Kuwait Kuwait stands as one of the

Kuwait Kuwait stands as one of the wealthiest of the 6 countries of the GCC: around US$56 000 GDP per capita, and possesses more than 6% of the world reserves (owning 104 billion barrels of proved reserves of crude oil and 63.500 trillion cubic feet of natural gas in 2014 But Kuwait is also lagging behind in terms of diversification for several reasons. First, being an energy-rich country, benefitting from a constant budget surplus, it had no incentive until now to invest more in other economic activities. Then, the geopolitical situation in its neighborhood with the first Iran-Iraq War followed by the first Gulf War, damaged the attractiveness of the country, deteriorating the business climate and discouraging the private sector to invest more. Governance hurdles – notably misunderstandings between the National Assembly and the government also impeded initiatives from the State to diversify the economy. However, change seems to be underway since the creation of the General Secretariat of the Supreme Council for Planning and Development in 2007. Moreover, through its State Vision 2035 plan, the country aims to spend almost US$130 in the infrastructure (railway, metro systems…), and construction (Silk City) to restore its status as a regional trade and financial hub, as renowned in the 1950’s. The private sector should play a major role in this diversification process. Yet, despite all this initiatives, the government is still willing to increase the productivity of the energy sector. Even if some members of the GCC are still not fully committed to diversification processes, they have all made considerable efforts to this end. Throughout their foreign investment legislation reforms, progressive opening to foreign capital, and privatization of their economies, the share of the non-hydrocarbon sectors for Gulf countries as a whole has grown from 52% of the total GDP in 1990 to 70% in 2010. The proliferation of strategic industrial projects, investments into infrastructure (transport, tourism,…) and the growing share of services have made the area one of the world’s most dynamic region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คูเวตยืนเป็นหนึ่งร่ำรวยที่สุดในประเทศใน GCC 6: รอบสหรัฐอเมริกา $ 56 000 GDP ต่อหัว และมีมากกว่า 6% ของทุนสำรองโลกที่ (104 ล้านบาร์เรลจริงสำรองน้ำมันดิบ และ 63.500 ล้านลูกบาศก์ฟุตก๊าซธรรมชาติเป็นเจ้าของ ใน คูเวตแต่จะยัง lagging หลังในแง่ของความหลากหลายจากหลายสาเหตุ ครั้งแรก เป็นประเทศอุดมด้วยพลังงาน ประโยชน์จากการเกินดุลงบประมาณคง มันได้ไม่จูงใจจนถึงขณะนี้ลงทุนในกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ แล้ว สถานการณ์ภูมิศาสตร์การเมืองในย่านที่มีสงครามอิหร่านอิรักครั้งแรกตาม ด้วยสงครามอ่าวครั้งแรก เสียความน่าสนใจของประเทศ เสื่อมภูมิธุรกิจ และท้อใจให้ภาคเอกชนลงทุน กำกับอุปสรรค – โดยความเข้าใจผิดระหว่างรัฐสภาและรัฐบาลยังขัดขวางคิดริเริ่มจากรัฐการกระจายเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงน่าจะ เป็นต่าง ๆ ตั้งแต่การสร้างสภาสูงสุดเลขาธิการทั่วไปวางแผนและพัฒนาใน 2007 นอกจากนี้ ผ่านของรัฐวิสัยทัศน์ 2035 ประเทศวัตถุประสงค์เกือบสหรัฐอเมริกา $ 130 ในโครงสร้างพื้นฐาน (รถไฟ รถไฟใต้ดินระบบ...), และก่อสร้าง (ผ้าเมือง) การคืนค่าสถานะของการใช้จ่ายเป็นการค้าในภูมิภาคและศูนย์กลางทางการเงิน เป็นมีชื่อเสียงในปี 1950 นี้ ภาคเอกชนควรมีบทบาทสำคัญในกระบวนการกระจายนี้ ยัง แม้ มีโครงการนี้ รัฐบาลจะยังคงยินดีที่จะเพิ่มผลผลิตในภาคพลังงาน แม้สมาชิกของ GCC จะยังไม่มุ่งไปที่กระบวนการกระจาย พวกเขามีความพยายามมากทำทั้งหมดนี้ ตลอดทั้งการปฏิรูปกฎหมายการลงทุนต่างประเทศ ก้าวหน้าเปิดทุนต่างประเทศ และแปรรูปประเทศของพวกเขา การแบ่งปันของภาคไม่ใช่ไฮโดรคาร์บอนสำหรับประเทศอ่าวทั้งหมดได้เติบโตขึ้นจาก 52% ของ GDP รวมในปี 1990 70% ใน 2010 การแพร่กระจายของโครงการอุตสาหกรรมเชิงกลยุทธ์ การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน (ขนส่ง ท่องเที่ยว,...) และการแบ่งปันเติบโตของบริการได้ทำพื้นที่หนึ่งของภูมิภาคแบบไดนามิกมากที่สุดในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คูเวตยืนเป็นหนึ่งในที่ร่ำรวยของ 6 ประเทศใน GCC: รอบ US $ 56 000 GDP ต่อหัวและมีคุณสมบัติมากกว่า 6% ของโลกขอสงวน (เจ้าของ 104,000,000,000 บาร์เรลสำรองที่พิสูจน์แล้วของน้ำมันดิบและ 63.500 ล้านล้านลูกบาศก์ฟุต ก๊าซธรรมชาติในปี 2014 แต่คูเวตก็ยังล้าหลังในแง่ของการกระจายความเสี่ยงด้วยเหตุผลหลายประการ. แรกเป็นประเทศที่อุดมไปด้วยพลังงานฟิตจากการเกินดุลงบประมาณอย่างต่อเนื่องมันก็ไม่มีแรงจูงใจจนถึงขณะนี้การลงทุนมากขึ้นในกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ . แล้ว สถานการณ์ทางการเมืองในพื้นที่ใกล้เคียงกับครั้งแรกที่อิหร่านสงครามอิรักตามมาด้วยสงครามอ่าวครั้งแรกได้รับความเสียหายน่าดึงดูดใจของประเทศที่ทวีความรุนแรงบรรยากาศทางธุรกิจและท้อใจภาคเอกชนในการลงทุนอุปสรรคการกำกับดูแลมากขึ้น -. สะดุดตาความเข้าใจผิดระหว่างสมัชชาแห่งชาติ และรัฐบาลยังขัดขวางความคิดริเริ่มจากรัฐเพื่อกระจายเศรษฐกิจ. อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงดูเหมือนว่าจะมีความสัตย์ซื่อตั้งแต่การสร้างของสำนักเลขาธิการทั่วไปของสภาสูงสุดเพื่อการวางแผนและการพัฒนาในปี 2007 นอกจากนี้ยังผ่านรัฐวิสัยทัศน์ 2035 แผนของประเทศ มีจุดมุ่งหมายที่จะใช้จ่ายเกือบ US $ 130 โครงสร้างพื้นฐาน (รถไฟระบบรถไฟใต้ดิน ... ) และการก่อสร้าง (เมืองผ้าไหม) เพื่อเรียกคืนสถานะเป็นการค้าระดับภูมิภาคและเป็นศูนย์กลางทางการเงินที่มีชื่อเสียงในปี 1950. ภาคเอกชนควรมีบทบาทสำคัญในการ ขั้นตอนการกระจายความเสี่ยงนี้. แต่แม้จะมีความคิดริเริ่มทั้งหมดนี้รัฐบาลยังคงยินดีที่จะเพิ่มผลผลิตของภาคพลังงาน. แม้ว่าสมาชิกของ GCC บางส่วนยังคงไม่ได้มุ่งมั่นอย่างเต็มที่เพื่อให้กระบวนการการกระจายความเสี่ยงที่พวกเขาได้ทั้งหมดทำให้ความพยายามอย่างมากเพื่อการนี​​้ . ตลอดการลงทุนต่างประเทศการปฏิรูปกฎหมายเปิดก้าวหน้าของพวกเขาให้เงินทุนต่างประเทศและการแปรรูปของเศรษฐกิจของพวกเขาร่วมกันของภาคที่ไม่ใช่ไฮโดรคาร์บอนสำหรับประเทศอ่าวเป็นทั้งได้เติบโตขึ้นจาก 52% ของจีดีพีรวมในปี 1990 ถึง 70% ในปี 2010 . การงอกของโครงการอุตสาหกรรมเชิงกลยุทธ์การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน (การขนส่ง, การท่องเที่ยว, ... ) และส่วนแบ่งการเติบโตของบริการที่ได้ทำให้พื้นที่หนึ่งในภูมิภาคแบบไดนามิกมากที่สุดของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คูเวตคูเวตยืนเป็นหนึ่งในที่ร่ำรวยที่สุดของหกประเทศใน GCC ประมาณ 1 , 000 ล้านดอลลาร์ สหรัฐ GDP 56 ต่อหัว ครบถ้วนและมากกว่าร้อยละ 6 ของโลกสำรองเป็นเจ้าของ 104 พันล้านบาร์เรลพิสูจน์สำรองน้ำมันดิบและก๊าซธรรมชาติ 63.500 ล้านล้านลูกบาศก์ฟุต แต่ในปี 2014 คูเวตยังล้าหลังในแง่ ของวิสาหกิจด้วยเหตุผลหลายประการ ครั้งแรกเป็นพลังงาน - รวยประเทศ benefitting จากการเกินดุลงบประมาณคงที่ จนถึงตอนนี้มันก็ไม่มีแรงจูงใจที่จะลงทุนเพิ่มเติมในกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ แล้ว สถานการณ์ทางการเมืองในละแวกนั้นด้วยครั้งแรกที่อิหร่าน -- สงครามอิรักตามสงครามอ่าวครั้งแรก เสียหาย ความน่าดึงดูดใจของประเทศ , สภาพบรรยากาศทางธุรกิจและเอกชนลงทุนท้อใจ ธรรมาภิบาลและสะดุดตามากขึ้น ปัญหาความเข้าใจผิดระหว่างรัฐบาลและสภานิติบัญญัติแห่งชาติยังขัดขวางโครงการจากรัฐ เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจ ดูเหมือนจะเป็นอย่างไรก็ตาม เปลี่ยนมาตั้งแต่การสร้างของเลขาธิการทั่วไปของศาลฎีกาเพื่อการวางแผนและพัฒนาในปี 2007 นอกจากนี้ ผ่านแผนรัฐวิสัยทัศน์ 2035 มีวัตถุประสงค์ที่จะใช้จ่าย เราเกือบ 130 ใน รถไฟ โครงสร้างพื้นฐาน ระบบรถไฟใต้ดิน . . . . . . . การศึกษาและการสร้างเมืองผ้าไหมกับสถานะของการเรียกคืนเป็นภาคการค้าและศูนย์กลางทางการเงินที่มีชื่อเสียงใน 1950 " s ภาคเอกชนควรมีบทบาทในกระบวนการนี้ยังกระจายความเสี่ยงของโครงการหลัก แม้จะมีทั้งหมดนี้ รัฐบาลจะยังคงเต็มใจที่จะเพิ่มผลผลิตของแม้บางภาคพลังงาน สมาชิกของ GCC ยังไม่มุ่งมั่นอย่างเต็มที่เพื่อสร้างกระบวนการทั้งหมดได้ทำให้ความพยายามมากที่จะจบเรื่องนี้ ตลอดทั้งกฎหมายของการลงทุนต่างประเทศการปฏิรูปหัวก้าวหน้าและเปิดทุนต่างประเทศ การแปรรูปรัฐวิสาหกิจของประเทศของพวกเขา การแบ่งปันของไฮโดรคาร์บอนอ่าวภาคประเทศโดยรวมมีการเติบโตจาก 52% ของ GDP รวม ในปี ค.ศ. 1990 ถึง 70% ในปี 2010 การ การลงทุนเชิงกลยุทธ์ในโครงการโครงสร้างพื้นฐาน การขนส่ง การท่องเที่ยว อุตสาหกรรม , . . . และใช้บริการได้ในพื้นที่หนึ่งของโลก " s ภูมิภาคแบบไดนามิกมากที่สุด