Issues for first generation refugee

Issues for first generation refugees
As mentioned previously, when Vietnamese refugees’ arrived, Japan had no
“know how” as how to provide assistance to refugees that suddenly arrived on
their land. In a way this is quite predictable, since a ‘passive’ posture toward
acceptance of people from outside Japan had already taken root historically in
the national administration as well as in the common perceptions of many
Japanese. Furthermore, there had been few previous opportunities for people
in Japan to meet with refugees.
The refugees from Vietnam were almost 100% supported by humanitarian or
religious, faith-based organisations (such as Caritas Japan, Japan Red Cross etc)
from the time of their arrival in 1975, and until at least 1979 (Tanaka 1994:150).
Then the government established the Settlement Promotion Centers in Himeji
city in Hyogo in 1979. This was followed by the one in Yamato city in Kanagawa
in 1980, and an International relief center in Shinagawa in 1983 in Tokyo.
Japanese language education, vocational training, job placement and financial
assistance were provided. After spending three to four months here, refugees
had gone into Japanese communities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาสำหรับรุ่นแรกตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ เมื่อถึงเวียดนามลี้ ญี่ปุ่นมีไม่มี"รู้วิธี" เป็นวิธีการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ลี้ภัยที่จู่ ๆ เข้าที่ดินของตน ในลักษณะ นี้มีค่อนข้างคาดเดาได้ ตั้งแต่ท่า 'แฝง' ต่อยอมรับคนจากภายนอกประเทศญี่ปุ่นแล้วนำรากในอดีตการบริหารงานชาติเป็นอย่างดีเช่นรับรู้ทั่วไปของญี่ปุ่น นอกจากนี้ มีโอกาสก่อนหน้านี้ไม่กี่คนในประเทศญี่ปุ่นพบกับผู้ลี้ภัยผู้อพยพจากเวียดนามได้เกือบ 100% โดย humanitarian หรือองค์กรทางศาสนา ศรัทธา (เช่นญี่ปุ่นตัส กาชาดญี่ปุ่นเป็นต้น)จากเวลามาถึงในปี 1975 และปี 1994 ทานากะ (150) และจน ถึงปี 1979 น้อยแล้ว รัฐบาลจัดตั้งศูนย์ส่งเสริมการชำระเงินในฮิเมจิเมืองในจังหวัดเฮียวโกะในปี 1979 นี้ตามมา ด้วยในเมืองยามาโตะในคานางาวะในปี 1980 และมีศูนย์บรรเทาทุกข์นานาชิในปี 1983 ในโตเกียวเรียนภาษาญี่ปุ่น ฝึกงาน จัดหางาน และการเงินยังมีการช่วยเหลือ หลังจากใช้เวลาสี่เดือนที่นี่ ผู้ลี้ภัยได้ไปญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาสำหรับผู้ลี้ภัยรุ่นแรก
เป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้เมื่อเวียดนามผู้ลี้ภัยมาถึงญี่ปุ่นไม่มี
"รู้วิธีการ" ในฐานะที่เป็นวิธีการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ลี้ภัยมาถึงทันใดบน
ที่ดินของพวกเขา. ในลักษณะนี้ค่อนข้างคาดเดาตั้งแต่ 'Passive' ท่า ที่มีต่อ
การยอมรับของผู้คนจากนอกประเทศญี่ปุ่นได้นำรากในอดีตใน
การบริหารชาติเช่นเดียวกับในการรับรู้ร่วมกันของหลาย
ญี่ปุ่น. นอกจากนี้มีการได้รับโอกาสก่อนหน้านี้ไม่กี่สำหรับคน
ในประเทศญี่ปุ่นที่จะพบกับผู้ลี้ภัย.
ผู้ลี้ภัยจากเวียดนามเกือบ 100 Pasento สนับสนุนโดยมนุษยธรรมหรือ
ศาสนาตามความเชื่อองค์กร (เช่น Caritas ญี่ปุ่นกาชาดญี่ปุ่น ฯลฯ )
จากช่วงเวลาของการมาถึงของพวกเขาในปี 1975 และอย่างน้อยก็จนกว่า 1979 (ทานากะ 1994: 150)
แล้วจัดตั้งรัฐบาล The Settlement ศูนย์ในโปรโมชั่น Himeji
เมืองในจังหวัดเฮียวโกในปี 1979 นี้ตามมาด้วยหนึ่งในยามาโตะซิตี้ในคานากาว่า
ในปี 1980 และเป็นศูนย์นานาชาติสงเคราะห์ใน Shinagawa ในปี 1983 ในโตเกียว.
การศึกษาภาษาญี่ปุ่น, ฝึกอาชีพ, ตำแหน่งงานการเงินและ
การให้ความช่วยเหลือได้ให้ . หลังจากใช้เวลาสามถึงสี่เดือนที่นี่ผู้ลี้ภัย
ได้เข้าไปในชุมชนญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุ่นแรกปัญหาผู้ลี้ภัยตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ผู้ลี้ภัยมาถึงเมื่อเวียดนาม , ญี่ปุ่น ไม่มี" รู้ว่า " เป็นวิธีการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ลี้ภัยมาถึงที่จู่ ๆที่ดินของตน นี้เป็นวิธีที่ค่อนข้างคาดเดาได้ตั้งแต่เรื่อยๆท่าต่อ "การยอมรับของผู้คนจากนอกประเทศญี่ปุ่นได้หยั่งรากลงในประวัติศาสตร์แห่งชาติการบริหาร ตลอดจนการรับรู้ร่วมกันของหลายญี่ปุ่น มีไม่กี่ เปิดโอกาสให้คนก่อนหน้า นอกจากนี้ในประเทศญี่ปุ่น เพื่อพบปะกับผู้ลี้ภัยผู้อพยพจากเวียดนามได้รับการสนับสนุนโดยมนุษยธรรม หรือเกือบ 100 %ศาสนา ความเชื่อ จากองค์กร เช่น โรงแรม ญี่ปุ่น ญี่ปุ่น งานกาชาด ฯลฯจากเวลาที่พวกเขาจะมาถึงในปี 1975 และ 1979 จนกระทั่งอย่างน้อย 150 ทานากะ ตั้งแต่ปี 1994รัฐบาลได้จัดตั้งศูนย์ส่งเสริมและการตั้งถิ่นฐานในฮิเมจิเมืองในจังหวัดเฮียวโกในปี 1979 นี้ตามด้วยหนึ่งในเมืองคานากาว่า ยามาโตะในช่วงปี 1980 และนานาชาติ ศูนย์บรรเทาใน Shinagawa ในโตเกียวในปี 1983การศึกษาภาษาญี่ปุ่น การฝึกอาชีพ และจัดหางาน , การเงินความช่วยเหลือขึ้นมา หลังจากใช้เวลาสามถึงสี่เดือน ผู้ลี้ภัยที่นี่ญี่ปุ่นได้เข้าชุมชน