there such a thing as an F-rank monster.... I walked while wondering that endlessly but still didn’t came to any conclusion.

[Oh well, I can see that when I make a guild card] (Wazu)

I stopped to think deeply. As I said before it can be solved with a guild card. This is a magic tool which can confirm the status of an individual. When seeing the status indicated on that, my worries will be settled. I am strong or just ordinary, I will understand at that time. It’s no use in worrying about it right now.

Well then..... I wonder what is this place. At that time I didn't know how I ended up at the mountain..... I wonder what town this road was leading to..... if possible, I hope is not the Imperial Capital. Please anywhere except that place.....

I walked along the way while hoping so.
I thought I would either be attacked by monsters and bandits, but none of that occured, the distance from the forest gradually increased, I walked on road while looking at a horse-drawn carriage passing me, and finally a large town came into my view. It was surrounded by a high wall, I saw a lot of horse-drawn carriage lined-up in front of the gate.

Oh! The town I didn’t know!!
I was saved...... with this the worst case scenario was avoided.

I lined-up to enter the town while feeling relived.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 11 - การบาดเจ็บและรับรู้ขวาตอนนี้ ฉันเพียงแค่นั่งลงบนตอใกล้ทางออกของป่าแล้วสามวัน...ทั้งหมดเวลานี้ สถานที่แห่งนี้ เมื่อหิว ฉันจะจับกระต่าย หรือเลือกพืชผักจากสภาพแวดล้อม ถ้าอยากไปห้องน้ำ ผมจะใช้ใช้พุ่มไม้ มิฉะนั้น ฉันจะมีการร้องไห้ตลอดเวลาขณะนั่งอยู่บนตอนี้ฉันไม่ต้องการทำอะไร มันเป็นความเจ็บปวดการมีชีวิตอยู่เหมือนว่าฉันเหนื่อยจากการร้องไห้ ผมอย่างใดหลับUUU-...ได้อารมณ์ melancholy เมื่อผมตื่นขึ้นในวันถัดไป ผมมีความฝัน SRON-SN และเป็นฮีโร่-SM..... ฉันไม่อยากจำความคิดลอยบนหัวของฉัน หน่วยความจำจากอดีต...เดลิ ฉันคิดว่า ฉันมีลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับแอเรีย...แต่ Sarona ซังวันที่ และอีกครั้งฉันร้องไห้นอนเมื่อฉันตื่นขึ้นมา มันเป็นเที่ยงคืน ผมเตรียมตาของฉัน และ absent-mindedly มองขึ้นไปบนฟ้าดาวก็สวย ~กว่าจะรู้ตัวก็ ผมลดลงกลับเข้าสู่โหมดสลีในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึกในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึก ผมเดินไปที่เตียงขณะร้องไห้ในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึก มีประกายดาวในวันถัดไป ฉันใช้เวลาทั้งวันในดึกในวันถัดไป ฉันชุ่มชื้นตัวเองขึ้นเล็กน้อย ถั่วเป็นดีในวันถัดไป มีโจมตีมอนสเตอร์ ผม Subjugated.itในวันถัดไป ได้กลับพลังงานในวันถัดไป ผมล้างร่างกายและเสื้อผ้าในแม่น้ำ ผมรู้สึกเย็นในวันถัดไป ฉันไปจากป่า และมุ่งหน้าไปเมืองมีทางหลวงหลังจากผมออกจากป่า ฉันไม่มีวัตถุประสงค์ใดโดยเฉพาะเพื่อให้ฉันเพียงแค่เดินมีสบายสิ่งที่เกี่ยวกับ Aria เช่น นอกจากนี้ Saronasan แม้ตอนนี้ผมเกือบร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงมัน ฉันบังคับการโน้มน้าวใจตัวเองว่า สองคนนี้ก็จะมีความสุข เราจะไม่พบกันอีกต่อไป Yuyuna, Rurunaแม้ว่าเรามีความสัมพันธ์ที่ดีดังกล่าว ผมรู้สึกเศร้าเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน แต่มัน สามารถไม่ได้ช่วย เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนของ Sarona-ซานมองไปข้างหน้า แม้แต่คนอย่างผมจะพบเพื่อนอีกคนหนึ่งในภายหลังแน่...อาจจะ...อาจจะ...จะดีกว่าเพื่อให้ดูสำหรับคนรักผมไม่เชื่อว่า มีคนที่จะตกหลุมรักกับฉันการตั้งค่าที่อยู่ กันมีเป็นสิ่งที่ใจของฉันเกี่ยวกับสถานะของฉันได้การรบที่หมู่บ้านเอลฟ์ไม่มีงง...ฝ่ายตรงข้ามของฉันก็อ่อนเกินไป ไม่ได้ดีมั่นใจด้วยคุณภาพปานกลางของฉัน ไม่หนีทหารตัวเองอยู่อย่าบอกฉัน... มันไม่ใช่ว่าพวกเขาจะอ่อนแอ... แต่ผมแรงเกินไป...หมายเลข... ไม่ได้... แต่...นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันสงสัยธรรมดาของฉันในเวลานั้น เมื่อฝูงมอนสเตอร์ที่โจมตีหมู่บ้าน ฉันคิดว่า พวกเขาเพียงแค่ F rank มอนสเตอร์...แต่บางที...ก็สูง... ผมคิดว่า สถานะของฉันรอบนักแสวงโชคที่ F rank... แต่ ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นมอนสเตอร์ F rank ฉันเดินขณะสงสัยที่ไม่รู้จบ แต่ยัง ไม่ได้มาถึงข้อสรุปใด ๆ[โอ้ ดี ผมเข้าใจว่าเมื่อทำบัตรกิลด์] (Wazu)ผมหยุดคิดลึก ผมกล่าวว่า ก่อนที่จะสามารถแก้ไขได้ ด้วยบัตรกิลด์ นี้เป็นเครื่องมือวิเศษที่สามารถยืนยันสถานะของแต่ละบุคคล เมื่อเห็นสถานะระบุว่า จะมีชำระความกังวลของฉัน ผมแข็งแรง หรือเพียงธรรมดา ฉันจะเข้าใจในเวลานั้น ไม่ใช้ในการกังวลเกี่ยวกับมันอยู่ได้ดีแล้ว... ผมสงสัยว่า เป็นสถานที่แห่งนี้ เวลานั้น ผมไม่ทราบวิธีจบที่ภูเขา ผมสงสัยว่า เมืองใดถนนสายนี้ถูกนำไป...ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่า ไม่ใช่หลวง โปรดทุกยกเว้นสถานที่ฉันเดินไปพร้อมกันในขณะที่หวังนั้นฉันคิดว่า ฉันจะอาจถูกโจมตี โดยมอนสเตอร์และโจร แต่ไม่มีที่ เกิด ห่างจากป่าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เดินบนถนนในขณะขนส่งม้าผ่านฉัน และสุดท้ายเป็นเมืองขนาดใหญ่เข้ามาในมุมมองของฉัน มันถูกล้อมรอบ ด้วยกำแพงสูง และผมเห็นจำนวนมากม้าขนขึ้นเรียงรายอยู่หน้าประตูโอ้ เมืองที่ฉันไม่รู้ฉันบันทึก...นี้ร้ายสถานการณ์กรณีสามารถหลีกเลี่ยงผมเรียงรายขึ้นเพื่อป้อนเมืองใน relived

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

11 บท - การบาดเจ็บและการรับรู้
. ตอนนี้ผมเพียงแค่นั่งลงบนตอไม้ใกล้ออกจากป่า

. จะได้รับการสามวัน ..... ที่ทุกเวลานี้ฉันก็แค่อยู่ในสถานที่แห่งนี้เมื่อฉันได้หิวเราจะจับ กระต่ายหรือเลือกพืชที่กินได้จากสภาพแวดล้อม. ถ้าฉันอยากจะไปห้องน้ำผมจะใช้ใช้พุ่มไม้. มิฉะนั้นฉันได้รับการร้องไห้ทั้งเวลาในขณะที่กำลังนั่งอยู่บนตอนี้.

ฉันไม่ต้องการที่จะทำอะไร. มันเจ็บปวด มีชีวิตความเป็นอยู่.

เช่นเดียวกับผมเหนื่อยจากการร้องไห้ฉันอย่างใดผล็อยหลับไป.



uuu ~ .....



ผมอยู่ในอารมณ์หดหู่เมื่อฉันตื่นขึ้นมาในวันถัดไป. ฉันมีความฝัน, Sarona ซานและฮีโร่ซามะ .. ...

..... ผมไม่อยากจำ.
เป็นความคิดที่ถูกลอยบนหัวของฉัน. หน่วยความจำจากที่ผ่านมา .... ฮึ .... ฉันคิดว่าฉันได้ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับ Aria .... Sarona ซาน แต่ ....

วันนั้นอีกครั้งฉันร้องไห้ตัวเองให้นอนหลับ.

เมื่อฉันตื่นขึ้นมามันก็เที่ยงคืน. ฉันเฟรมตาของฉันและเลื่อนลอยมองขึ้นไปบนฟ้า

ดาวสวยงามดังนั้น ~ ... ..
ก่อนที่ผมจะรู้ว่าผมกลับลงไปนอน.

ในวันถัดไปผมใช้เวลาทั้งวันในงุนงง.
ในวันถัดไปผมใช้เวลาทั้งวันในงุนงง. ฉันเดินไปที่เตียงในขณะที่ร้องไห้.
ในวันถัดไป ผมใช้เวลาทั้งวันในงุนงง. ดาวถูก Sparkling
ในวันถัดไปผมใช้เวลาทั้งวันในงุนงง.
ในวันถัดไปผมค้ำยันตัวเองขึ้นเล็กน้อย. ถั่วเป็นสิ่งที่ดี.
ในวันถัดไป, มอนสเตอร์ได้ โจมตี. ฉัน Subjugated.It.
ในวันถัดไป, พลังงานของฉันเพิ่งกลับมา.
ในวันถัดไปฉันล้างร่างกายของฉันและเสื้อผ้าในแม่น้ำ. ฉันรู้สึกสดชื่น.
ในวันถัดไปผมเดินออกมาจากป่าและมุ่งหน้าไปยัง เมือง.

มีสิทธิทางหลวงหลังจากที่ผมออกจากป่า. ฉันไม่ได้มีวัตถุประสงค์ใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้นผมมีเพียงแค่เดินสบาย.

สิ่งที่เกี่ยวกับเพลงนอกจากนี้ยัง Saronasan เช่นกันแม้ตอนนี้ฉันเกือบจะร้องไห้เมื่อใดก็ตามที่ฉันคิดว่า I. ผมบังคับให้เชื่อใจในตัวเองว่าสองคนนี้ก็จะมีความสุข. เราจะไม่พบกันอีกต่อไป .... Yuyuna, Ruruna,
แม้ว่าเราจะมีความสัมพันธ์ที่ดีดังกล่าว. ฉันรู้สึกเศร้าดังนั้นเมื่อผมคิดเกี่ยวกับมัน แต่ ไม่สามารถจะช่วยเพราะพวกเขาจะ Sarona ซานเพื่อน ....

ข้างหน้า. แม้คนอย่างผมจะหาเพื่อนอีกคนหนึ่งต่อมา !!
ฉันแน่ใจว่า ..... บางที ..... น่าจะเป็น ... !! ..

ดีกว่าที่จะให้ขึ้นไปหาคนรัก .....
ผมไม่เชื่อว่ามีคนที่จะตกหลุมรักกับฉันตอนนี้. คือ

การตั้งค่าว่าสิ่งที่นอกเหนือ, ตอนนี้มีอยู่ในใจของฉัน.

คือ สถานะของฉันเกี่ยวกับ.
การรบที่เอลฟ์วิลเลจไม่ได้ทำให้รู้สึกใด ๆ .... เป็นปรปักษ์ของฉันอ่อนแอเกินกว่า. ไม่ว่าเท่าใดผมมั่นใจกับพลของฉันฉันไม่สามารถโน้มน้าวใจตัวเองตอนนี้ ....

ดอน 'T Tell Me .... มันไม่ได้เหมือนพวกเขากำลังอ่อนแอ .... แต่ผมก็แรงเกินไป .... ไม่มี .... ไม่มีทาง .... แต่ ....

นี้เป็นครั้งแรกครั้งที่ฉันสงสัย ธรรมดาของฉัน.
ในเวลานั้นเมื่อฝูงมอนสเตอร์โจมตีหมู่บ้านผมคิดว่าพวกเขาเพียงแค่ F-Rank มอนสเตอร์ .... แต่บางที ... พวกเขามีค่าสูง .... นอกจากนี้ผมคิดว่าสถานะของฉันเป็นรอบ F นักผจญภัย .... แต่ -Rank จะมีเช่น Thing มอนสเตอร์ F-Rank .... ฉันเดินในขณะที่สงสัยว่าไม่รู้จบ แต่ยังไม่มาถึงข้อสรุปใด ๆ .

[แหมดีฉันจะเห็นว่าเมื่อฉัน สร้างการ์ด Guild] (Wazu)

ฉันหยุดที่จะคิดลึก. ที่ผมกล่าวว่าก่อนที่จะสามารถแก้ไขได้ด้วยบัตร Guild. นี้เป็นเครื่องมือวิเศษที่สามารถยืนยันสถานะของบุคคล. เมื่อเห็นสถานะที่ระบุไว้ในที่ของฉัน จะถูกตัดสินกังวล. ฉันกำลังแรงสูงหรือสามัญเพียงแค่ผมจะทำความเข้าใจในช่วงเวลานั้น. ก็ไม่มีการใช้งานในกังวลเกี่ยวกับรายได้ในขณะนี้.

ดีแล้ว ..... ผมสงสัยว่าเป็นสถานที่แห่งนี้. ในช่วงเวลาที่ฉันไม่ได้ ฉันรู้ว่าสิ้นสุดขึ้นที่ภูเขา ..... ฉันสงสัยว่าสิ่งทาวน์ถนนสายนี้นำไปสู่ ..... ถ้าเป็นไปได้ผมหวังว่าไม่อิมพีเรียลทุน. ท่านใดก็ได้ยกเว้นสถานที่ที่ .....

ผมเดิน ไปพร้อมกันในขณะที่หวังดังนั้น
ฉันคิดว่าฉันจะไม่ว่าจะถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์และโจร แต่ก็ไม่มีใครที่เกิดขึ้น, ระยะทางจากป่าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ผมเดินบนถนนในขณะที่กำลังมองหาที่ม้าลากรถผ่านฉันและสุดท้าย เมืองขนาดใหญ่มาลงในมุมมองของฉัน. มันถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูงผมเห็นเป็นจำนวนมากม้าลากรถม้าเรียงรายอยู่หน้าประตู.

Oh! The Town ผมไม่ทราบ !!
ฉันถูกบันทึกไว้ .. ด้วยนี้สถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดคือ .... หลีกเลี่ยง.

ฉันเรียงรายขึ้นเพื่อเข้าสู่เมืองขณะที่ความรู้สึกหวนนึกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และความตระหนักการบาดเจ็บบทที่ 11ตอนนี้ ออก ผมนั่งลงบนตอไม้ใกล้ป่า’มันผ่านมา 3 วันแล้ว . . . . . ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่สถานที่นี้เมื่อผมหิว ผมจะจับกระต่าย หรือเลือกพืชจากสิ่งแวดล้อม หากฉันต้องการไปห้องน้ำ ผมก็จะใช้ต้นไม้ ไม่งั้นฉันได้ร้องไห้ในขณะที่นั่งอยู่ในเวลานี้ทั้งตอ .ฉันไม่อยากทำอะไรเลย มันเจ็บปวดที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นเพียงแค่ฉันเหนื่อยก็หลับไป ฉันไปเองuuu ~ . . . . .ฉันอยู่ในอารมณ์เศร้าเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในวันถัดไปฉันฝัน sarona ซานและพระเอกดังนั้นท่านคือ . . . . .อย่าให้ผม . . . . . อยากจำคิดอยู่ในหัว ความทรงจำจากอดีต . . . . . . . . . . . . . . . . ฉันคิดว่าลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม . . . . . . . . . . . . . . แต่อาเรีย sarona ซานวันนั้น ผมร้องไห้จนหลับไปอีกครั้งมันเป็นเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในยามเที่ยงคืนท้องฟ้าก็ขัดตา และมองไป mindedly ใจลอยดวงดาวสวยจัง . . . . .ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามัน ข้าก็กลับไปนอนวันต่อมา ผมใช้เวลาทั้งวันในการงงวันต่อมา ผมใช้เวลาทั้งวันในความงุนงง ผมเข้านอนตอนร้องไห้วันต่อมา ผมใช้เวลาทั้งวันในการทำให้งงงวยดาวเป็นประกายวันต่อมา ผมใช้เวลาทั้งวันในการงงวันต่อมา ผมยันตัวเองขึ้นเล็กน้อย บ้าดีวันต่อมา โจมตีมอนสเตอร์ ผมยึดแล้ววันต่อมา พลังงานกลับมาแล้ววันต่อมา ผมร่างกายและเสื้อผ้าไปล้างในแม่น้ำ ผมสดชื่นรู้สึกวันต่อมา ฉันเดินออกมาจากป่าและมุ่งหน้าไปที่เมืองมีหลังจากออกจากทางหลวงเป็นฉันเดินป่า ที่นั่นก็ไม่มีฉันวัตถุประสงค์โดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้นฉันเพียงตามสบายเรื่องอาเรีย ยัง saronasan เช่นกัน แม้ตอนนี้ ฉันแทบจะร้องไห้เมื่อฉันมีความสุข คิด ฉันต้องบอกตัวเองว่า สองคนนี้จะต้องมี เราไม่เจอกัน yuyuna ruruna อีกแล้ว , , . . .ถึงแม้ว่าพวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีนะ ผมรู้สึกเศร้าเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมันฉันเพื่อน . . . . . แต่มันก็ช่วยไม่ได้ เพราะจะ sarona San " sมองไปข้างหน้าที่คนอย่างผมจะหาเพื่อนอีกคนคิดทีหลังฉันแน่ใจว่า . . . . . บางทีอาจจะ . . . . . ! ! ! ! ! ! ! . . . . .มันคงจะดีที่จะเลิกมองหาคนรัก . . . . .ฉันไม่เชื่อว่ามีคนที่จะตกหลุมรักฉันในตอนนี้การตั้งค่าไว้แล้วว่ามีบางอย่างในใจเกี่ยวกับสถานะของฉันการต่อสู้ที่เอลฟ์จะไม่ทำให้ความรู้สึกใด ๆของหมู่บ้าน . . . . . . . คู่แข่งของฉันอ่อนแอเกินไป ไม่ว่ายังไง ฉันก็มั่นใจกับผมคนธรรมดาไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองตอนนี้ . . . . . . .ก็ . . . . " t บอกว่ามันไม่เหมือน . . . . . . . พวกเขาจะอ่อนแอ แต่มันแรงเกินไป . . . . . . . . . . . . . . . ไม่มีทาง . . . . . . . แต่ . . . . . . .นี้เป็นครั้งแรกของฉันที่ฉันสงสัย สามัญชนนั่นคือเวลาที่มอนสเตอร์จะโจมตีหมู่บ้าน ฉันคิดว่ามันเป็นแค่มอนสเตอร์อันดับ . . . . . . . บางที . . . . . . F แต่มันก็สูงกว่าผมคิดว่าสถานะของฉันอยู่ที่ประมาณนักผจญภัย F อันดับ สงสัย . . . . . . . แต่ มีสิ่งดังกล่าวเป็น F อันดับสัตว์ประหลาด ฉันเดินอย่างไม่รู้จบ แต่ในขณะที่ยังไม่ได้ . . . . . . . ไม่ได้มาใด ๆ สรุปฉันสามารถดูที่ฉันเมื่อฉันสมาคม wazu ให้บัตรผมหยุดที่จะคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับเช่นฉันกล่าวก่อนที่จะสามารถแก้ไขได้ด้วยนี้สมาคมการ์ด Magic เป็นเครื่องมือที่สามารถยืนยันสถานะของสถานะบุคคลจะแสดงบน เมื่อ เห็นว่า ความกังวลของฉันจะถูกตัดสินที่ฉันเข้มแข็งหรือเพียงธรรมดา ผมเข้าใจในตอนนั้นมันไม่มี ใช้ในกังวลเกี่ยวกับมันในตอนนี้แล้วเอ่อ . . . . . ผมสงสัยว่าสถานที่นี้คือที่ผมตอนนั้นไม่รู้ว่าฉันสิ้นสุดขึ้นที่ภูเขา . . . . . ฉันสงสัยว่าสิ่งนี้ถนนที่นำไปสู่เมือง . . . . . ถ้าเป็นไปได้ ผมหวังว่าไม่ใช่เมืองหลวงของจักรวรรดิโปรดที่ใดก็ได้ยกเว้นในที่นั้น . . . . .ฉันเดินมาตลอดทางในขณะที่หวังเช่นนั้นฉันคิดว่าฉันอาจจะถูกโจมตีโดยโจร และ มอนสเตอร์ แต่ไม่มีที่ เกิดขึ้นห่างจากป่าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ผมเดินบนถนนในขณะที่มองหลังม้าผ่านฉันกับเมืองใหญ่ และ ในที่สุดก็เข้ามาในมุมมองของฉัน มันถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูง ฉันได้เห็นมากของม้า ลากรถม้าและเรียงรายขึ้นในด้านหน้าของประตูโอ้ ผมไม่ได้คิดทีเมืองฉัน . . . . . . . บันทึกนี้สถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดคือหลีกเลี่ยงผมเข้าแถวเพื่อเข้าเมือง ขณะที่ความรู้สึก relived .