初めてのジョギングは、太陽が昇ったばかりの早朝だった。朝なのに元気いっ

初めてのジョギングは、太陽が昇ったばかりの早朝だった。朝なのに元気いっぱいの笑顔で迎えに来てくれたのは、護衛の三原さん。

「おはようございます！麗華お嬢様！さぁ！今日から頑張りましょう！」
「おはようございます…。よろしくお願いいたします…」

庭で足を中心としたストレッチをした後、私達は家の周りをゆっくりと走り出した。
三原さんの提案で初日は３キロだ。私は３キロも走ったことがないと渋ったのだけど、これ以上短い距離では意味がないと言われてしまったのでしょうがない。

「今日はタイムを競っているわけではないので、自分のペースでゆっくり走りましょう！」
「はい」

三原さんに促されて最初は元気よく走ったが、門を出てしばらくすると、すぐにバテた。肺が痛くなってきたのだ。

「えっ！麗華お嬢様、どうしました？！」
「…苦しいです」
「まだ５００メートルも走っていませんよ？！」

そんなの知りません。もっとペースを落とさないと３キロも走れないと思います。
私のひ弱な根性を、熱血体育会系の三原さんは許してはくれなかった。

「麗華お嬢様！それじゃあ歩くよりも遅いですよ？！しっかり！」

ムリです。苦しいです。もうギブアップです…。
１キロも走っていないうちから、私の呼吸はゼイゼイいいだした。上半身が前に傾き、手が犬かきのように空気を掻く。気管支が…気管支が、ヒリヒリする…。口の中に血の味が…。

「麗華お嬢様！もっと腕を振って！ほら、いっちに！いっちに！」


三原さんは併走しながら手拍子で私を鼓舞する。
「麗華お嬢様！自分に負けるな！」「麗華お嬢様！まだ半分も走ってませんよ！元気出して！」「ほら顔を上げてしっかり前を向く！はい！はい！はい！」
朝の高級住宅街に三原さんの声が響く。
苦しい…、なんで走ろうなんて考えちゃったんだろう…、エンドルフィン放出はまだか…。待てど暮らせどランナーズハイがやってこない…。苦しい…、苦しいよぉ…。
最後は三原さんに背中を押されながらも、私はなんとか家の周り３キロを走りきった。
ガクガクする足をもつれさせ、私はそのまま庭に倒れこんだ。芝生がチクチクするけど気にしてらんない。

「麗華お嬢様！ジョギング後のストレッチが残っていますよ！」

ムリです…。もう起き上がる力も残っていません…。心臓がドドドドドドド…ッて危険なビートを刻んでいます。
ぐったりと庭を転がる私の姿を、様子を見にきたお兄様が目を丸くして発見した。

「麗華、大丈夫か…？」

呼吸が戻らず声を出そうとするとヒューヒューと変な音がするので、首だけを振って意思表示をした。

「三原さん、どのくらい走ったの？」
「約３キロですが」
「う～ん、３キロでこれかぁ…」

お兄様の困った声が聞こえます。不甲斐ない私でごめん、ふたりとも。

「でも大丈夫ですよ！毎日走り続ければ体力もついてきますから！」

えっ！毎日走るの？！
拒絶したくても苦しくてしゃべれない。やだよ、すでに今日一日で懲りたっていうのに…。もう走るのやめたいよ…。
でも三原さんは私のジョギング専用の護衛さんだ。私の気まぐれに付き合わされたあげく、たった一日でやーめた！は、あまりに我がままだよね…。でもつらい…。
日差しも強くなってきたので、このまま転がっていると焼けてしまう。よっこらしょと、重い体をなんとか起こし、三原さんとお兄様に支えられながら室内に入った。そしてまた転がった。

三原さんの熱血叱咤激励のおかげで、私の醜態がお昼にはご近所中に知れ渡っていた。それに対し、外聞を人一倍気にするお母様激怒。最悪だ…。
次の日から、私達は車で家から少し離れた公園まで行き、そこで走ることになった。
しかしお母様の機嫌は未だ直らない。最悪だ…。
唯一の心の慰めは、ベアトリーチェからの“今日は５キロ走ったよ！”“今日は夜も走っちゃった！”というメールだ。私はひとりじゃない──。





お母様の損ねてしまった機嫌をとるためにも、私はお母様の勧めるデトックスプランに参加するしかなくなってしまった。
行きたくないな～。でもこれで私が行かないなんて言ったら、今度こそお母様が怒り狂うだろう。恥をかかせたペナルティとして、甘んじて受けるしかあるまい。
今回は去年の断食のようなダイエットプランではなくデトックスプランなんだし、そこまでつらくはないだろう…。

お母様と一緒に、今回のプランが開催される鏑木グループのホテルにやってきた。後ろからポーターさんが私達の大荷物を運んでくれる。案内された部屋にはお母様とお付き合いのある上流階級のマダム達が揃っていた。去年と似たような顔ぶれだ。この中にダイエットが好きなマダムがいてみんなを誘っているんだろうなぁ。迷惑なことだ…。
ふと見ると、そこになぜか着飾った舞浜さんの姿があった。

「あら、麗華さん。貴女も来たの」

舞浜さんが私に気づき、こちらに近づいてきた。

「ええ。舞浜さんもいらしてたのね」

舞浜さんの攻撃的な視線を、私は笑顔で受けた。

「断食に続き、今年はデトックス？貴女も必死ねぇ。そこまでして雅哉様のお母様の気を引きたいなんて」

はあ？

「誤解なさっているようですけど、私はあくまでも母の付き添いですわ。舞浜さんこそ、断食をあれほど小バカになさってたのに今年は参加されるなんて、どういった風の吹き回しかしら。将を射んと欲すればまず馬を射よ。ご自分がそうだからと言って、私まで同じだと思われるのは心外ですわ」
「なんですって」

ふん。舞浜さんに睨まれたって怖くもなんともない。あんたは今日も巻きが甘いんだよ。
私は笑顔でごきげんようと挨拶をし、その場を離れた。

なんだか面倒なことになりそうだなぁ…。
あっ、耀美さんだ！おーい！
舞浜さんの視線が背中に突き刺さっているけど気にしなーい。
全員が揃ったところで、鏑木のお母様がバーンと登場した。

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกในตอนเช้าวิ่ง ตะวันก็ขึ้นแล้ว มาตอนเช้าด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยพลังของ Mihara ." อรุณสวัสดิ์ เรย์กะ : พลาด ! เร็วเข้า ! ตั้งใจทำงานกันตั้งแต่วันนี้ !" อรุณสวัสดิ์ครับ ขอบคุณ . . . . . . . "หลังจากสวนสำหรับยืด เราค่อยๆ วิ่งรอบบ้านจุนโกะ Mihara 3 กิโลเมตรในข้อเสนอ ฉันยังไม่วิ่ง 3 กิโลเมตร แต่บอกว่าไม่มีความหมายในระยะสั้น ดังนั้น ฉันไม่สามารถมี" นี่ไม่ใช่เวลาวิ่งช้าๆ ในจังหวะของตนเอง "" ใช่ " .ค้นหา รับแจ้งครั้งแรกร่าวิ่งออกมาสักพัก แต่ประตูทางเข้าห้องน้ำ ปอดของฉัน" เอ๊ะ ! เรย์กะ : มาดาม อะไร ? ! "" . . . . . . . เจ็บปวด "" ยัง 500 เมตรวิ่งไม่ใช่เหรอ ? "ฉันไม่รู้ ฉันคิดว่ามันอาจจะวิ่ง 3 กิโลเมตร การก้าวขึ้นไม่สามารถเริ่มนะ กีฬาที่มุ่งเน้น Mihara , ไม่ได้รับอนุญาตเรย์กะ : " สาวน้อย จากนั้นเดินช้ากว่าคุณ ฮัลโหล !39 . เจ็บปวด ยอมแพ้อีกอย่าหนีจาก 1 กิโลเมตร ก่อนที่จะหายใจ หายใจ ส่วนบนของความลาดชันก่อนที่มือเกา อากาศเหมือนไม้พาย หลอดลม . . . . . . . หลอดลม และซาบซ่า แต่รสชาติของเลือดในปากเรย์กะ : " สาวน้อย จับมือ คุณเห็นอย่างใดอย่างหนึ่ง ! ในหนึ่ง !ค้นหา พร้อมกับอย่างทันที เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ฉันเรย์กะ : " สาวน้อย อย่าเอาชนะตัวเอง " เรย์กะ : " สาวน้อย ฉันจะไม่วิ่งอีกเลย เชียร์ขึ้น ! " " มองหน้าเช่นกัน ใช่ ! ใช่ ! ใช่ !เสียงจุนโกะ Mihara resounds ในตอนเช้าเจ็บปวด . . . . . . . คุณจะเรียกฉันว่าอะไร . . . . . . . endorphin ปล่อยเลย ผมไม่ทำแบบนั้น . . . . . . . รอนักวิ่งสูง เจ็บปวด . . . . . . . โอ้ , มันเป็นในที่สุด , Mihara , ผลักดันให้เธอกลับมา ฉันหันไปวิ่ง 3 กิโลเมตรรอบ ๆบ้านพันขาเธอ ผมก็กลับมาอยู่ที่สวน ไม่ได้ดูแลทิ่มแทงสนามหญ้าเรย์กะ : " สาวน้อย หลังจากวิ่งซ้ายยืด !39 . ไม่มีพลังงานเหลือที่จะลุกขึ้น หัวใจของドドドドドド . . . . . . . มันอันตรายที่จะเอาชนะผมแกะสลักกับสวนและม้วนพี่ชาย อยากเห็นกับตาให้กว้างเรย์กะ " มันคืออะไร ? "มันฟังดูแปลกๆ . . และกลับมาที่ลมหายใจ และพยายามที่จะทำเสียงเพียงสั่นศีรษะMihara , Run " เท่าไหร่ ? "" มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับสามกิโลเมตร ." ก็กล่าวว่า " นี่คือสามกิโลเมตร . . . . . . .คุณจะได้ยินเสียงของน้องชาย ขอโทษนะ ผมก็ผิดหวัง" แต่ไม่เป็นไร ! ที่เราวิ่งจากแรง !พระเจ้า ! วิ่งทุกวันพวกเขาปฏิเสธที่จะพูดไม่ได้ เจ็บปวด ผมได้ทำวันนั้นก็คือวันนี้ ฉันต้องการจะหยุดวิ่งค้นหา แม้ผมจะวิ่งของฉัน ในบริษัทของผม แค่วันเดียว ขอบคุณครับ เขามันเห็นแก่ตัวนะ แม้จะเจ็บปวดแต่เพราะแสงแดดจะกลายเป็นแข็งแรง อบและรีด . よっこらしょและกำจัดร่างกายหนัก ค้นหา และหอการค้าสนับสนุนโดยพี่ชายของเธอ แล้วรีดค้นหา ขอบคุณที่ให้กําลังใจหลงใหล ผมรู้จักกับคุณสำหรับอาหารกลางวันในละแวก บนมืออื่น ๆ , การดูแลแม่มากกว่าคนอื่น คิดโกรธ แย่ที่สุดวันต่อมา เราก็ไปจอดรถอยู่ห่างจากบ้าน คาดว่าจะเรียกนั้นแต่เป็นอารมณ์ของแม่ไม่หายเลย แย่ที่สุดสิ่งเดียวที่ " เบียทริซ วันนี้ 5 กิโลเมตร ! " วันนี้ฉันวิ่งทั้งคืน ! มันเป็นจดหมาย ผมไม่ได้อยู่คนเดียวเพื่อที่จะพาแม่ของฉัน ฉันมีเพียงมีส่วนร่วมในการดีท็อกซ์วางแผนแม่ฉันไม่ต้องการที่จะเป็น