― That he still had regrets. It did

― That he still had regrets. It didn’t matter if his body rotted and disappeared from the face of the earth, but the memories of the dreams he shared with her, the emotions they shared, he didn’t want it to all disappear along with his body.
His feelings never reached their fruition, and it was a path filled with pain and worries. Even then ― he wanted at least me to remember them. That there was a man like him and a woman like her. That they had dreams together. That there were days they walked together in pursuit of their happy future.
It was out of nowhere. Also, what was I supposed to do when he confessed his feelings like that in here of all places? There was only one answer I could give him.
Yea, there was no choice. I was a magician just like my father was.
But ― what he said lingered around me.
“― Suimei, if there was anything I’ve chosen in my life, it was magic and Shizuma. Now, I have only you to rely on. So I implore you. Find the Association’s philosophy. If the truth the leader seek really exist, then there is no one who can’t be saved in this world. So ―”
― Save the women who cannot be saved in my place.
After leaving behind the word “Sorry”, the man who dreamt of a happy future with his family passed away. Without even listening to my replies.
As if he already spoke everything he wanted to say. Like a real statue this time. The dreams he had imagined in the sky just beyond the window. Without ever being able to see the happy family he had hoped for.
He was willful. He forced me on an abnormal path, a dangerous path. And to preach such a happy dream to me.
It all felt abrupt.
So that’s why. That was why I shouted at the dragon that was letting out its last roar.
― I will achieve your dreams. At any cost.
… Yes, there was a day like that. The day I howled at the grief of losing my father. The oath I shouted back then. I never once felt my actions were wrong since then. Thus, after chasing the mystery, here I was.
To walk towards the end of the path and prove that there was nobody who cannot be saved.
It was a childish dream. It wasn’t realistic and there was no feasible chance of reaching the end of the path. It was more faint than looking for a slightest outline of a figure in thick morning fog. But I wanted to achieve that dream. It was a dream that I wanted to achieve.
Science and magic. Regardless of the discipline, the wisdom that is said to lie at the end after solving the laws of nature: the Akashic Records.
Past, present, future and the astral plane as well. The record which contains everything. If a happy future for those who could not be saved was written down, then they could be saved. The leader’s philosophy to pursue happiness for all. If someone could find the record, it would validate that the path those two had trodden on was not pointless.
The oath like confession now was a vow.
“.... Father, the words you left behind might have been a curse binding my future. But I am your son and a magician. I want to see what you chased after. So ―”
Just like you, I will go to save those who could not be saved. I will save them no matter what. In this world as well as that world.
I closed my eyes and slowly chewed on my oath. Never forget. I steeled my resolve once again. I will save her. I will save that girl crying from the misfortune she has to carry with her.
When I opened my eyes, a disgusting desert filled my sight. Just glancing at those creatures filled with evil and malice was enough to make me feel disgusted. They were swarming like maggots on a piece of rotten carcass.
It was a funny situation. I made all that ruckus back in the castle because I didn’t want to run into something like this. Now here they were. What a cruel irony.
“Hmph.”
I blew away any sense of self-deprecation with that snort. I remembered what Rajas said to Lefille and glanced left and right furiously. They were probably that thing’s subordinates. How many of them were there? Thousand? Ten Thousand? It was no use thinking about it now, but I didn’t like how many of them there were.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

-ที่เขายังคงมีความเสียใจ มันไม่สำคัญว่าถ้าร่างกายของเขาที่สองกล่าว และหายไปจากใบหน้าของโลก แต่ความทรงจำของความฝันที่เขาร่วมกับเธอ อารมณ์ที่พวกเขาร่วมกัน เขา didn ' t ต้องการทั้งหมดหายไปพร้อมกับร่างกายของเขาความรู้สึกของเขาถึงไม่บรรลุผลของพวกเขา และมันเป็นเส้นทางที่เต็มไป ด้วยความเจ็บปวดและความกังวล แม้แล้ว - เขาต้องการน้อยให้ผมจำ ที่ได้คนอย่างเขาและผู้หญิงเช่นเธอ ว่า พวกเขามีความฝันร่วมกัน ว่า มีวันเดินร่วมกันในการแสวงหาอนาคตของพวกเขามีความสุขจากที่ไหนได้ ยัง ว่าผมควรจะทำเมื่อเขาสารภาพว่า เขารู้สึกว่าที่นี่สถานที่ทั้งหมด คำตอบเดียวเท่านั้นที่เราสามารถให้เขาได้ใช่ ก็ไม่มีทางเลือก ผมเล่นเหมือนพ่อ...แต่ - เขากล่าวอวลอยู่รอบ ๆ "-Suimei ถ้ามีอะไรที่ฉันเลือกในชีวิตของฉัน มันเป็นมายากลและ Shizuma ตอนนี้ ฉันมีเพียงคุณเท่านั้นต้องพึ่งพา ดังนั้น ผมขอให้คุณ หาความสัมพันธ์ของปรัชญา ความจริงที่ผู้นำแสวงหามีอยู่จริง ๆ ถ้าไม่มีใครที่สามารถ ' t สามารถบันทึกในโลกนี้ ดังนั้น-"-บันทึกผู้หญิงที่ไม่สามารถบันทึกในสถานที่ของฉัน หลังจากทิ้งคำว่า "ขออภัย" คนที่ฝันของอนาคตมีความสุขกับครอบครัวของเขาถึงแก่กรรม โดยไม่ฟังแม้แต่การตอบกลับเช่นถ้าเขาพูดทุกอย่างแล้ว เขาอยากจะพูดว่า เช่นรูปปั้นจริงเวลานี้ ความฝันของเขาที่คิดบนท้องฟ้านอกหน้าต่างเพียง ไม่เคยได้ไปดูครอบครัวมีความสุข เขามีหวังสำหรับเขาก็ดื้อรั้น เขาบังคับให้ฉันบนเส้นทางปกติ เส้นทางอันตราย และ เพื่อประกาศความฝันมีความสุขกับผมมันรู้สึกทันทีทันใด เพื่อ ที่ว่าทำไม นั่นคือเหตุผลที่ตะโกนบอกที่มังกรที่ถูกให้ออกเสียงคำรามเป็นครั้งสุดท้าย-จะทำให้ฝันของคุณ ค่าใช้จ่ายใด ๆ… ใช่ ได้วันต้องการ วันผมเห่าหอนที่ความเศร้าโศกของการสูญเสียพ่อ คำสาบานที่ตะโกนบอกกลับมาแล้ว ผมเคยรู้สึกว่า การกระทำของฉันมีความผิดตั้งแต่นั้น ดังนั้น หลังจากไล่ความลึกลับ ที่นี่ได้การเดินในตอนท้ายของเส้นทาง และพิสูจน์ว่า มันมีไม่มีใครที่ไม่สามารถบันทึก มันเป็นความฝันที่หน่อมแน้ม มันไม่ได้จริง และมีโอกาสเป็นไปได้ของถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทาง มันเป็นจาง ๆ ยิ่งกว่าสำหรับเค้าร่างการน้อยที่สุดของตัวเลขในหมอกหนา แต่ผมต้องการให้บรรลุความฝัน มันเป็นความฝันที่อยากจะประสบความสำเร็จวิทยาศาสตร์และเวทมนตร์ โดยไม่คำนึงถึงระเบียบวินัย ภูมิปัญญาที่มีกล่าวถึงอยู่ในตอนท้ายหลังจากแก้ไขกฎของธรรมชาติ: Akashic ระเบียนอดีต ปัจจุบัน อนาคต และเครื่องบิน astral เป็นอย่างดี ระเบียนที่ประกอบด้วยทุกอย่าง ถ้าในอนาคตมีความสุขสำหรับผู้ที่ไม่สามารถบันทึกถูกเขียนลง แล้วพวกเขาสามารถบันทึก ปรัชญาของผู้นำจะไล่ตามความสุขทั้งหมด ถ้ามีคนสามารถค้นหาระเบียน มันจะตรวจสอบว่า เส้นทางทั้งสองมี trodden บนไม่อวกาศคำสาบานเหมือนสารภาพตอนนี้ ญาณ “.... พ่อ คำที่คุณทิ้งไปอาจมีการสาปแช่งที่ผูกอนาคตของฉัน แต่ลูกชายของคุณและเล่น ผมอยากเห็นสิ่งที่คุณไล่ล่าหลัง ดังนั้น-"เช่นเดียวกับคุณ ฉันจะไปบันทึกที่ไม่สามารถบันทึก ฉันจะช่วยพวกเขาไม่ว่าอะไร ในโลกนี้เป็นโลกที่ผมหลับตา และค่อย ๆ เคี้ยวบนฉันสาบาน ไม่มีวันลืม... ผม steeled แก้ไขของฉันอีกครั้ง ฉันจะช่วยเธอ ฉันจะบันทึกสาวที่ร้องไห้จากโชคร้ายที่เธอมีเพื่อดำเนินการกับเธอเมื่อเปิดตาของฉัน ทะเลทรายน่าขยะแขยงเต็มไปด้วยสายตาของฉัน เพียงดูที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นเต็มไป ด้วยความชั่วร้าย และเจ็บแค้นก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันรู้สึกเบื่อหน่าย พวกเขาถูกจับกลุ่มเช่นหนอนบนซากเน่ามันเป็นสถานการณ์ที่ตลก ผมทำสับสนวุ่นวายทั้งหมดที่ในปราสาทกลับ เพราะไม่อยากทำงานเป็นดังนี้ ตอนนี้ ที่นี่ก็ โหดร้ายประชด"Hmph"ผมเป่าออกไปความรู้สึกใด ๆ ของ deprecation เองด้วย snort ที่ ผมจำได้ว่า Rajas กล่าวถึง Lefille และ glanced ด้านซ้าย และขวาอย่างดุเดือด พวกเขาอาจจะเป็นสิ่งที่ผู้ใต้บังคับบัญชา จำนวนของพวกเขาอยู่ที่นั่น พัน หมื่น มันไม่ใช้ความคิดเกี่ยวกับมันตอนนี้ แต่ฉันไม่ชอบจำนวนของพวกเขามี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

-. ที่เขายังคงมีความเสียใจมัน ไม่สำคัญว่าถ้าร่างกายของเขาผุและหายไปจากใบหน้าของแผ่นดิน แต่ความทรงจำของความฝันของเขาที่ใช้ร่วมกันกับเธออารมณ์ที่พวกเขาร่วมกันเขาไม่ได้อยากให้มันหายไปทั้งหมด . พร้อมกับร่างกายของเขา
ความรู้สึกของเขาไม่ถึงบรรลุผลของพวกเขาและมันเป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความกังวลได้แล้ว -... เขาต้องการอย่างน้อยฉันจำได้ว่ามีคนชอบเขามีผู้หญิงคนชอบเธอว่าพวกเขาเป็น มีความฝันร่วมกัน. ว่ามีวันที่พวกเขาเดินร่วมกันในการแสวงหาความสุขในอนาคตของพวกเขา.
มันก็ออกมาจากที่ไหน. นอกจากนี้สิ่งที่เป็นฉันควรจะทำอย่างไรเมื่อเขาสารภาพความรู้สึกของเขาต้องการที่อยู่ในที่นี่ของทุกสถาน? มีเพียงหนึ่งคำตอบก็คือ . ฉันสามารถให้เขา
เออมีไม่มีทางเลือกผมเป็นนักมายากลเช่นเดียวกับพ่อของฉันเป็นถูก ..
แต่. - สิ่งที่เขาพูดอ้อยอิ่งอยู่รอบตัวฉัน
"- Suimei ถ้ามีอะไรที่ฉันได้เลือกในชีวิตของฉันเป็นมันก็วิเศษ ..... และ Shizuma ตอนนี้ ฉันมีเพียงคุณเท่านั้นที่จะพึ่งพาดังนั้นผมจึงวิงวอนท่านค้นหาปรัชญาของสมาคมถ้าความจริงผู้นำแสวงหาจริงๆอยู่แล้วไม่มีใครที่ไม่สามารถถูกบันทึกไว้ในโลกนี้ดังนั้น - "
-. บันทึกผู้หญิงที่ไม่สามารถบันทึกได้ในสถานที่ของฉัน
.. หลังจากทิ้งไว้ข้างหลังคำว่า "ขอโทษ" คนที่ Dreamt ของอนาคตที่มีความสุขกับครอบครัวของเขาผ่านไปโดยไม่ได้ฟังคำตอบของฉัน
เป็นถ้าเขาแล้วพูดทุกอย่างที่เขาต้องการ To Say. เช่นเดียวกับรูปปั้นในครั้งนี้จริง. ความฝันที่เขาได้คิดในท้องฟ้าเหนือหน้าต่าง. โดยไม่เคยถูกสามารถที่จะเห็นครอบครัวมีความสุขเขามีหวัง.
เขาได้รับการจงใจ. เขาบังคับให้ฉันอยู่บนเส้นทางที่ผิดปกติ, A .. เส้นทางที่อันตรายและสั่งสอนดังกล่าวความฝันความสุขที่ฉัน
ทั้งหมดรู้สึกทันทีทันใด.
เพื่อที่ว่าทำไมนั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมตะโกนใส่มังกรที่ถูกให้ออกคำรามเป็นครั้งสุดท้าย..
-.. ฉันจะบรรลุความฝันของคุณค่าใช้จ่ายใด
... ใช่มีเป็นวันเช่นนั้น . วันที่ฉัน howled ที่เศร้าโศกจากการสูญเสียพ่อของฉัน. สาบานฉันตะโกนกลับมาแล้ว. ฉันไม่เคยรู้สึกว่าการกระทำของฉันถูกผิดตั้งแต่นั้น. ดังนั้นหลังจากไล่ลึกลับที่นี่ฉันเป็น
เดินไปทางท้ายของเส้นทางและพิสูจน์ว่ามีใครที่ไม่สามารถบันทึกเป็น.
มันเป็นความฝันหน่อมแน้ม. มันก็ไม่จริงและไม่มีโอกาสความเป็นไปได้ในการเข้าถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางเป็น. มันก็มากขึ้น Faint กว่ามอง สำหรับร่างน้อยที่สุดของร่างหนาหมอกในตอนเช้า. แต่ฉันต้องการบรรลุความฝันนั้น. มันเป็นความฝันว่าฉันอยากจะบรรลุ.
วิทยาศาสตร์และเวทมนตร์. โดยไม่คำนึงถึงความมีระเบียบวินัย, ภูมิปัญญาที่มีการกล่าวถึงนอนอยู่ที่ปลายหลังจาก แก้กฎของธรรมชาติ :. ประวัติ Akashic
... อดีตปัจจุบันอนาคตและการดาวเครื่องบินเช่นกันซึ่งมีการบันทึกทุกอย่างถ้าอนาคตมีความสุขสำหรับผู้ที่ไม่สามารถบันทึกถูกเขียนลงแล้วพวกเขาอาจจะบันทึกไว้ 'ปรัชญาผู้นำติดตามความสุขสำหรับทุก. ถ้ามีคนสามารถค้นหาบันทึกก็จะตรวจสอบว่าเส้นทางทั้งสองได้เหยียบนั้นก็ไม่ได้ไม่มีจุดหมาย.
สาบานเหมือนสารภาพตอนนี้เป็นฉบับ.
" .... พ่อคำคุณซ้าย ... เบื้องหลังอาจจะเป็นคำสาปผูกอนาคตของฉัน แต่ฉันลูกชายของคุณและนักมายากลที่ผมอยากจะเห็นสิ่งที่คุณไล่ตามดังนั้น - "
เช่นเดียวกับคุณผมจะไปบันทึกผู้ที่ไม่สามารถบันทึกเราจะช่วย. พวกเขาไม่ว่าอะไร. ในโลกนี้เช่นเดียวกับโลก.
ฉันหลับตาและค่อยๆเคี้ยวคำปฏิญาณของเรา. ไม่เคยลืม. ฉัน steeled แก้ไขของฉันอีกครั้ง. ฉันจะช่วยเธอ. เราจะช่วยผู้หญิงคนนั้นร้องไห้จากความโชคร้ายเธอ มีการดำเนินการกับเธอ.
เมื่อฉันลืมตาขึ้นน่าขยะแขยงทะเลทรายเต็มสายตาของเรา. เพียงเหลือบที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและความอาฆาตพยาบาทก็มากพอที่จะทำให้ฉันรู้สึกเบื่อหน่าย. พวกเขากำลังจับกลุ่มเหมือนหนอนบนแผ่นของเน่าซาก.
มัน สถานการณ์ตลกเป็น. ฉันทำทั้งหมดของ Ruckus ที่กลับมาในปราสาทเพราะฉันไม่ต้องการที่จะทำงานเป็นบางอย่างเช่นนี้. ตอนนี้ที่นี่พวกเขาถูก. อะไรประชดโหดร้าย.
"ฮึ่ม."
ฉันพัดออกไปความรู้สึกของคัดค้านตนเอง กับ Snort ว่า. ผมจำสิ่งที่ Rajas บอกว่าจะ Lefille และชำเลืองมองซ้ายและขวาคึก. พวกเขาอาจจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของสิ่งที่. จำนวนของพวกเขาอยู่ที่นั่น? พัน? หมื่นมันคือการใช้ความคิดเกี่ยวกับมันตอนนี้ไม่มี แต่ฉัน didn ' T เช่นจำนวนของพวกเขามี